Przejdź do zawartości

Luter (film)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luter
Luther
Gatunek

biograficzny

Data premiery

26 września 2003

Kraj produkcji

Niemcy
Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

124 min

Reżyseria

Eric Till

Scenariusz

Camille Thomasson, Bart Gavigan

Główne role

Joseph Fiennes
Alfred Molina
Jonathan Firth
Claire Cox
Peter Ustinov

Muzyka

Richard Harvey

Zdjęcia

Robert Fraisse

Produkcja

Brigitte Rochow
Christian P. Stehr
Alexander Thies

Luter (Luther) – dramat biograficzny z 2003 roku oparty na życiu Marcina Lutra i początkach reformacji w Niemczech będący koprodukcją amerykańsko-niemiecką.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Streszczenie

[edytuj | edytuj kod]

Film rozpoczyna się podczas burzy w 1505, kiedy Luter wraca do domu. Z obawy o utratę życia podczas uderzeń piorunów oddaje swoje życie Bogu i zostaje zakonnikiem.

Następna scena ma miejsce w roku 1507, kiedy Luter jest już augustiańskim mnichem w Erfurcie. W tamtym czasie, będąc w klasztorze, stale zamartwia się wyobrażeniem obrazu Boga jako zawistnego i mściwego sędziego. Marcin jest wspierany przez Jana von Staupitza, starszego zakonnika, który jest jego opiekunem i mentorem. Ten mówi mu, aby patrzył na Chrystusa zamiast na siebie.

Później Luter dostarcza list od Staupitza do Rzymu, gdzie popada w kolejne rozterki widząc niegodziwy styl życia ludzi w tym mieście. Staje w kolejce, by przez chwilę zobaczyć czaszkę należącą rzekomo do Jana Chrzciciela oraz zakupuje odpust za grzechy dziadka. Wkrótce zaczyna wątpić w ważność takiego odpustu.

Po powrocie do Niemiec zaczyna mówić w swoim zgromadzeniu, że Bóg jest nie tylko Bogiem karzącym, ale jest przede wszystkim Bogiem miłosiernym. Miłość Boga i jego przebaczenie jest daleko więcej cechą Boga niż obraz sprawiedliwego, ale surowego sędziego wymierzającego tylko kary.

W tym czasie do Wittenbergi przybywa kaznodzieja odpustowy dominikanin Jan Tetzel, który w jarmarczny sposób sprzedaje listy odpustowe strasząc mękami czyśccowymi dla tych, którzy nie zapłacą za ich wykup (Dochód z ich sprzedaży przeznaczony był po połowie na budowę nowej bazyliki św. Piotra w Rzymie i na spłatę długu zaciągniętego w banku Jakuba Fuggera przez komisarza odpustowego w Niemczech arcybiskupa Magdeburga i biskupa Halberstadt Albrechta Hohenzollerna za łapówkę dla Stolicy Apostolskiej za Arcybiskupstwo Moguncji).

Luter w swoim kościele potępił sprzedaż odpustów, nazywając je "tylko kawałkiem papieru". Wkrótce przybija do drzwi katedry zamkowej 95 tez otwierając debatę odnośnie do odpustów. W następstwie tego jest wezwany do Augsburga, aby stanął przed obliczem legata papieskiego kardynała Kajetana i bezwarunkowo odwołał błędy zawarte w tezach bez wdawania się w żadne dysputy. Luter jednak nie odwołał żadnej ze swoich tez.

Jego życie jest w niebezpieczeństwie. Ucieka i chroni się u swojego protektora elektora saskiego Fryderyka III Mądrego, który odmawia kardynałowi wysłania Lutra do Rzymu.

Papież Leon X wysyła nuncjusza papieskiego Karla von Miltitza, aby przekonał księcia do wydania Lutra, ale ten pozostaje nieugięty. W odpowiedzi na to papież ekskomunikuje Lutra i nakazuje spalenie jego książek, na co Luter odpowiada spaleniem bulli papieskiej.

Fryderyk III Mądry i cesarz Karol V Habsburg decydują, że Luter będzie sądzony w Niemczech w Wormacji, a cesarz zapewni mu bezpieczeństwo.

Tam Luter nie wyrzeka się swoich tez mówiąc, że tylko dowody z Biblii mogłyby go do tego skłonić, gdyż wszystko, co napisał, opiera na Piśmie Świętym. Jego życie jest w niebezpieczeństwie. W drodze powrotnej zostaje porwany przez ludzi Fryderyka III Mądrego i ukryty na zamku Wartburg, gdzie zaczyna tłumaczyć Biblię na język niemiecki.

W tym czasie jego były profesor Andreas Karlstadt występuje z żądaniem radykalnej reformacji, co powoduje chłopską rewoltę przeciwko uciskowi możnych. Zgraje chłopstwa plądrują kościoły i zabijają duchownych. Luter wstrząśnięty tymi wydarzeniami popiera książąt w uśmierzeniu buntu.

Do Lutra przybywają zakonnice, które uciekły z klasztoru przez trzy dni ukryte w beczkach po śledziach. Jedną z nich jest Katarzyna von Bora, którą ten poślubia. Luter kończy tłumaczenie Nowego Testamentu i dedykuje je Fryderykowi III Mądremu.

Cesarz Karol V zwołuje elektorów Rzeszy do Augsburga, żeby skłonić ich do porzucenia protestantyzmu i zakazania czytania Biblii w języku niemieckim. Książęta odmawiają, oddając swoje życie do decyzji władcy – cesarz zostaje w ten sposób zmuszony dać pozwolenie na odczytanie wyznania augsburskiego.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]