Przejdź do zawartości

Równanie Sackura-Tetrodego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Równanie Sackura-Tetrodego – równanie opisujące entropię jednoatomowego gazu doskonałego, sformułowane w latach 1911–1913 niezależnie przez Ottona Sackura[1][2][3] i Hugona Tetrodego[4]:

gdzie:

długość fali materii cząstek gazu (w tym wypadku jego atomów),
stała Eulera,
– liczba moli gazu,
– uniwersalna stała gazowa,
– objętość układu,
stała Avogadra,
stała Plancka,
masa atomowa,
stała Boltzmanna,
temperatura bezwzględna.

Po podzieleniu przez n otrzymamy entropię molową.

Z powyższego równania wynika, że zmiana entropii podczas rozprężania izotermicznego wynosi:

gdzie:

– objętość początkowa,
– objętość końcowa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sackur, O. Die Anwendung der kinetischen Theorie der Gase auf chemische Probleme. „Annalen der Physik”. 341 (15), s. 958–980, 1911. DOI: 10.1002/andp.19113411505. (niem.). 
  2. Otto Sackur: Die Bedeutung des elementaren Wirkungsquantums für die Gastheorie und die Berechnung der chemischen Konstanten. W: Festschrift W. Nernst zu seinem 25jährigen Doktorjubiläum gewidmet von seinen Schülern. Wilhelm Knapp (red.). Halle an der Salle, Niemcy: 1912, s. 405–423.
  3. Sackur, O. Die universelle Bedeutung des sog. elementaren Wirkungsquantums. „Annalen der Physik”. 345 (1), s. 67–86, 1913. DOI: 10.1002/andp.19133450103. 
  4. Tetrode, H. Die chemische Konstante der Gase und das elementare Wirkungsquantum. „Annalen der Physik”. 343 (7), s. 434–442, 1912. DOI: 10.1002/andp.19123430708. (niem.).