Przejdź do zawartości

Piotr Albiedinski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Albiedinski
Пётр Павлович Альбединский
Ilustracja
generał
Pełne imię i nazwisko

Piotr Pawłowicz Albiedinski

Data i miejsce urodzenia

4 września 1826
Moskwa

Data i miejsce śmierci

19 maja 1883
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Główne wojny i bitwy

powstanie węgierskie,
wojna krymska

Odznaczenia
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Broń Złota „Za Waleczność” Order Zasługi św. Michała (Bawaria) Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Miecza (Szwecja)
Piotr Albiedinski
Data urodzenia

4 września 1826

Data śmierci

19 maja 1883

generał-gubernator warszawski
Okres

od 18 maja 1880
do 19 maja 1883

Poprzednik

Paweł Kotzebue

Następca

Iosif Hurko

Piotr Pawłowicz Albiedinski, ros. Пётр Павлович Альбединский (ur. 23 sierpnia?/4 września 1826 w Moskwie, zm. 19 maja 1883 w Warszawie) − rosyjski generał i wysoki urzędnik państwowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 września 1826 roku w Moskwie, jego rodzina pochodziła z guberni smoleńskiej. Jego ojciec był nieślubnym synem Piotra Albiedila. Kurs wojskowy ukończył w 1843 roku i został przydzielony do pułku kawalerii lejbgwardii, gdzie rok później został porucznikiem, w 1848 sztabs-rotmistrzem i rotmistrzem. Brał udział w tłumieniu powstania węgierskiego z lat 1848-1849.

Wraz z nadejściem wojny krymskiej został awansowany do stopnia pułkownika i wysłany do dyspozycji szefa wojsk lądowych i marynarki wojennej na Krymie, Aleksandra Mienszykowa. Aktywnie brał udział w działaniach wojennych, pozostał w Sewastopolu podczas bombardowania, a podczas bitwy pod Inkermanem został ciężko ranny w głowę.

Następnie był attaché przy poselstwie w Paryżu, skąd musiał wyjechać w atmosferze skandalu związanego z jego zbyt bliskimi relacjami z cesarzową Eugenią. Po powrocie do Rosji w 1858 roku otrzymał awans na generała majora i dowództwo pułku kawalerii lejbgwardii, a następnie pułku huzarów lejbgwardii.

Ożenił się z byłą kochanką cesarza Aleksandra II, co znacząco wpłynęło na jego karierę. W 1865 roku został szefem sztabu gwardii w okręgu petersburskim, w 1866 roku generał-lejtnantem i gubernatorem Inflant, Estonii i Kurlandii oraz dowódcą wojsk Ryskiego Okręgu Wojskowego. Naraził się wówczas rosyjskiej opinii publicznej, głosząc ideę porozumienia z niemieckojęzyczną szlachtą i zaprzestania rusyfikacji. W latach 1870–1880 był generał-gubernatorem wileńskim i dowódcą wojsk Wileńskiego Okręgu Wojskowego, podlegały mu gubernie wileńska, kowieńska i grodzieńska.

Od 1880 do 1883 roku sprawował urząd generał-gubernatora warszawskiego i dowódcy wojsk Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W 1881 roku został członkiem Rady Państwa. Podczas wizyty Franciszka Józefa w Galicji został wysłany do niej jako oficjalny przedstawiciel Rosji. W czasie tej podróży, pod wpływem wyraźnie innego nastawienia Polaków do władz austro-węgierskich niż rosyjskich, doszedł do wniosku o konieczności zaprzestania represji w Królestwie Polskim i przywrócenia stanu sprzed powstania listopadowego. Napisał też w tej sprawie list do cesarza Aleksandra II, co spowodowało odsunięcie go od stanowisk.

Zmarł kilka miesięcy później, 19 maja 1883 roku w Warszawie.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Stanisław Wiech: „Dyktatura serca”. Dzieje kariery wojskowo-urzedniczej Piotra Albiedynskiego (1826-1883). Kielce: UJK, 2010, s. 55, 70, 110, 116, 179

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Военная_энциклопедия_Сытина / Под ред. В. Ф. Новицкого и др. — СПб.: т-во И. В. Сытина, 1911—1915. — Т. 2.
  • Милорадович Г. А. Список лиц свиты их величеств с царствования императора Петра I по 1886 г. СПб., 1886
  • Русский_биографический_словарь: В 25 т. / под наблюдением Половцов, Александр Александрович. 1896-1918.
  • Шилов Д. Н., Кузьмин Ю. А. Члены Государственного совета Российской империи. 1801—1906: Биобиблиографический справочник. СПб., 2007
  • Морис Палеолог. Дневник посла. Пер. с фр. Ф. Ге и др. — М.: Захаров, 2003. ISBN 5-8159-0288-8
  • Wiech, Stanislaw. "Dyktatura serca". Na zachodnich rubieżach Cesarstwa Rosyjskiego: dzieje kariery wojskowo-urzędniczej Piotra Albiedynskiego (1826-1883). Kielce, 2010.