Przejdź do zawartości

Notburga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święta
Notburga
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1265
Rattenberg, Austria

Data śmierci

16 września 1313

Kanonizacja

27 marca 1862
przez Piusa IX

Wspomnienie

14 września

Atrybuty

sierp

Patronka

rolników

Notburga (ur. 1265 w Rattenbergu, zm. 16 września 1313) – austriacka kucharka i święta Kościoła katolickiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wiedza na temat świętej Notburgi pochodzi z pracy Guarinoniego wydanej w Niemczech w 1646 roku[1]. Na temat jej życia niewiele wiadomo. Od najmłodszych lat była na służbie w zamku u hrabiego Henryka Rothenburga. Tam pełniła funkcję jako klucznica, a po ukończeniu osiemnastu lat zajmowała się kuchnią i sprawowała dozór nad całą żeńską służbą. Przez cały okres służby, pomagała biedakom przekazując im nadmiar żywności. Jej działalność nie spotkała się z uznaniem ze strony rodziny hrabiego; przyłapana na wynoszeniu jedzenia została oddalona ze służby. Kolejnym pracodawcą św. Notburgi był chłop z Eben. Według Guarinoniego, Notburga w krótkim czasie powróciła na służbę do hrabiego. Na zamku służyła jeszcze przez osiemnaście lat, aż do śmierci 16 września 1313 roku. Została pochowana w kaplicy St. Ruperta w pobliżu Ebenu[1].

Legendy

[edytuj | edytuj kod]

Święta Notburga przez całe swoje życie pomagała biednym i bezdomnym, będąc przy tym żarliwą katoliczką. Wiele czasu poświęcała na modlitwie w kaplicy St. Ruperta, gdzie została pochowana. Z jej osobą związanych jest kilka legend. Jedna z nich wyjaśnia powód dla którego powróciła na służbę do zamku: po jej odejściu, na dom Rothenburga miały spaść liczne niepowodzenia i dopiero po jej powrocie fortuna powróciła. Według innej legendy, gdy pracowała na polu u chłopa, gdy dzwoniono na "Anioł Pański", gospodarz nie chciał Notburdze pozwolić iść do kościoła.

Święta, ująwszy sierp, rzekła: "Niech Bóg rozstrzygnie: jeśli ten sierp zawiśnie w powietrzu, będzie to znak, że mam wieczór poświęcić modlitwie; jeśli spadnie, będę pracować". Sierp zawisł w powietrzu, ludzie poklękali i oddali Bogu pokłon, a Notburga, pomodliwszy się, wzięła sierp i poszła do kościoła[2]

.

W 1718 jej relikwie zostały zrekonstruowane i pokryte jedwabiem, złotem i srebrem a następnie umieszczone na ołtarzu. Kult Notburgi rozprzestrzenił się w Austrii w Tyrolu, Istrii i w Bawarii. Została ogłoszona świętą na mocy dekretu papieża Piusa IX 27 marca 1862. Jest czczona jako patronka rolników[3]. Jej imieniem została nazwana planetoida[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: St. Notburga - New Advent. New Advent. [dostęp 2015-03-29]. (ang.).
  2. Biografia Notburgi. [dostęp 2015-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  3. Santa Notburga di Eben. santiebeati.it. [dostęp 2015-03-29]. (wł.).
  4. Sample Report - Valkyrie Astrology. Sample Report - Valkyrie Astrology. [dostęp 2015-04-05]. (ang.).