Przejdź do zawartości

Stanisław Ignatowicz (entomolog)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Ignatowicz
Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1949
Pasłęk

profesor doktor habilitowany nauk przyrodniczych
Specjalność: entomologia
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Doktorat

1976 – entomologia
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Habilitacja

1986
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Profesura

1991 (ndzw.) 1996 (zw.)

Stanisław Ignatowicz (ur. 10 kwietnia 1949 w Pasłęku) – polski entomolog i akarolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1972 ukończył studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1976 obronił doktorat w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, w 1986 habilitował się, w 1991 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1996 zwyczajnym. Jest pracownikiem Wydziału Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury Krajobrazu, Katedry Entomologii Stosowanej SGGW[1].

Praca naukowa

[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Ignatowicz zajmuje się entomologią i akarologią stosowaną, prowadzi badania nad zastosowaniem promieniowania jonizującego w zwalczaniu szkodników, bada metody zwalczania szkodników produktów przechowywanych, szkodników upraw grzybów hodowlanych i szkodników kwarantannowych oraz bionomię i ekologię szkodników sanitarnych. Zajmuje się wyjaśnianiem genetycznych podstaw dziedziczenia diapauzy u przędziorków, podejmował próby zastosowania produktów pochodzenia roślinnego podczas ochrony przechowywanych produktów przed szkodnikami. Szczególnie skupił się nad metodami zwalczania roztoczy atakujących uprawy pieczarek i boczniaka[2].

Dotychczasowy dorobek Stanisława Ignatowicza stanowi ponad 100 publikacji naukowych, autorstwo 1 skryptu, współautorstwo 4 podręczników oraz 200 artykułów popularno-naukowych. Jest wieloletnim przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Entomologicznego[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]