Przejdź do zawartości

Penang (wyspa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Penang
Pulau Pinang
Ilustracja
Kontynent

Azja

Państwo

 Malezja

Położenie na mapie Malezji
Mapa konturowa Malezji, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Penang”
5,37°N 100,26°E/5,370000 100,260000
Tanjung Bungah w północnej części wyspy Penang
Lokalizacja wyspy

Penang, Pinang (malajski Pulau Pinang) – wyspa u zachodnich wybrzeży Półwyspu Malajskiego, stanowiąca część malezyjskiego stanu Penang.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W XV wieku[1] znana chińskim żeglarzom jako wyspa Betelnut. Na początku XVIII wieku na wyspę dotarli osadnicy z Sumatry[1]. 12 sierpnia[1] 1786 kapitan Francis Light odkupił wyspę od sułtana Kedahu i założył tu faktorię Kompanii Wschodnioindyjskiej – punkt osadnictwa brytyjskiego na Malajach. Dla ochrony przed piratami oraz Francuzami i Holendrami zbudowano masywne mury i fort. Wolnocłowy port i rozwój plantacji herbaty oraz tytoniu spowodował napływanie taniej siły roboczej z Chin i Indii. Rozwój przyspieszyła jeszcze bardziej uprawa drzew kauczukowych[2]. 19 grudnia 1941 roku wyspę zajęły wojska japońskie. W 1948[1] roku Penang wszedł w skład Federacji Malajskiej.

Współcześnie wyspa stanowi jedną z większych atrakcji turystycznych Malezji. Największym miastem jest George Town, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Wyspę łączy z lądem most Penang.

Ludność

[edytuj | edytuj kod]

Na wyspie przeważają Chińczycy, przed Hindusami i Malajami. Mniej liczni są Euroazjaci, najczęściej krwi portugalsko-malajskiej oraz Baba-Melayu (pochodzenia chińsko-malajskiego). Grupy te zachowują odrębność społeczną[2].

Atrakcje turystyczne

[edytuj | edytuj kod]
  • fort Cornwallis (zbudowany w latach 1808–1810 w miejscu wcześniejszego, drewnianego),
  • wiktoriańskie gmachy administracji kolonialnej – urząd miejski, pałac gubernatora, sąd najwyższy,
  • muzeum wyspy,
  • pomnik Francisa Lighta,
  • buddyjska świątynia Kek Lok Si (architektura birmańsko-tajsko-chińska) z 7-piętrową pagodą,
  • meczet Kapitan Kling[2],
  • Świątynia Węży w Bayan Lepas w południowej części wyspy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Lonely Planet Malaysia, Singapore & Brunei. Wyd. 10. Lonely Planet, 2007, s. 150–151. ISBN 978-1740597081. (ang.).
  2. a b c Bronisław Słomczyński. Penang. Wrota Dalekiego Wschodu. „Poznaj Świat”. 6/1982. s. 15–18. ISSN 0032-6143. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • H. Finlay, P. Turner: Malaysia, Singapore & Brunei – a travel survival kit. Lonely Planet. ISBN 0-86442-211-3. (ang.).