Przejdź do zawartości

Nitrokalit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nitrokalit
Ilustracja
Zdjęcie kryształu nitrokalitu wykonane mikroskopem polaryzacyjnym
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

nitryt, niter, saletra indyjska, saletra potasowa

Skład chemiczny

azotan potasu (KNO3)[1]

Twardość w skali Mohsa

2[1]

Przełam

nierówny

Łupliwość

doskonała

Pokrój kryształu

igiełkowy lub włóknisty

Układ krystalograficzny

rombowy

Gęstość minerału

1,99 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biały, jasnoszary, bezbarwny

Rysa

biała

Połysk

szklisty

Inne

przezroczysty

Nitrokalit (nitryt, niter, saletra indyjska[1], saletra potasowa) – minerał z gromady azotanów.

Nazwa nawiązuje do składu chemicznego minerału; łac. nitrogenium = azot, kalium = potas; określenie saletra pochodzi z łac. sal petrae = sól skalna.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Tworzy skupienia igiełkowe lub włókniste. Występuje w formie naskorupień, nalotów, wykwitów. Bardzo rzadko wytwarza niewielkie, tabliczkowe, podobne do aragonitu kryształy. Jest przezroczysty, łatwo rozpuszcza się w wodzie, jest słony, przy dotknięciu daje wrażenie chłodu. Nie jest higroskopijny. Często występuje w formie wykwitów i nalotów, które tworzy na powierzchniach skalnych bogatych w potas. Najczęściej spotkać go można w jaskiniach, np. z jaskini w Nowym Meksyku USA tylko z jednej z jaskiń wydobyto około 100 ton saletry potasowej.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Typowy minerał skał osadowych. Powstaje w klimatach pustynnych. Współwystępuje z nitronatrytem (saletrą sodową), halitem, mirabilitem, anhydrytem, gipsem.

Miejsca występowania: pustynia Atakama w Chile, Peru, Boliwia – Cochabamba, USA – dolina rzeki Amarogoza, Dolina Śmierci, Kalifornia, Egipt, Algieria, Iran, Włochy, Hiszpania, Węgry.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • służy do produkcji prochu strzelniczego (dymnego) – główny składnik,
  • w przemyśle chemicznym,
  • w rolnictwie – używany jako naturalny nawóz,

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Jan Flis: Szkolny słownik geograficzny. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1985, s. 78. ISBN 83-02-00870-2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • G.G. Gormaz, J.J. Casanovas: Atlas mineralogii, "Wiedza i życie" 1992
  • J. Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów, Videograf II sp. z o.o. 2003

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]