Przejdź do zawartości

Keith Tkachuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Keith Tkachuk
Ilustracja
Keith Tkachuk w barwach St. Louis Blues (2011)
Data i miejsce urodzenia

28 marca 1972
Boston

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

188 cm

Pozycja

napastnik (center / lewoskrzydłowy)

Uchwyt

lewy

Draft

NHL 1990[1], numer: 19 (1 runda)
Phoenix Coyotes

Keith Matthew Tkachuk (ur. 28 marca 1972 w Bostonie) – amerykański hokeista, reprezentant Stanów Zjednoczonych, czterokrotny olimpijczyk.

Kariera hokejowa

[edytuj | edytuj kod]

Hokej juniorski

[edytuj | edytuj kod]

Rozpoczął swoją karierę hokejową w Malden Catholic High School w Malden w stanie Massachusetts. Tkachuk był członkiem reprezentacji USA Juniorów w 1991 i 1992, oraz członkiem kadry olimpijskiej USA w 1992 roku. W drafcie NHL z 1990 został wybrany przez Phoenix Coyotes

Winnipeg Jets (1992–1996)

[edytuj | edytuj kod]

Zaledwie kilka dni po zakończeniu Igrzysk Olimpijskich w Albertville, Tkachuk zadebiutował NHL 28 lutego 1992 r., w meczu przeciwko Vancouver Canucks, w którym zdobył asystę. W sezonie zasadniczym zagrał w 17 spotkaniach, w których zdobył 3 bramki i zanotował 5 asyst. W fazie Play-Off Tkachuk trafił 3 razy dla swojej ekipy. Był przez okres 2 sezonów kapitanem drużyny.

Phoenix Coyotes (1996–2001)

[edytuj | edytuj kod]

Zespół Jets przeniósł się do Phoenix w stanie Arizona w roku 1996. W sezonie 1996/1997 po raz pierwszy wystąpił w NHL All-Star Game w drużynie Zachodu. Przez cały okres gry w drużynie Kojotów, Tkachuk był znaczącym ogniwem w tej drużynie. Po zakończeniu kariery klub zastrzegł numer 7 dla jego uhonorowania.

St. Louis Blues i epizod w Atlancie (2001–2010)

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec sezonu 2000/2001, Keith Tkachuk po 5 sezonach gry w Phoenix, przeniósł się do zespołu St. Louis Blues. Zagrał w 12 meczach sezonu zasadniczego i w 15 meczach fazy Play-Off. Drużyna z St. Louis przegrała dopiero w finale konferencji z drużyną Colorado Avalanche, późniejszym triumfatorem rozgrywek. Tkachuk zdobywając 9 punktów (2 gole i 7 asyst) walnie przyczynił się do tego świetnego wyniku drużyny. 6 kwietnia 2008 został czwartym amerykańskim zawodnikiem, który zdobył 500 bramek w karierze.

25 lutego 2007 został wymieniony. Glen Metropolit przeszedł do St. Louis Blues, natomiast Keith Tkachuk powędrował do Atlanty Thrashers. Po zakończeniu sezonu powrócił do St. Louis. W czerwcu 2009 przedłużył kontrakt z klubem o rok[2]. 7 kwietnia 2010 ogłosił, iż sezon NHL (2009/2010) będzie jego ostatnim w karierze[3]. Dwa dni później rozegrał ostatni mecz w karierze przeciwko ekipie Anaheim Ducks.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji USA uczestniczył w turniejach na zimowych igrzyskach olimpijskich 1992, 1998, 2002, 2006 oraz Pucharu Świata 1996, 2004.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Keith Tkachuk w barwach St. Louis Blues (2008)
Keith Tkachuk w barwach St. Louis Blues (2008)
Reprezentacyjne
Klubowe
  • Mistrzostwo NCAA (Wschód): 1991 z Boston University
Indywidualne
Rekordy
  • Jeden z czterech Amerykanów, którzy strzelili 500 goli w NHL
  • Szósty Amerykanin, który uzyskał 1000 punktów w NHL
Wyróżnienia
  • Galeria Sławy USA: 2011
  • Klub Phoenix Coyotes zastrzegł jego numer 7 dla zawodników drużyny: 2011

