Przejdź do zawartości

Pedro Gamarro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pedro Gamarro
Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1955
Machiques

Data i miejsce śmierci

7 maja 2019
Maracaibo

Wzrost

178 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wenezuela
Igrzyska olimpijskie
srebro Montreal 1976 boks
(waga półśrednia)
Igrzyska panamerykańskie
brąz Meksyk 1975 waga półśrednia
brąz Caracas 1983 waga średnia

Pedro José Gamarro (ur. 8 stycznia 1955 w Machiques, zm. 7 maja 2019 w Maracaibo[1][2]) – wenezuelski bokser kategorii półśredniej i średniej, wicemistrz olimpijski z 1976.

Zwyciężył w wadze lekkopółśredniej (do 63,5 kg) na igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1974 w Santo Domingo[3], a także w mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1974 w Caracas[4]. Podczas igrzysk panamerykańskich w 1975 w Meksyku zdobył brązowy medal w wadze półśredniej (do 67 kg)[5]. Zwyciężył tej kategorii w mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1975 w Gwatemali[6].

Gamarro swój największy sukces odniósł na letnich igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu, gdzie wystąpił w kategorii półśredniej. Pokonał kolejno: mistrza Europy z 1973 Marijana Beneša z Jugosławii, obrońcę tytułu mistrzowskiego oraz mistrza świata z 1974 Emilio Correę z Kuby przez techniczny nokaut w 3. rundzie, w ćwierćfinale wicemistrza świata z 1974 i mistrza igrzysk panamerykańskich z 1975 Clintona Jacksona z USA i w półfinale Reinharda Skriceka z RFN. W finale przegrał z Jochenem Bachweldem z NRD zdobywając srebrny medal[1]. Był to jedyny srebrny medal na tych igrzyskach zdobyty przez sportowca z Ameryki Południowej (oprócz tego tylko dwa brązowe medale zdobyli zawodnicy z Brazylii).

W 1977 Gamarro wygrał mocno obsadzony turniej Batalla de Carabobo w Caracas w wadze lekkośredniej (do 71 kg), pokonując w finale Luisa Martíneza z Kuby[7]. Przegrał z tym zawodnikiem w półfinale mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1977 w Panamie[8]. Na mistrzostwach świata w 1978 w Belgradzie wystąpił znowu w wadze półśredniej; przegrał pierwszą walkę z późniejszym wicemistrzem Miodragiem Perunoviciem z Jugosławii[9].

Gamarro nie walczył w latach 1979-1982. W 1983 powrócił na ring w wadze średniej (do 75 kg). Zdobył w niej brązowy medal na igrzyskach panamerykańskich w 1983 w Caracas[10]. Po zakończeniu kariery pracował jako trener.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Pedro Gamarro Biographical information [online], olympedia.org [dostęp 2020-05-27] (ang.).
  2. The WBA family regrets the death of Pedro Gamarro [online], wbaboxing.com [dostęp 2019-05-15] (ang.).
  3. 12.Central American and Caribbean Games – Santo Domingo, Dominican Republic – February 27 – March 13 1974 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).
  4. 5.Central American and Caribbean Championships – Caracas, Venezuela – December 1974 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).
  5. 7.Panamerican Games – Ciudad Mexico, Mexico – October 12–26 1975 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).
  6. 6.Central American and Caribbean Championships – Guatemala City, Guatemala – August 10–16 1975 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).
  7. Batalla de Carabobo – Caracas, Venezuela – June 1977 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).
  8. 8.Central American and Caribbean Championships – Panama City, Panama – August 1977 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).
  9. 2.World Championships – Belgrade, Yugoslavia – May 6–20 1978 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-07-17] (ang.).
  10. 9.Panamerican Games – Caracas, Venezuela – August 14–29 1983 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).