Przejdź do zawartości

Mario Carloni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mario Carloni
Ilustracja
generał dywizji (zdegradowany do stopnia pułkownika w 1946) generał dywizji
(zdegradowany do stopnia pułkownika w 1946)
Data i miejsce urodzenia

1894
Neapol

Data i miejsce śmierci

1962
Rzym

Przebieg służby
Lata służby

1912–1945

Siły zbrojne

Regio Esercito
Esercito Nazionale Repubblicano

Jednostki

4 Dywizja Alpejska Monterosa
1 Dywizja Bersalierów Italia

Stanowiska

dowódca dywizji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa:

Odznaczenia
Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza)

Mario Carloni (ur. 1894 w Neapolu, zm. 1962 w Rzymie) – włoski wojskowy, uczestnik pierwszej i drugiej wojny światowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Karierę rozpoczął w 1912 roku, dołączając do 5 Pułku Bersalierów. W 1940 r. awansowany na stopień pułkownika (Colonnello)[1].

W czasie drugiej wojny światowej walczył podczas konfliktu z Grecją, niemieckiej inwazji na ZSRR i w ramach kampanii włoskiej. Jego syn Bruno zginął podczas walk w ZSRR w 1942 roku. W 1943 roku Carloni otrzymał Złoty Krzyż Niemiecki[1]. Po kapitulacji Włoch uwięziony przez Niemców, dołączył jednak później do armii Włoskiej Republiki Socjalnej, gdzie został dowódcą 4 Dywizji Alpejskiej „Monterosa”[1].

W grudniu 1944 roku dowodził podczas bitwy pod Garfagnaną. 1 marca 1945 roku awansowany do stopnia generała dywizji i przydzielony jako dowódca 1 Dywizji Bersalierów „Italia”. 29 kwietnia 1945 roku poddał się żołnierzom Brazylijskiego Korpusu Ekspedycyjnego[1].

Mario Carloni wraz z generałem Ottonem Freterem-Pico poddaje się oddziałom Brazylijskiego Korpusu Ekspedycyjnego

W 1946 roku stanął przed sądem Armii Stanów Zjednoczonych, jako jeden z oskarżonych podczas procesu po morderstwie pilota – podporucznika Alfreda Lytha, zabitego przez żołnierzy 4 Dywizji Alpejskiej po poddaniu się w lutym 1945 roku. Po procesie zdegradowano go do stopnia pułkownika[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Mario Carloni - FondazioneRSI. [dostęp 2020-06-27].
  2. La vera storia del Tenente pilota Lyth. [dostęp 2020-06-27].