Przejdź do zawartości

Stiepan Burłaczenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stiepan Burłaczenko
Степан Бурлаченко
starszyna starszyna
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1914
Aleksiejewka, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

22 marca 1989
Semipałatyńsk

Przebieg służby
Lata służby

1936–1938,
1942–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

47 Gwardyjska Brygada Pancerna 9 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego 2 Gwardyjskiej Armii Pancernej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy

Stiepan Filippowicz Burłaczenko (ros. Степан Филиппович Бурлаченко, ur. 3 kwietnia?/16 kwietnia 1914 we wsi Aleksiejewka obecnie w obwodzie wschodniokazachstańskim, zm. 22 marca 1989 w Semipałatyńsku) – radziecki wojskowy, starszyna, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rosyjskiej rodzinie chłopskiej. Miał wykształcenie podstawowe. Od 1936 do 1938 odbywał służbę w Armii Czerwonej, później pracował jako szofer w przedsiębiorstwie transportu samochodowego w Żezkazganie. W styczniu 1942 ponownie został powołany do armii, od maja 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami, był m.in. starszym mechanikiem-kierowcą czołgu T-34 47 Gwardyjskiej Brygady Pancernej 9 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego 2 Gwardyjskiej Armii Pancernej 1 Frontu Białoruskiego w stopniu młodszego sierżanta. Szczególnie wyróżnił się podczas operacji warszawsko-poznańskiej (części operacji wiślańsko-odrzańskiej) na terytorium Polski w styczniu 1945. Po przekroczeniu Pilicy 15 stycznia 1945 wziął udział w walkach o Grójec, następnego dnia o Mszczonów i Żyrardów, 18 stycznia Sochaczew, 21 stycznia Łabiszyn, później Nakło, Bydgoszcz i inne miejscowości. Podczas walk o Żyrardów po śmierci dowódcy czołgu wziął dowodzenie czołgiem na siebie, niszcząc (według oficjalnych danych) 6 dział, 4 moździerze i zabijając wielu żołnierzy i oficerów wroga[1]. Po wojnie został zdemobilizowany w stopniu starszyny, pracował jako szofer w Semipałatyńsku.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]