Przejdź do zawartości

Robert Kwiatkowski (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Kwiatkowski
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Robert Artur Kwiatkowski

Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1961
Przemyśl

Prezes Zarządu Telewizji Polskiej S.A.
Okres

od czerwca 1998
do lutego 2004

Poprzednik

Ryszard Miazek

Następca

Jan Dworak

Robert Kwiatowski (z lewej) z Gabrielą Morawską-Stanecką i Andrzejem Rozenkiem podczas konferencji prasowej KP PPS w Sejmie (2022)

Robert Artur Kwiatkowski (ur. 7 listopada 1961 w Przemyślu[1]) – polski polityk i przedsiębiorca, w latach 1996–1998 członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, następnie do 2004 prezes zarządu Telewizji Polskiej, poseł na Sejm IX kadencji (2019–2023), członek Rady Mediów Narodowych (od 2020).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia wyższe w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W trakcie studiów był działaczem Zrzeszenia Studentów Polskich. Zasiadał we władzach krajowych tej organizacji, reprezentował ją w European Student Information Bureau (ESIB) oraz w Międzynarodowym Związku Studentów (IUS)[2]. W 1985 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1].

W latach 1992–1996 był dyrektorem, a następnie współwłaścicielem polskiej filii niemieckiej agencji reklamowej E/B/D Interpartners[2]. W 1993 został członkiem rady nadzorczej Polskiego Radia[1]. Wspólnie z Markiem Nowakowskim założył agencję reklamową Callmedia[3].

Pracował w sztabie wyborczym Aleksandra Kwaśniewskiego w trakcie kampanii prezydenckiej w 1995[2]. W 1996 został wybrany przez Sejm RP do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w miejsce Marka Siwca, który odszedł do Kancelarii Prezydenta RP. Członkiem KRRiT był do 1998[2].

W czerwcu 1998 objął stanowisko prezesa zarządu Telewizji Polskiej. Jego nazwisko pojawiło się w trakcie tzw. afery Rywina. Przyjęty przez Sejm raport sejmowej komisji śledczej (autorstwa Zbigniewa Ziobry) stwierdzał, że złożenie (w lipcu 2002) przez Lwa Rywina propozycji korupcyjnej przedstawicielom Agora S.A. miało pozostawać – jak wskazano w tym dokumencie – w ścisłym związku z zachowaniem osób z tzw. grupy trzymającej władzę, w skład której mieli wchodzić Robert Kwiatkowski, Aleksandra Jakubowska, Włodzimierz Czarzasty, Lech Nikolski oraz Leszek Miller[4]. W związku z tą sprawą Robertowi Kwiatkowskiemu nigdy nie przedstawiono żadnych zarzutów. W 2003 członkowie rady nadzorczej Telewizji Polskiej, Anna Popowicz i Andrzej Liberadzki, wystąpili o odwołanie Roberta Kwiatkowskiego z funkcji prezesa, wniosek ten nie został poparty, a Robert Kwiatkowski zajmował stanowisko do 17 lutego 2004. W 2005 opublikował własnym sumptem książkę Jaka piękna katastrofa. Wojna o ustawę medialną a afera Rywina.

Od 2009[5] do 2011[6] był prezesem zarządu przedsiębiorstwa Hawe.

Został również członkiem władz naczelnych Stowarzyszenia Ordynacka, skupiającego byłych działaczy ZSP[2]. W sprawach medialnych doradzał Grzegorzowi Napieralskiemu za czasów jego przewodnictwa w SLD. W 2012 związał się z Ruchem Palikota (został członkiem rady programowej think tanku tej partii[7], reprezentował ją również w mediach, nie należąc jednak do ugrupowania). W 2013 został wiceprzewodniczącym zarządu stowarzyszenia Europa Plus oraz członkiem zarządu powołanej w październiku tego samego roku partii Twój Ruch. Otwierał listę komitetu Europa Plus Twój Ruch w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014[8]; koalicja ta nie osiągnęła progu wyborczego. W styczniu 2015 odszedł z Twojego Ruchu[9].

W 2019 został liderem listy wyborczej SLD w wyborach do Sejmu w okręgu toruńskim[10]. Uzyskał mandat posła IX kadencji, otrzymując 13 940 głosów[11]. W Sejmie został członkiem Komisji Cyfryzacji, Innowacyjności i Nowoczesnych Technologii oraz Komisji Infrastruktury[12]. Przystąpił później do Sojuszu Lewicy Demokratycznej, przekształconego w Nową Lewicę[13]. W grudniu 2020 prezydent RP Andrzej Duda z rekomendacji KKP Lewicy powołał go w skład Rady Mediów Narodowych[14]. W grudniu 2021 odszedł z klubu parlamentarnego Lewicy, współtworząc koło Polskiej Partii Socjalistycznej[15] (w lutym 2023 przekształcone w Koło Parlamentarne Lewicy Demokratycznej[16]). Wystąpił także z Nowej Lewicy, pozostając osobą bezpartyjną[17]. W 2022 współtworzył Stowarzyszenie Lewicy Demokratycznej[18], zostając jego sekretarzem generalnym. Nie kandydował w wyborach w 2023.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Żonaty, ma dwoje dzieci. Jest synem Stanisława Kwiatkowskiego, zawodowego wojskowego, twórcy CBOS i GfK Polonia oraz doradcy Wojciecha Jaruzelskiego.

Wyniki wyborcze

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2014 KKW Europa Plus Twój Ruch Parlament Europejski VIII kadencji nr 12 8250 (1,25%)N[8]
2019 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm IX kadencji nr 5 13 940 (3,08%)T[11]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Robert Kwiatkowski w serwisie „Ludzie Wprost”. [dostęp 2014-01-05].
  2. a b c d e Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2014-01-05].
  3. Powrót grupy, której nigdy nie było. rp.pl, 7 sierpnia 2009. [dostęp 2014-01-05].
  4. Załącznik do Uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 września 2004 r.. sejm.gov.pl. s. 42. [dostęp 2014-01-05].
  5. Były prezes TVP Robert Kwiatkowski został prezesem Hawe. parkiet.com, 16 czerwca 2009. [dostęp 2014-01-05].
  6. Kwiatkowski nie jest już prezesem Hawe. rp.pl, 20 stycznia 2011. [dostęp 2013-01-05].
  7. Agnieszka Kublik: Robert Kwiatkowski porzuca SLD dla Palikota. wyborcza.pl, 25 czerwca 2012. [dostęp 2014-01-05].
  8. a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-06-25].
  9. Robert Kwiatkowski odchodzi z Twojego Ruchu. interia.pl, 25 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-25].
  10. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-09-15].
  11. a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  12. Robert Kwiatkowski. sejm.gov.pl. [dostęp 2020-10-13].
  13. Rada Krajowa Nowej Lewicy. lewica.org.pl. [dostęp 2021-07-10].
  14. Robert Kwiatkowski powołany do Rady Mediów Narodowych. rp.pl, 11 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-12].
  15. Pięcioro parlamentarzystów odchodzi z Lewicy i tworzy koło PPS. gazetaprawna.pl, 14 grudnia 2021. [dostęp 2019-05-09].
  16. Powstało nowe Koło Lewicy Demokratycznej. wnp.pl, 6 lutego 2023. [dostęp 2023-02-06].
  17. Morawska-Stanecka, Konieczny, Kwiatkowski, Senyszyn i Rozenek odchodzą z Lewicy i tworzą koło PPS. wnp.pl, 14 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-14].
  18. Sebastian Przybył: Powstało Stowarzyszenie Lewicy Demokratycznej. Nazwa i skrót budzą kontrowersje. interia.pl, 3 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-16].