Przejdź do zawartości

Mikołaj Krzywiec-Okołowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikołaj Krzywiec-Okołowicz
Ilustracja
portret trumienny
Herb
Herb Ostoja
szambelan króla Stanisława Augusta, sędzia Sądu Apelacyjnego, poseł na sejm Królestwa Polskiego
Data urodzenia

1762

Data i miejsce śmierci

1 lipca 1841
Żabiczki

Ojciec

Justyn

Matka

Katarzyna Narbutt

Żona

Marianna Łukaszewicz-Piersicka

Dzieci

Honorata Złotnicka
Tekla Jabłonowska
Emilia
Edward
Ignacy
Kwiryn

Rodzeństwo

Michał

Mikołaj Krzywiec-Okołowicz herbu Ostoja (ur. 1762, zm. 1 lipca 1841) – dziedzic dóbr Bechcice, Rszew, Niesięcin, Srebrna, Żabice Wielkie, szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, sędzia Sądu Apelacyjnego, poseł na sejm Królestwa Polskiego, założyciel miasta Konstantynowa Łódzkiego, fundator kościołów – katolickiego i ewangelickiego w Konstantynowie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Mikołaj Krzywiec-Okołowicz należał do rodziny wywodzącej się z Litwy, której przedstawiciele pojawili się w Wielkopolsce w XVIII wieku[1]. Był synem Justyna i Katarzyny Narbutt. Jego małżonka była Marianna, córka Antoniego Łukaszewicza-Piersickiego i Franciszki z Lubowidzkich[2][3]. Z tego związku miał kilkoro dzieci: Honoratę Złotnicką, Teklę Jabłonowską, Ignacego i Kwiryna oraz Emilię i Edwarda, zmarłych w dzieciństwie[4]. Okołowicz w młodości związany był z dworem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, gdzie pełnił funkcję szambelana. W okresie Księstwa Warszawskiego został powołany na urząd sędziego apelacyjnego. Urząd ten sprawował także w czasach Królestwa Polskiego. Był kilkukrotnie posłem na sejm Królestwa Polskiego z powiatu szadkowskiego[5].

Okołowicz posiadał rozległe dobra ziemskie. W roku 1799 kupił za 240 000 zł od Wincentego Sulimierskiego wieś Srebrną. Następnie nabył Bechcice, Żabice, Żabiczki, Niesięcin, Rszew i Rszewek. Zakładał także nowe osady. Jedną z nich był Okołowiec, w którym gospodarowali jego synowie Ignacy i Kwiryn. W 1821 roku, na terenie wsi Żabice założył osadę fabryczną, do której przybyli sukiennicy, płóciennicy i inni rzemieślnicy z Saksonii, Śląska i Sudetów czeskich. Osada ta w roku 1824 otrzymała nazwę Konstantynów. Jej szybki rozwój spowodował, że sześć lat później uzyskała prawa miejskie[6]. Mikołaj Krzywiec-Okołowicz nadał nowo powstałemu miastu swój herb. W kolejnych latach Okołowicz tworzył kolonie czynszowe, zapewniając bardzo dobre warunki do prowadzenia gospodarki. W listopadzie 1835 roku sprzedał grunty w Srebrnej 18 kolonistom za łączną kwotę 128 320 zł reńskich (czyli 438 900 złp)[7]. W roku 1837 sprzedał Konstantynów synowi Ignacemu, a sam przeniósł się do Warszawy. Był fundatorem kościołów dla mieszkańców Konstantynowa – katolików i ewangelików. Zmarł dnia 1 lipca 1841 roku o godzinie siódmej wieczorem w Żabiczkach[8]. Jego ciało pochowano u boku żony Marianny (zmarłej w 1831 roku[9]) w kościele Narodzenia NMP w Konstantynowie. Wnuk Mikołaja i Marianny Okołowiczów, Gustaw Okołowicz dobudował do kościoła kaplicę grobową[10], do której przeniósł ich szczątki.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. K. P. Woźniak, Imigranci z Hesji i Badenii między Łodzią a Szadkiem w pierwszej połowie XIX w., „Biuletyn Szadkowski”, Szadek-Łódź 2015, t. 15, s. 163.
  2. Adam Boniecki, Herbarz polski wolumin=XVI [online], s. 100.
  3. Archiwum parafialne, Księgi metrykalne parafii rzymskokatolickiej Św. Krzyża w Warszawie, Księga małżeństw z lat 1784–1792, akt z dnia 4 II 1790 r.
  4. Archiwum Archidiecezjalne w Łodzi, Księgi metrykalne, Lutomiersk, Księga zmarłych z lat 1779–1802, nr aktu/rok: 805/1796, 807/1796.
  5. Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. XII, Warszawa 1915, s. 281.
  6. K. P. Woźniak, Imigranci z Hesji i Badenii między Łodzią a Szadkiem w pierwszej połowie XIX w., „Biuletyn Szadkowski”, Szadek-Łódź 2015, t. 15, s. 164.
  7. K. P. Woźniak, Imigranci z Hesji i Badenii między Łodzią a Szadkiem w pierwszej połowie XIX w., „Biuletyn Szadkowski”, Szadek-Łódź 2015, t. 15, s. 166.
  8. Archiwum Państwowe w Łodzi, Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Konstantynowie, zgony, nr aktu/rok: 21/1841.
  9. Archiwum Państwowe w Łodzi, Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Kazimierzu, zgony, nr aktu/rok: 106/1831.
  10. Kaplica grobowa w Konstantynowie fabrycznym, „Tygodnik Ilustrowany”, Nr 212 (1059) seria III T. IX, Warszawa, 17 stycznia 1880, s. 45–46.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]