Przejdź do zawartości

Peczenihy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Peczenihy
Печеніги
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 charkowski

Rejon

peczenizki

Powierzchnia

7,85 km²

Wysokość

97 m n.p.m.

Populacja (2018)
• liczba ludności


5200[1]

Nr kierunkowy

+380 5765

Kod pocztowy

62808

Tablice rejestracyjne

AX

Położenie na mapie obwodu charkowskiego
Mapa konturowa obwodu charkowskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Peczenihy”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Peczenihy”
Ziemia49°51′53″N 36°55′56″E/49,864722 36,932222

Peczenihy ukr. Печеніги (w XIX wieku: Nowobiełgorod) – osiedle typu miejskiego, stolica rejonu w obwodzie charkowskim Ukrainy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość powstała w XVII wieku.

Osada wzmiankowana po raz pierwszy w gramocie cara Rosji w 1646 r., stwierdzającej, że wieś została założona przez 205 osadników pochodzących z Ukrainy prawobrzeżnej. Na czele osadników stał Fedot Lewopow. W XVIII w., dokładnie przed 1765 r. Peczenihy były siedzibą pułku izjumskiego, później centrum prowincji z siedzibą w miejscowości Peczenihy, podległej komisarzowi w Izjum. Począwszy od 1779 Peczenihy były osadą wojskową w powiecie charkowskim, która miała 3601 mieszkańców, w tym 3299 wojskowych. Przez 1765 miasto miało flagę z wizerunkiem św. Jerzego zwycięzcy.

Począwszy od 1864 r. w kozackiej osadzie Nowobiełgorod mieszkało 5276 osób: 2583 mężczyzn i 2693 kobiet i były dwie cerkwie.

Do 1914 r. liczba mieszkańców wzrosła do 14.865 osób.

Prawa miejskie miejscowość otrzymała w 1957.

W 1989 liczyła 6446 mieszkańców[2].

W 2013 liczyła 5466 mieszkańców[3].

Urodzeni

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.69
  2. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  3. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Historyczno-statystyczny opis diecezji Charków, s. 99, w języku rosyjskim

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]