Jan Harabaszewski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| adiunkt nauk chemicznych | |
| Alma Mater | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Jan Harabaszewski (ur. 1875 w Radomiu, zm. 24 marca 1943 prawdop. w Komorowie pod Warszawą)[1][2] – absolwent Wydziału Chemii Technicznej Szkoły Politechnicznej we Lwowie. Nauczyciel chemii w Gimnazjum im. T.Czackiego w Warszawie, adiunkt Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.
Twórca metodyki chemii w szkolnictwie polskim. Jego przewodnim celem było nauczanie chemii poprzez eksperyment uczniowski. Uważał, że chemia jest najlepszą szkołą myślenia indukcyjnego i rozwija osobowość ucznia.
Był redaktorem czasopisma dla nauczycieli „Fizyka i Chemia”, w 1936 roku wydał swą najważniejszą pracę „Dydaktyka chemii”. Założyciel i pierwszy przewodniczący (1924–1926) Sekcji Dydaktycznej Polskiego Towarzystwa Chemicznego.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 221-2-13/14).
Jego imieniem nazwany jest medal przyznawany od 1990 roky przez Polskie Towarzystwo Chemiczne za wybitne osiągnięcia związane z dydaktyką chemii oraz za działalność popularyzatorską w tej dziedzinie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Biographies of patrons of Distinctions, Medals and Awards given by PCS [online], Polskie Towarzystwo Chemiczne (ang.).
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Kazimierz Szczepański, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-10-24].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Harabaszewski Jan, [w:] Poczet polskich dydaktyków chemii [online], Zakład Dydaktyki Chemii, Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Harabaszewski, Jan (1875–1943), [w:] Polona [online], Biblioteka Narodowa.