Przejdź do zawartości

Pipamperon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pipamperon
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C21H30FN3O2

Masa molowa

375,48 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

1893-33-0

PubChem

4830

DrugBank

DB09286

Klasyfikacja medyczna
ATC

N05AD05

Pipamperonorganiczny związek chemiczny, pochodna butyrofenonu, stosowany jako lek przeciwpsychotyczny. Został opracowany przez Janssen Pharmaceutica w 1961 roku.

Mechanizm działania

[edytuj | edytuj kod]

Pipamperon jest silnym antagonistą receptorów serotoninergicznych 5-HT2A i dopaminergicznych D4. W mniejszym stopniu blokuje inne receptory dopaminergiczne: D2 i D3, serotoninergiczne 5-HT2B, 5-HT2C, adrenergiczne α1 i α2. Nie wykazuje istotnego powinowactwa do receptorów histaminowych ani muskarynowych.

Wskazania

[edytuj | edytuj kod]

Pipamperon jest lekiem przeciwpsychotycznym. Prowadzono badania nad potencjalizacją przeciwdepresyjnego działania citalopramu pipamperonem w małej dawce – połączenie pod nazwą PipCit było skuteczniejsze i lepiej tolerowane od samego citalopramu[1][2].

Preparaty

[edytuj | edytuj kod]

Pipamperon dostępny jest w niektórych krajach europejskich w postaci preparatów[3]:

  • Dipiperon (Janssen) – Belgia, Dania, Francja, Holandia Luksemburg, Niemcy, Szwajcaria
  • Piperonil (Lusofarmaco) – Włochy

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. A.G. Wade, G.M. Crawford, C.B. Nemeroff, A.F. Schatzberg i inni. Citalopram plus low-dose pipamperone versus citalopram plus placebo in patients with major depressive disorder: an 8-week, double-blind, randomized study on magnitude and timing of clinical response. „Psychological Medicine”. 41 (10), s. 2089–2097, 2011. DOI: 10.1017/S0033291711000158. PMID: 21349239. 
  2. R. Kirk. Clinical trials in CNS--SMi’s eighth annual conference. „IDrugs”. 13 (2), s. 66–69, 2010. PMID: 20127552. 
  3. Index Nominum 2000: International Drug Directory. Stuttgart: Medpharm Scientific Publishers, 2000, s. 838. ISBN 3-88763-075-0.