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Drużyna Liga   Sezon zasadniczy   Playoffy
Mecze Gole Asysty Punkty Kary +/- PP SH GW M G A Pkt Kary
1990-91 Boston U. Terriers HE 36 17 23 40 70
1991-92 Winnipeg Jets NHL 17 3 5 8 28 7 3 0 3 30
1992-93 Winnipeg Jets NHL 83 28 23 51 201 6 4 0 4 14
1993-94 Winnipeg Jets NHL 84 41 40 81 255
1994-95 Winnipeg Jets NHL 48 22 29 51 152
1995-96 Winnipeg Jets NHL 76 50 48 98 156 6 1 2 3 22
1996-97 Phoenix Coyotes NHL 81 52 34 86 228 7 6 0 6 7
1997-98 Phoenix Coyotes NHL 69 40 26 66 147 6 3 3 6 10
1998-99 Phoenix Coyotes NHL 68 36 32 68 151 7 1 3 4 13
1999-00 Phoenix Coyotes NHL 50 22 21 43 82 5 1 1 2 4
2000-01 Phoenix Coyotes NHL 64 29 42 71 108
2000-01 St. Louis Blues NHL 12 6 2 8 14 15 2 7 9 20
2001-02 St. Louis Blues NHL 73 38 37 75 117 10 5 5 10 18
2002-03 St. Louis Blues NHL 56 31 24 55 139 7 1 3 4 14
2003-04 St. Louis Blues NHL 75 33 38 71 83 5 0 2 2 10
2004-05 Lockout NHL
2005-06 St. Louis Blues NHL 41 15 21 36 46
2006-07 St. Louis Blues NHL 61 20 23 43 92
2006-07 Atlanta Thrashers NHL 18 7 8 15 34 4 1 2 3 12
2007-08 St. Louis Blues NHL 79 27 31 58 69
2008-09 St. Louis Blues NHL 79 25 24 49 61 4 0 0 0 12
2009-10 St. Louis Blues NHL 67 13 19 32 56
20 sezonów Razem NHL 1201 538 527 1065 2219 - - - - 89 28 28 56 176

Międzynarodowe

[edytuj | edytuj kod]
Rok Drużyna Zawody   M G A Pkt Kary
1992 USA IO 8 1 1 2 12
1996 USA 7 5 1 6 44
1998 USA IO 4 0 2 2 6
2002 USA IO 5 2 0 2 2
2004 USA 5 5 1 6 23
2006 USA IO 6 0 0 0 8
Ogółem 35 13 5 18 85

Życie prywatnie

[edytuj | edytuj kod]

Wychowywał się w bostońskiej dzielnicy Medford[4]. Jego ojciec John był strażakiem, a matka Geraldine urzędnikiem miejskim. Ma starszego brata Kevina oraz młodsze siotry Mary Kay i Beth.

Ma pochodzenie irlandzkie od strony matki. Jego nazwisko może kojarzyć się ze słowiańskimi językami. W jednej z wypowiedzi został zapytany o swoje pochodzenie, jednak nie potrafił wyjaśnić czy je posiada wskazując tylko, że nazwisko może być pierwotnie polskie, rosyjskie bądź ukraińskie[4].

Ma żonę Chantal, którą poślubił 28 lutego 1997. Ma trójkę dzieci: Matthew, Braedena oraz Taryn. Syn Matthew (ur. 1997) uprawia hokej na lodzie[5]. Kuzyn Keitha, Tom Fitzgerald[6] i jego syn Ryan[7] także są hokeistami.

Przydomek "Walt" nadał mu amerykański hokeista pochodzenia polskiego, Ed Olczyk.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W latach 1979–1996 zespół występował pod nazwą Winnipeg Jets
  2. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2013-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-23)].
  3. Tkachuk to Retire at End of Season | NHL.com [online], blues.nhl.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
  4. a b CNN/SI - Nagano Olympics - Athlete profile: Keith Tkachuk - February 3, 1998 [online], cnn.com [dostęp 2024-04-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-05] (ang.).
  5. Matthew Tkachuk - Eliteprospects.com [online], www.eliteprospects.com [dostęp 2017-11-24].
  6. Tom Fitzgerald - Eliteprospects.com [online], www.eliteprospects.com [dostęp 2017-11-24].
  7. Ryan Fitzgerald - Eliteprospects.com [online], www.eliteprospects.com [dostęp 2017-11-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]