Przejdź do zawartości

Mark Milligan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mark Milligan
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Mark Daniel Milligan

Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1985
Sydney

Wzrost

178 cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Hibernian F.C.

Numer w klubie

5

Kariera juniorska
Lata Klub
2001−2002 Parramatta Eagles
2002 AIS
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2002−2004 Northern Spirit 16 (1)
2004−2005 Blacktown City Demons 9 (5)
2005−2008 Sydney FC 52 (1)
2008−2009 Newcastle United Jets 11 (1)
2009 Shanghai Shenhua 20 (0)
2010−2012 JEF United 53 (3)
2012 Melbourne Victory (wyp.) 10 (1)
2012−2015 Melbourne Victory 58 (13)
2015−2017 Baniyas SC 43 (5)
2017−2018 Melbourne Victory 14 (3)
2018 Al-Ahli Dżudda 8 (0)
2018− Hibernian 13 (0)
W sumie: 307 (33)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2003−2005  Australia U-20 11 (0)
2006−2008  Australia U-23 11 (5)
2006−  Australia 73 (5)
W sumie: 95 (10)
  1. Aktualne na: 22 grudnia 2018. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 17 listopada 2018.

Mark Daniel Milligan (ur. 4 sierpnia 1985 w Sydney) – piłkarz australijski, występujący na pozycji obrońcy lub defensywnego pomocnika w szkockim klubie Hibernian F.C.[1]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym klubem w karierze Milligana był klub z Sydney, Northern Spirit FC. W latach 2004–2005 był zawodnikiem Blacktown City Demons, a od lata 2005 do 2008 roku grał w drużynie Sydney FC. W A-League Milligan debiutował 27 listopada 2005 roku w meczu z Adelaide United. W sezonie 2005/2006 zagrał 10 razy w ligowych meczach. Przez cały sezon był podstawowym zawodnikiem swojej drużyny aż do półfinałowego meczu z Adelaide United, kiedy to dostał czerwoną kartkę. Wykluczyło go to wówczas z finału, w którym to jednak Sydney FC poradziło sobie bez Milligana i wygrało z Central Coast Mariners. W 2008 roku odszedł do Newcastle Jets, w którym spędził jeden sezon. W 2009 roku po raz pierwszy przeszedł do klubu zagranicznego zostając zawodnikiem chińskiego Shanghai Shenhua[2]. W Chinach występował tylko przez jeden sezon, a przed rozpoczęciem kolejnego przeniósł się do JEF United, które akurat spadło do J. League Dywizja 2. Po zakończeniu sezonu 2011 mając jeszcze rok kontraktu odszedł na wypożyczenie do Melbourne Victory[3]. Jego drużyna zajęła 8. miejsce w sezonie regularnym i nie awansowała do fazy finałowej w związku z czym pod koniec marca 2012 roku, wrócił do Japonii wypełnić kontrakt. W lipcu 2012 roku rozwiązał kontrakt z JEF United i wrócił do Melbourne podpisując trzyletni kontrakt[4]. Po zakończeniu sezonu 2014/2015 emiracki klub – Baniyas SC zaoferował kwotę miliona dolarów za Milligana, która była równa klauzuli odkupu. Australijczyk przeszedł do nowego klubu podpisując dwuletnią umowę[5]. Po wypełnieniu umowy w Emiratach powrócił do Melbourne Victory podpisując roczny gwiazdorski kontrakt[6]. Po zaledwie pół roku został po raz drugi w karierze sprzedany za kwotę miliona dolarów tym razem do klubu z Arabii SaudyjskiejAl-Ahli Dżudda[7]. Latem 2018 roku został zawodnikiem Hibernian F.C.[1]

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Milligan reprezentował Australię w Młodzieżowych Mistrzostwach Świata w 2005 roku w Holandii. W reprezentacji Australii Milligan zadebiutował 7 czerwca 2006 roku w meczu z reprezentacją Liechtensteinu wchodząc na boisko w 85 minucie. Obok Michaela Beauchampa został jednym z dwóch zawodników grających w A-League powołanych przez Guusa Hiddinka do 23-osobowej kadry na Mistrzostwa Świata w Niemczech. Nie zagrał tam jednak ani minuty.

Po Mistrzostwach wyszedł po raz pierwszy w wyjściowym składzie reprezentacji na mecz eliminacji do Pucharu Azji w których Australia startowała po raz pierwszy. W 2007 roku pojechał z reprezentacją na turniej finałowy Pucharu Azji, gdzie Australia odpadła w ćwierćfinale. W 2010 roku znalazł się w szerokiej oraz ostatecznej kadrze swojego kraju na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2010. W 2011 roku zdobył swoją pierwszą bramkę w kadrze, pokonując bramkarza reprezentacji Indonezji w meczu eliminacji do Pucharu Azji 2011. W 2014 roku znalazł się w składzie reprezentacji na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2014, gdzie wystąpił w przegranym 3-1 spotkaniu z reprezentacją Chile.

W 2015 roku był kluczową postacią drużyny, która po raz pierwszy w historii zdobył mistrzostwo Azji. Co prawda nie wystąpił w pierwszym meczu turnieju, ale potem zagrał we wszystkich pięciu spotkaniach łącznie z finałowym meczem przeciwko Korei Południowej. Podczas eliminacji do Mistrzostw Świata 2018 wystąpił w 15. z 18. meczów reprezentacji, a także rozegrał oba barażowe dwumecze: przeciwko Syrii oraz przeciwko Hondurasowi. W turnieju finałowym zagrał we wszystkich trzech meczach grupowych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]