Przejdź do zawartości

Na melinę

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Na melinę
Gatunek

dramat wojenny

Rok produkcji

1965

Data premiery

1981

Kraj produkcji

Polska

Język

polski, niemiecki

Czas trwania

29 min

Reżyseria

Stanisław Różewicz

Scenariusz

Jan Józef Szczepański

Muzyka

Tadeusz Baird, Adam Walaciński

Scenografia

Tadeusz Wybult

Montaż

Krystyna Rutkowska

Produkcja

WFD w Warszawie

Wytwórnia

ZRF Iluzjon

Na melinę – polski, krótkometrażowy film telewizyjny z 1965 roku w reż. Stanisława Różewicza na podstawie opowiadania Jana Józefa Szczepańskiego pt. Wszarz. Pierwszy z 8-odcinkowego cyklu telewizyjnego pt. Dzień ostatni, dzień pierwszy.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Polska pod okupacją niemiecką podczas II wojny światowej. Oddział partyzantów, wobec zbliżającej się zimy, przygotowuje się do rozproszenia po "melinach" – tj. bezpiecznych kryjówkach. Jego członkowie przy pomocy miejscowego fotografa licznie robią sobie zdjęcia do "lewych" dokumentów. Całe przedsięwzięcie obserwuje stary dziad-żebrak, którego zainteresowanie w końcu wzbudza niepokój partyzantów. Ich dowódca postanawia urządzić małą prowokację – kilku z jego partyzantów, w przebraniu niemieckich żandarmów zatrzymuje starca i zaczyna go wypytywać o partyzantów. Żebrak bez wahania wskazuje ich miejsce stacjonowania w pobliskim lesie. Jest nawet gotów zastrzelić jednego ze "schwytanych" partyzantów. W zamian prosi jedynie o jego kożuch i buty. Decyzja dowódcy oddziału o zdemaskowanym konfidencie jest szybka i jednoznaczna – śmierć przez rozstrzelanie. Całość akcji kończy lakoniczny raport dowódcy oddziału do zwierzchników.

Obsada aktorska

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paweł Born. Inne kino. Na melinę Różewicza. „Kino”. nr 12 (270), s. 10-11, rok 1989. Warszawa: WAiF. ISSN 0023-1673. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]