Przejdź do zawartości

Płaczka (góra)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Płaczka
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety
Masyw Śnieżnika

Wysokość

958[1] m n.p.m.

Pierwsze wejście

w czasach przedhistorycznych

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Płaczka”
Ziemia50°13′28″N 16°52′02″E/50,224444 16,867222

Płaczka (dawniej niem. Platzen Berg, po 1945 r. również Płaszczka) – góra ze szczytem na wysokości 958 m n.p.m. znajdująca się w Masywie Śnieżnika w Sudetach, na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego.

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Szczyt wyrasta z północno-wschodniego grzbietu Śnieżnika, wznosząc się nad Lejem Małym na południu i Cisowym Rozdołem na północy oraz doliną rzeki Kamienicy, do której opada stromymi zboczami porozcinanymi dolinkami potoków[1]. Grzbiet ten prowadzi dalej ku kolejnemu wzniesieniu Stromej na zachodzie i Porębka na północy[1].

Geologia

[edytuj | edytuj kod]

Zbudowana jest z metamorficznych późnokambryjsko-dolnoordowickich gruboziarnistych gnejsów oczkowych (gnejsy śnieżnickie, główny masyw wzgórza), neoprotozoiczno-górnokambryjskich łupków łyszczykowych, z licznymi w rejonie przecinanym przez dolinę Cisowego Rozdołu gniazdami (soczewkami) podobnie datowanych erlanów, oraz nielicznymi soczewkami łupków amfibolitowo-hornblendowych i amfibolitów[2] należących do metamorfiku Lądka i Śnieżnika[1].

Roślinność i ochrona przyrody

[edytuj | edytuj kod]

W całości porośnięta jest świerkowym lasem regla dolnego, którego skrajem u podstawy góry biegnie granica Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego.

Infrastruktura

[edytuj | edytuj kod]

Przez Płaczkę pod jej szczytem przechodzi tzw. Droga nad Lejami[1].

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 252. ISBN 83-7005-341-6.
  2. Cymerman Z., Arkusz Stronie Śląskie (934), t. 934, PIG-PIB, Warszawa 2020 (Szczegółowa Mapa Geologiczna Polski), ISBN 978-83-66593-56-5 [dostęp 2024-03-13] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]