Przejdź do zawartości

Metoda Erichsena

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Metoda Erichsena – znormalizowana[1] próba tłoczności opatentowana w 1913 roku. Wykonana na przyrządzie Erichsena. Ma ona na celu określenie przydatności do tłoczenia na zimno cienkich blach, taśm i bednarki o grubości ≥0,1 mm i szerokości ≥13 milimetra. Próbę wykonuje się dla stali, metali niezależnych i ich stopów. Przyrząd Erichsena składa się z trzech najważniejszych elementów: 1- matryca, 2- dociskacz, 3 - stempel

Rysunek przyrządu pomiarowego do metody Erichsena

Blacha umieszczana jest między matrycą a dociskaczem. Matryca zapewnia odpowiednie wymiary wgnieceń, a dociskacz uniemożliwia przesuwanie się badanego materiału. Stempel naciska na element powodując odkształcenia plastyczne do momentu kiedy powstaje pęknięcie próbki, w tym momencie przerywa się wtłaczanie i odczytuje głębokość wgniecenia[2].

Według normy stempel powinien mieć kształt kulisty. Do określenia średniej głębokości wgnieceń potrzebne jest wykonanie trzech prób.

Blacha, na której zostało przeprowadzone badanie
Tabela doboru przyrządu Erichsena
Symbol próby Wymiary próbki [mm] Średnica stempla Wewnętrzna średnica [mm]
grubość szerokość matrycy pierścienia dociskowego
IE 0,2 - 2,0 90 i więcej 20 ±0,05 27 ±0,05 33 ±0,1
IE21 0,2 - 2,0 55 - 90 15 ±0,02 21 ±0,02 18 ±0,1
IE11 0,2 - 1,0 30 - 55 8 ±0,02 11 ±0,02 10 ±0,1
IE5 0,1 - 0,75 13 - 30 3 ±0,02 5 ±0,02 3,5 ±0,1

Zalety:

  • Szybkość przeprowadzenia badań
  • Wysoka efektywność
  • Szybkość przygotowania próbki do badań[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tomasz Miłek, Ocena tłoczności blach metodami Engelhardta i Erichsena, „Scientific Letters of Rzeszow University of Technology - Mechanics” (2/2018), 2018, s. 195–204, DOI10.7862/rm.2018.16, ISSN 0209-2689 [dostęp 2020-12-19].
  2. Próba Erichsena - E-spawalnik - portal spawalnictwa [online], www.e-spawalnik.pl [dostęp 2020-12-19].
  3. Urządzenia do badania tłoczności blachy [online], Technolutions [dostęp 2020-12-19] (pol.).