Przejdź do zawartości

Homo sapiens idaltu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Homo sapiens idaltu
White et al, 2003
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Rząd

naczelne

Rodzina

człowiekowate

Podrodzina

Homininae

Rodzaj

człowiek

Gatunek

człowiek rozumny

Podgatunek

Homo sapiens idaltu

Homo sapiens idaltu (człowiek współczesny starszy) – wymarły podgatunek wczesnego człowieka Homo sapiens[1]. W jego szkieletach widać pewne nieznaczne różnice z człowiekiem współczesnym i został wyodrębniony jako osobny podgatunek. Jego występowanie datuje się na około 160 000 lat temu.

Kości odkopał w Herto Bouri nad środkowym biegiem rzeki Auasz Tim White, znany amerykański antropolog[1]. Najlepiej zachowana czaszka osobnika BOU-VP-16/1 miała pojemność mózgoczaszki 1450 cm3. Obecnie średnia światowa wynosi 1375 cm3. Tim D. White, który wykopał te szczątki, uważa, że Homo sapiens idaltu stanowią ogniwo pośrednie pomiędzy archaicznymi afrykańskimi szczątkami a anatomicznie współczesnymi ludźmi. Według National Geographic odkrywca kości powiedział, że te znaleziska zatykają przerwę w archeologicznych zapisach i dają poparcie tezie, że neandertalczyk był bocznym odgałęzieniem ewolucji człowieka. Wcześniej nie udało się odnaleźć dobrze zachowanych kości z tego okresu. Szczątki Homo sapiens idaltu były zachowane pomiędzy warstwami wulkanicznego pyłu i zachowały się lepiej. Amerykańscy badacze nie wspominają o badaniu aDNA i próbie analizy genetycznej szczątków, a jedynie porównują kształt kości głowy, twarzy, szczęki czy nosa tych osobników. Autorzy piszą, że nawet u ludzi współczesnych występują duże różnice pomiędzy ukształtowaniem kości[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]