Przejdź do zawartości

Mahamadou Issoufou

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mahamadou Issoufou
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1952
Dandadji

Prezydent Nigru
Okres

od 7 kwietnia 2011
do 2 kwietnia 2021

Przynależność polityczna

Nigerska Partia na rzecz Demokracji i Socjalizmu

Poprzednik

Salou Djibo

Następca

Mohamed Bazoum

Premier Nigru
Okres

od 17 kwietnia 1993
do 28 września 1994

Przynależność polityczna

Nigerska Partia na rzecz Demokracji i Socjalizmu

Poprzednik

Amadou Cheiffou

Następca

Souley Abdoulaye

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego (Niger) Wielki Oficer Orderu Narodowego (Niger) Komandor Orderu Narodowego (Niger) Oficer Orderu Narodowego (Niger) Kawaler Orderu Narodowego (Niger)

Mahamadou Issoufou (ur. 1 stycznia 1952[1] w Dandaji) – nigerski polityk, premier w latach 1993–1994, przewodniczący Zgromadzenia Narodowego w latach 1995–1996, w latach 2011–2021 prezydent Nigru.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Edukacja i praca zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z ludu Hausa, urodził się w Dandaji w regionie Tahoua. W 1971 ukończył edukację na poziomie średnim. W 1975 uzyskał licencjat z matematyki na Uniwersytecie w Niamey. Rok później zdobył tytuł magistra matematyki na Université des Sciences et Techniques du Languedoc de Montpellier w Montpellier. W 1979 uzyskał natomiast tytuł inżyniera górnictwa cywilnego na Ecole Nationale Supérieure des Mines w Saint-Étienne[2].

W latach 1980–1985 zajmował stanowisko dyrektora Kopalni Narodowych w Ministerstwie Kopalnictwa i Przemysłu. W późniejszym czasie pełnił funkcję sekretarza generalnego i dyrektora spółki wydobywczej SOMAIR (1985–1992). W grudniu 1990 założył Nigerską Partię na rzecz Demokracji i Socjalizmu (PNDS, Parti Nigerien pour la Democratie et le Socialisme)[2].

Premier i przewodniczący parlamentu

[edytuj | edytuj kod]

Po wprowadzeniu w kraju systemu wielopartyjnego przez prezydenta Ali Saibou, wziął udział w pierwszych demokratycznych wyborach prezydenckich w Nigrze w 1993. W pierwszej turze głosowania 27 lutego 1993 zajął trzecie miejsce, zdobywając 15,92% głosów[3]. Po wyborach parlamentarnych z 14 lutego 1993 PNDS zdobyła 13 mandatów i uformowała koalicję rządową wspólnie z Konwencją Demokratyczną i Społeczną (CDS). 17 kwietnia 1993 Issoufou objął stanowisko premiera Nigru[4].

Okres jego premierostwa charakteryzował się niestabilnością polityczną w kraju i rywalizacją z prezydentem Mahamane Ousmane z CDS. We wrześniu 1994 prezydent wydał dekret ograniczający uprawnienia premiera. W rezultacie 28 września 1994 premier Issoufou podał się do dymisji i wycofał PNDS z koalicji rządzącej. Oznaczało to utratę przez nią większości parlamentarnej. W konsekwencji prezydent zarządził na styczeń 1995 nowe wybory parlamentarne. Wybory wygrała opozycyjna partia MNSD i utworzyła wspólny rząd z PNDS, na czele którego stanął Hama Amadou. Od lutego 1995 do stycznia 1996 Issoufou pełnił funkcję przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego[5].

W sytuacji przeciągającego się kryzysu władzy, inicjatywę przejęło wojsko. 27 stycznia 1996 oficer Ibrahim Baré Maïnassara dokonał w kraju wojskowego zamachu stanu. Mahamadou Issoufou, razem z prezydentem Ousmane i premierem Amadou, został umieszczony w areszcie domowym do 24 kwietnia 1996. W lutym, wspólnie z nimi, wystąpił z nakazu nowych władz w telewizyjnym orędziu, oświadczając że powodem zamachu było wadliwe funkcjonowanie systemu politycznego i nawołując do zmian w prawie[5][6].

