Przejdź do zawartości

Otakar Hostinský

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otakar Hostinský
Ilustracja
Portret Otakara Hostinskiego, mal. Jan Vilímek
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1847
Martiněves

Pochodzenie

czeskie

Data i miejsce śmierci

19 stycznia 1910
Praga

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzykolog, estetyk, kompozytor

Otakar Hostinský (ur. 2 stycznia 1847 w Martiněves, zm. 19 stycznia 1910 w Pradze[1][2]) – czeski muzykolog, estetyk i kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1865–1866 studiował prawo na Uniwersytecie Praskim, następnie odbył studia w zakresie filozofii i estetyki w Pradze i Monachium[1][2]. W 1868 roku uzyskał stopień doktora[1]. W 1871 roku uczył się kompozycji u Bedřicha Smetany[1][2], w dużej mierze pozostał jednak w tej dziedzinie autodydaktą[1]. W 1877 roku habilitował się na Uniwersytecie Praskim i został wykładowcą estetyki na tej uczelni, w 1883 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1892 roku profesora zwyczajnego[1][2]. Pisał krytyki muzyczne do licznych czasopism, redagował także „Almanach Českého Studentsva”, „Véstnik Kritický a Bibliografický” i almanach „Maj”[1]. Od 1882 do 1886 roku był wykładowcą historii muzyki w Konserwatorium Praskim[1][2]. Był członkiem Królewskiego Czeskiego Towarzystwa Naukowego oraz Czeskiej Akademii Sztuki i Nauki (Česká akademie věd a umění)[1].

Był twórcą czeskiej szkoły muzykologicznej[1]. W swoich rozważaniach nad estetyką wyszedł od zasady formalizmu Johanna Friedricha Herbarta, w przeciwieństwie do niego formę traktował jednak jako konkretną rzecz, a nie właściwość abstrakcyjną[1][2]. Podkreślał wartość doświadczenia i eksperymentu, zwracał uwagę na konieczność uwzględnienia aspektów socjologicznych i politycznych w badaniach nad muzyką i sztuką[1]. Był zwolennikiem stworzenia stylu narodowego w muzyce czeskiej, propagował też wagnerowską ideę dramatu muzycznego[1].

Napisał libretta do oper Nevěsta messinská Zdenka Fibicha i Popelka Josefa Rozkošnego[1]. Pisał pieśni i utwory na fortepian, w rękopisach pozostały szkice do oper Elektra i Konrad Wallenrod oraz melodramatu Pohlednice[1].

Wybrane prace

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

  • Das Musikalisch-schöne und das Gesamthkunstwerk vom Standpunkte der formalen Aesthetik (Lipsk 1877)
  • Die Lehre von den musikalischen Klängen (Praga 1879)
  • O významu praktických idejí Herbartových pro všeobecnou aesthetiku (Praga 1881)
  • O české deklamaci hudební (Praga 1886)
  • Herbarts Aesthetik (Hamburg 1892)
  • 36 nápěvů světských písní českého lidu z XVI. stoleti (Praga 1892)
  • Jan Blahoslav a Jan Josquin (Praga 1896)
  • Hudba v čechách (Praga 1900)
  • Bedřich Smetana a jeho boj o moderni českou hudbu (Praga 1901)
  • O socialisaci uměni (Praga 1903)
  • Česká světska piseň lidová (Praga 1906)
  • Uměni a společnost (Praga 1907)
  • Česká hudba 1864–1904 (Praga 1909)
  • Antonín Dvořák ve vývoji naší dramatické hudby (Praga 1909)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 300–301. ISBN 83-224-0453-0.
  2. a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1619–1620. ISBN 978-0-02-865528-4.