Przejdź do zawartości

Rejon brodzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejon brodzki
Rejon
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Siedziba

Brody

Data powstania

1940, 1944

Data likwidacji

1941, 2020

Powierzchnia

1157 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


57 721[1]

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa

Rejon brodzki (ukr. Бродівський район) – dawna jednostka administracyjna Ukrainy, a wcześniej także Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, funkcjonująca w latach 19401941 i 19462020. Należał do obwodu lwowskiego. Siedzibą rejonu były Brody.

Większa część obszaru rejonu leżała na Równinie Brodzkiej (średnia wysokość 240 m n.p.m.), należącej do „małego Polesia”. Południowy wschód rejonu przecina Pasmo Wierchobuskie Wyżyny Podolskiej (najwyższy punkt Wysokyj Kamiń – 440 m n.p.m.). Według ukraińskiego spisu powszechnego z roku 2001 w rejonie żyło 63 900 ludzi, w tym 1000 Rosjan (1,6%) i 200 (0,3%) Polaków. Jego powierzchnia wynosiła 1157 km².

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Rejon brodzki został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie lwowskim utworzono 37 rejonów, między innymi brodzki[2]. Rejon objął następujące obszary, należące przed wojną do powiatu brodzkiego w województwie tarnopolskim:

Rejon brodzki przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Złoczów dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa. Niemcy do Brodów włączyli Folwarki Małe, Folwarki Wielkie i Stare Brody[6].

Rejon został odtworzony 23 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[7].

W 1946 roku rejon ponikowicki podzielony był na 19 rad wiejskich (stan na 1 września 1946): Chmielowe (do 1946 Berlin), Bielawce, Bołdury, Bordulaki, Dytkowce, Gaje Dytkowieckie, Gaje Smoleńskie, Gaje Starobrodzkie, Grzymałówka, Jazłowczyk, Klekotów, Komorówka, Koniuszków, Korsów, Łahodów, Leszniów, Małosiółka (do 1946 Folwarki Małe), Monastyrek, Mytnica-Korolówka, Piaski, Podhorodne (do 1946 Folwarki Wielkie), Smólno, Stanisławczyk, Stare Brody i Sznyrów[8].

4 marca 1959 do rejonu brodzkiego włączono część zniesionego rejonu zabłoteckiego[9].

23 września 1959 do rejonu brodzkiego włączono część zniesionego rejonu podkamieńskiego[10].

30 grudnia 1962 do rejonu brodzkiego włączono część zniesionego rejonu oleskiego[11][12].

Rejon brodzki zlikwidowano w związku z reformą administracyjną w 2020 roku, kiedy to jego obszar wcielono do nowego rejonu złoczowskiego.

Spis miejscowości

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Чисельність населення на 1 вересня 2019 року // Головне управління статистики у Львівській області
  2. Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН України.
  3. Włączono je do rejonu ponikowickiego
  4. Główną częsć włączono do rejonu podkamieńskiego)
  5. Główną część włączono do rejonu ponikowickiego
  6. Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
  7. 1944 рік в історії (history.org.ua)
  8. NBUV
  9. Указ Президії ВР УРСР від 4.03.1959 «Про ліквідацію деяких районів Львівської області»
  10. Указ_Президії_ВР_УРСР_від_23.09.1959_«Про_ліквідацію_деяких_районів_і_перенесення_центра_Підбузького_району_Львівської_області».
  11. State Archive of the Lviv region.
  12. Rocznik 1962
  13. Na zach. od Komorówki.
  14. Czechy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 779.
  15. Na płd. od Wołoch.
  16. Grzymałówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 898.
  17. Kadłubiska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 660.
  18. Kizia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 117.
  19. Kołpin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 289.
  20. Kozaczyzna (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 535.
  21. Lisowiki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 321.
  22. Międzygóry, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 373.
  23. Na płd.-zach. od Wołoch.
  24. Sałasze (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 220.
  25. Na zach. od Podkamienia.
  26. Na płd. od Jasionowa.
  27. Na płd. od Gajów Dubieckich.
  28. Wołochy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 882.
  29. Wydra (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 77.
  30. Zbroje, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 530.
  31. Żarków, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 738.