Przejdź do zawartości

Markdown

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Logo

Markdownjęzyk znaczników przeznaczony do formatowania tekstu zaprojektowany przez Johna Grubera i Aarona Swartza. Został stworzony w celu jak najbardziej uproszczonego tworzenia i formatowania tekstu. Markdown został oryginalnie stworzony w Perlu, później dostępny w wielu innych. Jest rozpowszechniany na licencji BSD i jest dostępny jako wtyczka do kilku systemów zarządzania treścią.

Akapity, nagłówki, cytaty

[edytuj | edytuj kod]

Akapit to po prostu jedna lub więcej kolejnych linii tekstu, rozdzielonych jedną lub więcej pustych linii. Pusta linia to dowolna linia, która wygląda jak pusta linia – linia nie zawierająca nic poza spacjami lub tabulatorami jest traktowana jak pusta. Zwykłe akapity nie powinny być wcinane spacjami lub tabulatorami.

Markdown oferuje dwa rodzaje nagłówków: Setext[1] i atx[2]. Nagłówki w stylu Setext dla <h1> i <h2> są tworzone przez „podkreślanie” znakami równości (=) lub dywizami (-). Aby stworzyć nagłówek w stylu atx, należy wstawić od 1 do 6 znaków kratki (#) na początku linii – liczba kratek równa się wynikowemu poziomowi nagłówka HTML.

Bloki cytatów są oznaczane przez użycie zapożyczonych z e-maili znaków „>”.

Markdown: Wynik:
# Nagłówek pierwszego poziomu

## Nagłówek drugiego poziomu

Now is the time for all good men to come to
the aid of their country. This is just a
regular paragraph.

Pójdźże, kiń tę chmurność w głąb flaszy!

### Nagłówek trzeciego poziomu

> To jest blok cytatu.
>
> To jest drugi akapit w bloku cytatu.
>
> ## To jest H2 w bloku cytatu
<h1>Nagłówek pierwszego poziomu</h1>

<h2>Nagłówek drugiego poziomu</h2>

<p>Now is the time for all good men to come to
the aid of their country. This is just a
regular paragraph.</p>

<p>Pójdźże, kiń tę chmurność w głąb flaszy!</p>

<h3>Nagłówek 3.</h3>

<blockquote>
    <p>To jest blok cytatu.</p>

    <p>To jest drugi akapit w bloku cytatu.</p>

    <h2>To jest H2 w bloku cytatu</h2>
</blockquote>

Wyróżnianie fragmentów tekstu

[edytuj | edytuj kod]

W tym celu Markdown używa asterysków i znaków podkreślenia.

Markdown: Wynik:
Część tego tekstu *jest wyróżniona*.
Część tego tekstu _też jest wyróżniona_.

Użyj dwóch asterysków do **mocnego wyróżnienia**.
Lub, jeśli wolisz, __użyj dwóch podkreślników__.
<p>Część tego tekstu <em>jest wyróżniona</em>.
Część tego tekstu <em>też jest wyróżniona</em>.</p>

<p>Użyj dwóch asterysków do <strong>mocnego wyróżnienia</strong>.
Lub, jeśli wolisz, <strong>użyj dwóch podkreślników</strong>.</p>

Punktowane listy używają gwiazdek, plusów i minusów (*, + i -) jako znaczników listy. Te trzy znaczniki są wymienne:

*   Cukierki.
*   Guma.
*   Lizaki.
+   Cukierki.
+   Guma.
+   Lizaki.
-   Cukierki.
-   Guma.
-   Lizaki.

Wszystkie dadzą ten sam wynik:

<ul>
<li>Cukierki.</li>
<li>Guma.</li>
<li>Lizaki.</li>
</ul>

Lista numerowana używa liczb zakończonych kropką, jako znaczników listy:

1.  Czerwony
2.  Zielony
3.  Niebieski

Wynik:

<ol>
<li>Czerwony</li>
<li>Zielony</li>
<li>Niebieski</li>
</ol>

Jeśli wstawisz puste linie pomiędzy elementy listy, uzyskasz tagi <p> dla tekstu elementu listy. Można tworzyć wieloakapitowe elementy listy wcinając akapity czterema spacjami lub 1 tabulatorem.

*   Element listy.

    Z wieloma akapitami.

*   Inny element na liście.

