Przejdź do zawartości

Park Narodowy Sierra de La Culata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Narodowy Sierra de La Culata
Parque nacional Sierra de La Culata
Ilustracja
park narodowy
Państwo

 Wenezuela

Położenie

stan Mérida, stan Trujillo

Data utworzenia

7 grudnia 1989

Powierzchnia

2004 km²

Ochrona

kategoria IUCNII (park narodowy)

Położenie na mapie Wenezueli
Mapa konturowa Wenezueli, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Sierra de La Culata”
Ziemia8°48′57,13″N 70°58′27,84″W/8,815869 -70,974400
Strona internetowa

Park Narodowy Sierra de La Culata (hiszp. Parque nacional Sierra de La Culata) – park narodowy w północnej części Wenezueli położony w stanach Mérida i Trujillo. Został utworzony 7 grudnia 1989 roku, zajmuje obszar 2004 km². W 2005 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA. Na południowy wschód od niego znajduje się Park Narodowy Sierra Nevada[1][2][3].

Szczyt Piedras Blancas
Dolina Mifafí w parku

Park obejmuje fragment północnej części Andów (prawie całe pasmo górskie Sierra de La Culata będące częścią Cordillera de Mérida) i położony jest na wysokościach od 400 do 4737 m n.p.m. Najwyższym szczytem jest Piedras Blancas (4737 m n.p.m.). Od położonego na południowy wschód od niego Parku Narodowego Sierra Nevada (pasmo Sierra Nevada de Mérida) oddziela go rzeka Chama. Występuje tu wiele jezior polodowcowych (około 200), rzek i wodospadów, w tym m.in. źródła rzek Chama, Mucujún, Tucaní i Santo Domingo. Najniżej położoną część parku pokrywa tropikalny wilgotny las górski i las mglisty. Wyżej występuje paramo[1][2][3][4].

Średnia roczna temperatura w parku wynosi w zależności od wysokości od -2 °C do +24 °C[3].

W parku występują przeważnie rośliny z rodzin obrazkowate, wrzosowate i zaczerniowate. Charakterystycznym drzewem jest Polylepis serisea. W paramo dominują rodzaje Espeletia i Coespeletia. Powyżej 3000 m n.p.m. rosną takie gatunki endemiczne jak Coespeletia spicats i Coespeletia timotensis[1][2][5].

Żyje tu ponad 60 gatunków ssaków. Są to narażone na wyginięcie (VU) andoniedźwiedź okularowy i mazama rdzawa, a także m.in.: mulak białoogonowy, paka nizinna, puma płowa i jaguar amerykański[1][2][5].

Ptaki występujące w parku to narażone na wyginięcie (VU) kondor wielki i czubacz hełmiasty, a także m.in.: hełmik zielonobrody, hełmik wenezuelski, modrowronka zielona, czakalaka rdzaworzytna, penelopa andyjska, lordzik pomarańczowogardły, puchatek szmaragdowy, puchatek miedzianobrzuchy, elfik złotawy, brzęczek rdzawosterny, amazoneczka ognistogłowa, pleszówka białoczelna, złotogardlik białobrewy i zieleńczyk szarołbisty[1][2][5].

Żyje tu około 40 gatunków płazów[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Parque nacional Sierra de La Culata [online], www.inparques.gob.ve [dostęp 2024-07-05] (hiszp.).
  2. a b c d e Parque nacional Sierra de La Culata [online], datazone.birdlife.org [dostęp 2024-07-05] (hiszp.).
  3. a b c Parque Nacional Sierra de La Culata arriba a 26 años – Minec [online] [dostęp 2024-07-05] (hiszp.).
  4. Parque nacional Sierra de la Culata [online], Climbing Venezuela, 24 kwietnia 2017 [dostęp 2024-07-05] (hiszp.).
  5. a b c Los Parques Nacionales. Flora y Fauna, „Educación matemática”, 6 (2), 1994, s. 73–86, DOI10.24844/em0602.06, ISSN 2448-8089 [dostęp 2024-07-05] (hiszp.).