Pinkus Szenicer
Pinkus Szenicer (ur. 1912 w Warszawie, zm. 1 marca 1983 w Warszawie) – wieloletni opiekun cmentarza żydowskiego w Warszawie, ojciec Bolesława Szenicera.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Warszawie w biednej żydowskiej rodzinie robotniczej. Osierocony jako sześciolatek początkowo wychowywał się w Domu Sierot Janusza Korczaka. Z zawodu był murarzem, szklarzem, kładł dachy. Przed wybuchem wojny mieszkał w kamienicy przy ulicy Ludwika Zamenhofa. Sympatyzował z Polską Partią Socjalistyczną.
Po wybuchu II wojny światowej brał udział w obronie Warszawy. Za nielegalne przekroczenie granicy radzieckiej w grudniu 1939 został zesłany na Syberię. W 1942 przymusowo został wcielony do Armii Czerwonej, z którą przeszedł cały szlak bojowy i w 1945 dotarł pod Warszawę. Podczas walk został ciężko ranny – miał dwie rany głowy i naruszone kości czaszki.
Po rekonwalescencji powrócił na stałe do stolicy. Nikt z jego najbliższej rodziny nie przeżył wojny. Jako brygadzista jednej z grup odbudowujących stolicę, brał udział w budowie dzielnicy Muranów. W 1950 za zasługi dla odbudowy Warszawy, z okazji święta 1 Maja prezydent Bolesław Bierut wręczył mu dyplom zasługi i klucze do mieszkania na Powiślu. W 1960 został oficjalnym opiekunem cmentarza żydowskiego przy ulicy Okopowej w Warszawie, którą to funkcję piastował do śmierci w 1983.
W 1983 Telewizja Polska zealizowała film dokumentalny Żydowski grabarz w reżyserii Krzysztofa Juśkiewicza, opowiadający o życiu Pinkusa Szenicera, który także wprowadza odbiorcę w świat obyczajów, tradycji i wierzeń społeczności żydowskiej w stolicy Polski[1].
Pinkus Szenicer pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 10)[2].
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]Żoną Pinkusa Szenicera była Tamara Nowicka (ur. 22 stycznia 1922, zm. 30 czerwca 1977)[3], córka Abrama i Sary. Okres wojny przeżyła dzięki pomocy Franciszki Skibińskiej, która pracowała w domu jej rodziców. Mieli trzech synów: Abrama, który w 1969 wyemigrował do Izraela, Bolesława (ur. 1952), który został jego następcą na stanowisku opiekuna cmentarza oraz Czesława (1957–1960), który zmarł przedwcześnie z powodu wady serca.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Żydowski grabarz. dystrybucja.tvp.pl. [dostęp 2010-09-21]. (pol.).[martwy link]
- ↑ Grób Pinkusa Szenicera w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
- ↑ Grób Tamary Szenicer w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Obrońcy Warszawy (1939)
- Polacy i obywatele polscy wcieleni do Armii Czerwonej 1939–1945
- Polscy zesłańcy w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
- Pochowani na cmentarzu żydowskim na Woli w Warszawie
- Polscy działacze społeczności żydowskiej
- Polscy murarze
- Urodzeni w 1912
- Zmarli w 1983
- Radzieccy żołnierze II wojny światowej