Wybory 1996

[edytuj | edytuj kod]

Po dokonaniu zamachu stanu, władzę w Nigrze przejęła junta, która zakazała działalności partii politycznych i zawiesiła konstytucję. Wiosną 1996 uchwaliła nowa ustawę zasadniczą i ogłosiła nowe wybory prezydenckie [7]. W wyborach prezydenckich z 7–8 lipca Issoufou zajął czwarte miejsce, zdobywając 7,6% głosów. Wybory wygrał Ibrahim Baré Maïnassara z wynikiem 52,22% głosów[3]. Zdaniem obserwatorów wybory były formalnością i zostały sfałszowane[7][6]. Od 26 lipca do 12 sierpnia 1996 Issoufou był przetrzymywany w areszcie domowym[6].

Lider opozycji

[edytuj | edytuj kod]

17 października 1999 wziął udział w wyborach prezydenckich, które zorganizowano po obaleniu i zabójstwie prezydenta Ibrahima Baré Maïnassary w czasie zamachu stanu. W pierwszej turze wyborów 17 października 1999 zajął drugie miejsce z wynikiem 22,79%, przegrywając z Mamadou Tandją. W drugiej turze 24 listopada 1999 przegrał z Tandją stosunkiem głosów 40,1% do 59,9%[3]. W listopadowych wyborach parlamentarnych dostał się za to do Zgromadzenia Narodowego z okręgu Tahoua[8].

W 2004 po raz kolejny uczestniczył w wyborach prezydenckich. W pierwszej turze 16 listopada 2004 zdobył 24,6% głosów, przegrywając z urzędującym Mamadou Tandją (40,67%). W drugiej turze głosowania 4 grudnia 2004 przegrał z Tandją, uzyskując 34,47% głosów[3][9]. W wyborach parlamentarnych 4 grudnia 2004 został ponownie wybrany deputowanym do Zgromadzenia Narodowego[10].

Prezydent

[edytuj | edytuj kod]

Po obaleniu prezydenta Tandji w wyniku zamachu stanu w lutym 2010, po raz kolejny wziął udział w wyborach prezydenckich, zorganizowanych przez juntę wojskową, która zadeklarowała powrót do rządów cywilnych w ciągu jednego roku. W pierwszej turze wyborów z 31 stycznia 2011 zajął pierwsze miejsce, uzyskawszy 36% głosów poparcia. Jego partia PNDS zdobyła natomiast najwięcej mandatów w parlamencie. W drugiej turze z 12 marca 2011 zdobył 58% głosów, pokonując byłego premiera Seyniego Oumarou[11][12]. 7 kwietnia 2011 został zaprzysiężony na 5-letnią kadencję[13], a 21 lutego 2016 uzyskał reelekcję[14].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Profile of Mahamadou Issoufou
  2. a b Portrait de ELHADJ MAHAMADOU ISSOUFOU. pnds-tarayya.net. [dostęp 2011-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-24)]. (fr.).
  3. a b c d Elections in Niger. African Elections Database. [dostęp 2009-07-02]. (ang.).
  4. Elections in Niger. Africam Elections Database. [dostęp 2009-07-02]. (ang.).
  5. a b The rise to power of an opposition party the MNSD in Niger Republic. UNISA Online. [dostęp 2009-07-02]. (ang.).
  6. a b c Niger: A major step backwards. Amnesty International, 15 października 19. [dostęp 2009-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 kwietnia 2008)]. (ang.).
  7. a b Alison Behnke: Niger in Pictures (s. 33–35). [dostęp 2009-07-02]. (ang.).
  8. LISTE DES Députés ET LEURS Suppléants PAR CIRCONSCRIPTIONS Électorales. National Assembly website. [dostęp 2009-07-02]. (fr.).
  9. Incumbent wins Niger presidential poll. Afrol News, 8 grudnia 2004. [dostęp 2009-07-02]. (ang.).
  10. List of deputies elected in the 2004 election by constituency. National Assembly website. [dostęp 2009-07-02]. (fr.).
  11. Junta hails "model" vote as Niger chooses leader. Reuters, 12 marca 2011. [dostęp 2011-03-13]. (ang.).
  12. Niger's Issoufou wins poll to end junta rule. Reuters, 14 marca 2011. [dostęp 2011-03-15]. (ang.).
  13. Niger: Junta hands over to President Mahamadou Issoufou. BBC News, 7 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-07]. (ang.).
  14. Niger's Issoufou faces run-off against jailed opposition leader [online], Reuters, 26 lutego 2016 [dostęp 2016-04-10].
  15. a b c d e SE. M. El Hadj Issoufou Mahamadou – CV (fr.) [dostęp 2013-04-25]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]