Przejdź do zawartości

Ludwik Andrzej Fiszer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Andrzej Fiszer
Alfa
Data i miejsce urodzenia

13 października 1927
Łódź

Data i miejsce śmierci

15 stycznia 2023
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

chemik

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Ludwik Andrzej Fiszer (ur. 13 października 1927 w Łodzi, zm. 15 stycznia 2023 w Warszawie)[1] – polski chemik oraz żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze znanej łódzkiej rodziny księgarzy–wydawców. Byli nimi jego pradziadek – Adam, dziadek – Ludwik senior, ojciec – Kazimierz i stryj – Ludwik. Jego matką była Janina z d. Piędzicka.

W 1935 rodzina przeniosła się z Łodzi do majątku matki w Szczepicach koło Nakła. Po wybuchu II wojny światowej Fiszerowie wyjechali ze wsi i w 1940 zamieszkali w Warszawie przy ul. Ks. Skorupki 12

Wkrótce po wybuchu powstania warszawskiego przystąpił do oddziału OW KB (Organizacji Wojskowej Korpusu Bezpieczeństwa), należącego do I Obwodu „Radwan” Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej[1]. Do oddziału wprowadził go sąsiad – Jan Strzałkowski. Po zaprzysiężeniu otrzymał stopień strzelca. Przyjął pseudonim „Alfa”. W sierpniu uczestniczył – wykonując zadania pomocnicze w drugiej linii – w niemal trzytygodniowych walkach o zdobycie budynku tzw. Małej PAST-y, znajdującym się przy ul. Piusa XI 19[1]. Następnie pracował przy wyrobie granatów. Był też łącznikiem por. Czesława Kostrzębskiego ps. „Zenon”.

Po upadku powstania dostał się do niewoli niemieckiej. Najpierw był jeńcem w obozie przejściowym dla żołnierzy AK w podwarszawskim Ożarowie, a następnie – Stalagu 344 Lamsdorf (Łambinowice) oraz od 18 listopada 1944 – Stalagu IV B Mühlberg[1]. Później został wyznaczony do pracy przymusowej w fabryce ceramiki w Miśni. Po kapitulacji Niemiec pełnił przez pewien czas służbę w kompaniach wartowniczych Armii Stanów Zjednoczonych.

W 1946 powrócił do Polski i zamieszkał w rodzinnej Łodzi. Uzupełniwszy wykształcenie, podjął pracę w miejscowym Instytucie Włókiennictwa. Zajmował się chemią polimerów. Zgłosił i otrzymał ponad 16 patentów – indywidualnych i zespołowych[2].

Będąc potomkiem rodu księgarzy, nigdy nie zaprzestał obcowania z książkami. Był bibliofilem[3]. W 1996 został członkiem Wielkopolskiego Towarzystwa Przyjaciół Książki[3] w Poznaniu.

29 lipca 2018 Prezydent Rzeczypospolitej PolskiejAndrzej Duda – odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Po śmierci spoczął w grobie rodzinnym na Starych Powązkach w Warszawie[4]. Kwatera 284cw, rząd 5.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Ludwik Andrzej Fiszer. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-03-23].
  2. Nekrologi. „Głos Wielkopolski”. [dostęp 2024-03-23].
  3. a b Działalność. Wielkopolskie Towarzystwo Przyjaciół Książki. [dostęp 2024-03-23].
  4. Nekrologi. wyborcza.pl. [dostęp 2024-03-23].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]