Przejdź do zawartości

Pinchos Minkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pinchos Minkowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

kwiecień 1859
Biała Cerkiew

Data i miejsce śmierci

4 lutego 1924
Boston

Zawód, zajęcie

– śpiewak, kantor synagogalny

Pinchos Minkowski (ur. kwietniu 1859 w Biała Cerkiew, zm. w 1924 w Bostonie) – śpiewak, kantor synagogalny[1][2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Mordechaja Minkowskiego, kantora. Miał brata Abrahama. Z zasadami muzyki zapoznał się jako chórzysta przy Nissimie Belzerze w Kiszyniowie[2]. Uczył się śpiewu w Konserwatorium Cesarskim Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego w Moskwie, u Ernesta Taliabue, a następnie w Konserwatorium Towarzystwa Przyjaciół Muzyki w Wiedniu, u Victora Rokitańskiego a teorii śpiewu u Roberta Fuchsa[1]. Od 1875 roku był kantorem w Białej Cerkwi, od 1877 roku w Berdyczowie, od 1878 w Kiszyniowie, następnie podjął pracę w 1882 w Chersoniu. W latach 1885–1886 był kantorem w Synagodze Chóralnej we Lwowie. Następnie, przez rok studiował harmonię u Dawida Nowakowskiego w Odessie. Po ukończeniu nauki, wyjechał na 5 lat do Nowego Jorku. Wyjechał na 5 lat do Nowego Jorku, tam otrzymał propozycję by zająć miejsce Belzera w Synagodze Brodziej w Odessie. Sprawował urząd przez 30 lat, aż do zamknięcia świątyni przez bolszewików w 1922 roku[3].

Minkowski był też głęboko zaangażowany w ruch intelektualny Bialika w Odessie. Wykładał w Konserwatorium Żydowskim i był przewodniczącym towarzystwa muzycznego Ha-Zamir, pod którego auspicjami opublikował kilka artykułów na tematy muzyki żydowskiej[3].

W 1922 wyjechał do Paryża, a stamtąd ponownie do Stanów Zjednoczonych, liczył wtedy 65 lat[4]. Zyskał tam wielkie uznanie i przydomek „króla kantorów”. Łączył on „oświecony” styl Salomona Sulzera ze stylem „wołyńskim” Nissima Belzera[1]. Pisał dużo o muzyce żydowskiej, zwłaszcza o wokalnej. Opublikował m.in. Die Entwicklung der Synagogalen Lithurgie bis nach die Reformation des 19. Jahrhunderts (Odessa 1902), Moderne Liturgie in unsere Synagogen in Russland (cz. 1-2, Odessa 1910) oraz pracę zbiorową Geschichte von Chasanut (Nowy Jork 1924)[2].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Die Entwicklung der Synagogalen Lithurgie bis nach die Reformation des 19. Jahrhunderts (Odessa 1902)
  • Moderne Liturgie in unsere Synagogen in Russland (cz. 1-2, Odessa 1910)
  • Geschichte von Chasanut (Nowy Jork 1924).
  • Większość kompozycji Minkowskiego pozostaje w formie rękopisów i jest przechowywana w Izraelskiej Bibliotece Narodowej na kampusie Givat Ram Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Biogramy | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2023-05-02].
  2. a b c Pinchos Minkowski [online], Save The Music Archives [dostęp 2023-05-02].
  3. a b c Pinhas Minkowski | Jewish Music Research Centre [online], jewish-music.huji.ac.il [dostęp 2023-05-02].
  4. Judah M. Cohen, Embodying Musical Heritage in a New–Old Profession: American Jewish Cantorial Schools, 1904–1939, „Journal of the Society for American Music”, 11 (1), 2017, s. 25–52, DOI10.1017/S1752196316000511, ISSN 1752-1963 [dostęp 2023-05-02] (ang.).