Przejdź do zawartości

Megaphragma mymaripenne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Megaphragma mymaripenne
Timberlake, 1924[1]
Ilustracja
Morfologia uwidoczniona za pomocą SEM
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

błonkoskrzydłe

Podrząd

trzonkówki

Infrarząd

owadziarki

Nadrodzina

bleskotki

Rodzina

kruszynkowate

Podrodzina

Oligositinae

Plemię

Oligositini

Rodzaj

Megaphragma

Gatunek

Megaphragma mymaripenne

Megaphragma mymaripennegatunek mikroskopijnej błonkówki z rodziny kruszynkowatych. Mając 200 μm długości jest to trzeci od końca pod względem wielkości występujący obecnie owad[2].

Odkrycie

[edytuj | edytuj kod]

Okazy po raz pierwszy odkryto w styczniu 1920 roku na Hawajach. Towarzyszyły one wciornastkom i podejrzewano, że są one pasożytem ich jaj. W 1924 Philip Hunter Timberlake opisał owady należące do nowego rodzaju, jako gatunek Megaphragma mymaripenne. 29 marca 1927 na liściach roślin z rodzaju Croton po raz kolejny odnaleziono okazy M. mymaripenne, gdzie ponownie towarzyszyły one wciornastkom. 10 maja 1930 zaobserwowano okazy M. mymaripenne przy wciornastkach i ich jajach, a w jednym z nich odnaleziono dojrzałą poczwarkę[3].

Budowa i rozwój

[edytuj | edytuj kod]

Cechą charakterystyczną gatunku są małe wymiary ciała – 200 μm długości dorosłego osobnika to mniej niż mierzą niektóre mikroorganizmy, np. ameby[2].

Jednocześnie przy tak małych wymiarach, gatunek posiada mocno zredukowany, jednak w pełni funkcjonalny system nerwowy. Składa się on tylko z 7400 neuronów. Pomimo tak zredukowanego układu nerwowego, dorosłe owady zachowują zdolność latania, czyniąc M. mymaripenne gatunkiem z najmniejszą liczbą neuronów u zwierząt latających[4] oraz najmniejszą liczbą neuronów u owadów[4]. Dorosłe owady zachowują także zdolność odżywiania się oraz odnajdowania jaj wciornastków, w których składają własne jaja[4].

Układ nerwowy stanowi 6% masy ciała dorosłego owada, a sam mózg, zawierający 4600 z 7400 neuronów, 2,9%. Inne małe owady, mające duży mózg w stosunku do rozmiarów, często mają mózg przemieszczony poza głowę – do tułowia czy odwłoku. Jednak nie jest to możliwe u bleskotek, które posiadają stosunkowo ruchliwe głowy, a ich połączenie z tułowiem jest zredukowane. W związku z tym to układ nerwowy stanowi jeden z głównych czynników ograniczających dalszą redukcję rozmiarów ciała[4].

U poczwarek system nerwowy stanowi do 19% masy ciała, z czego 11% przypada na mózg[4]. Unikalną cechą jest to, że w trakcie rozwoju osobniczego owada 95% neuronów traci swoje jądra komórkowe. Około 339–372 neuronów zachowuje swoje jądra u dorosłych osobników, z czego 179–253 przypada na neurony w mózgu[4]. Do lizy jąder komórkowych dochodzi w finalnym etapie rozwoju (wszystkie neurony poczwarek mają jądra), co znacząco redukuje objętość układu nerwowego. Mózgi poczwarek mają objętość ok. 93,6 μm³, podczas gdy mózg osobników dorosłych, po utracie większości jąder komórkowych, ma objętość 52,2 μm³. Pomniejszeniu mózgu towarzyszy pomniejszenie powierzchni potylicznej głowy, z nadmiarowym chitynowym oskórkiem zwijającym się w spiralne fałdy[4].

Przepoczwarzone owady opuszczają zainfekowane jaja wciornastków, wycinając w nich okrągły otwór o średnicy 80–90 μm[3]. Długość życia dorosłego osobnika wynosi średnio 5 dni[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Megaphragma mymaripenne Timberlake, 1924. [w:] INPN [on-line]. [dostęp 2018-04-30]. (ang.).
  2. a b Ed Young: How tiny wasps cope with being smaller than amoebas. [w:] Discover Magazine [on-line]. Kalmbach Media, 2011-11-30. [dostęp 2018-04-27]. (ang.).
  3. a b C.E. Pemberton. An Egg Parasite of Thrips in Hawaii. „Proceedings of the Hawaiian Entomological Society”. 03 (07), s. 481-482, 1931. (ang.). 
  4. a b c d e f g h AA. Polilov. The smallest insects evolve anucleate neurons.. „Arthropod Struct Dev”. 41 (1), s. 29-34, Jan 2012. DOI: 10.1016/j.asd.2011.09.001. PMID: 22078364.