Wynik:

<ul>
<li><p>Element listy.</p>
<p>Z wieloma akapitami.</p></li>
<li><p>Inny element na liście.</p></li>
</ul>

Markdown wspiera dwa style tworzenia hiperłączy: „w tekście” i referencyjny. W obu stylach używa się nawiasów kwadratowych, aby wytyczyć granice tekstu, który ma zostać linkiem.

Linki „w tekście” używają nawiasów okrągłych bezpośrednio za tekstem linku. Na przykład:

To jest [przykładowy link](http://przykład.pl/).

Wynik:

<p>To jest <a href="http://przykład.pl/">
przykładowy link</a>.</p>
Opcjonalnie w nawiasach okrągłych można zawrzeć atrybut title: Wynik:
To jest [przykładowy link](http://przykład.pl/ "Z Tytułem").
<p>To jest <a href="http://przykład.pl/" title="Z Tytułem">
przykładowy link</a>.</p>

Linki w stylu referencyjnym pozwalają umieszczać linki używając nazw, które są definiowane gdzie indziej w dokumencie:

Mam 10 razy większy ruch z [Google][1] niż
z [Yahoo][2] lub [MSN][3].

[1]: http://google.com/        "Google"
[2]: http://search.yahoo.com/  "Yahoo Search"
[3]: http://search.msn.com/    "MSN Search"

Wynik:

<p>Mam 10 razy większy ruch z <a href="http://google.com/"
title="Google">Google</a> niż z <a href="http://search.yahoo.com/"
title="Yahoo Search">Yahoo</a> lub <a href="http://search.msn.com/"
title="MSN Search">MSN</a>.</p>

Atrybut title jest opcjonalny. Nazwy linków mogą zawierać litery, cyfry i spacje, ale nie są wrażliwe na wielkość liter:

Rozpoczynam swój poranek kawą i [Wikipedią][wp].

[wp]: https://pl.wikipedia.org/

Wynik:

 <p>Rozpoczynam swój poranek kawą i
<a href="https://pl.wikipedia.org/">Wikipedią</a>.</p>

Grafiki

[edytuj | edytuj kod]

Składnia grafik jest bardzo podobna do składni linków.

„W tekście” (atrybuty title są opcjonalne):

![alternatywny tekst](/path/to/img.jpg "Tytuł")

Styl referencyjny:

![alternatywny tekst][id]

[id]: /path/to/img.jpg "Tytuł"

Oba powyższe przykłady dadzą taki sam wynik:

<img src="/path/to/img.jpg" alt="alternatywny tekst" title="Tytuł" />

W zwykłym akapicie można sformatować kod okalając tekst znakami grawisu (`). Wszystkie ampersandy (&) i nawiasy trójkątne (< lub >) będą automatyczne przetłumaczone na encje HTML. Dzięki temu w Markdownie łatwo jest pisać o przykładowym kodzie HTML:

Zdecydowanie odradzam używania tagów `<blink>`.

Chciałbym, żeby SmartyPants używały nazywanych encji jak `&mdash;`
zamiast encji kodowanych decymalnie typu `&#8212;`.

Wynik:

<p>Zdecydowanie odradzam używania tagów 
<code><blink></code>.</p>

<p>Chciałbym, żeby SmartyPants używały nazywanych encji jak
<code>&mdash;</code> zamiast encji kodowanych
decymalnie typu <code>&#8212;</code>.</p>

Aby umieścić cały blok preformatowanego kodu, wetnij każdą linię bloku czterema spacjami lub jednym tabulatorem. Tak jak w kodzie „w tekście”, znaki &, < i > będą automatycznie „escape'owane”.

Markdown: Wynik:
Jeśli chcesz, aby twoja strona walidowała się pod
XHTML 1.0 Strict, musisz umieścić tagi akapitu w bloku cytatu:

<blockquote>
<p>Na przykład.</p>
</blockquote>
<p>Jeśli chcesz, aby twoja strona walidowała się pod 
XHTML 1.0 Strict, musisz umieścić tagi akapitu w bloku cytatu:</p>

<pre><code>&lt;blockquote&gt;
&lt;p&gt;Na przykład.&lt;/p&gt;
&lt;/blockquote&gt;
</code></pre>

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Język znaczników stworzony w 1992 przez Iana Feldmana.
  2. Język znaczników stworzony w 2002 przez Aarona Swartza.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Markdown. Daring Fireball. [dostęp 2015-08-24]. (ang.).