Przejdź do zawartości

Stanisław Zajkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Zajkowski
Станислав Станиславович Зайковский
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1899
powiat Horoszczany

Data śmierci

1975

Przebieg służby
Lata służby

1918–1946

Siły zbrojne

Armia Czerwona
ludowe Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal „Za udział w walkach o Berlin” Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Suworowa II klasy (ZSRR) Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”

Stanisław Stanisławowicz Zajkowski (ros. Станислав Станиславович Зайковский; ur. 23 lipca?/4 sierpnia 1899, pow. Horoszczany, zm. w lipcu 1975 w Odessie) – generał major Armii Czerwonej i generał brygady LWP.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę podstawową i został murarzem, od 1909 w Moskwie, od 1 lutego 1918 w 4 Moskiewskim Pułku Robotniczym Czerwonej Gwardii, następnie w Armii Czerwonej, 1919 ukończył kursy piechoty w Moskwie, po czym był zastępcą dowódcy, potem dowódcą kompanii strzeleckiej 2 Pułku Białostockiego. Walczył w wojnie domowej przeciw Białym i w wojnie z Polską w 1920. W latach 1921–1923 skończył szkołę wojskową w Kijowie, od 1926 zastępca dowódcy, a od 1929 dowódca batalionu. 1932–1936 w Akademii Wojskowej im. Frunze w Moskwie. W listopadzie 1937 został dowódcą pułku piechoty w 66 Dywizji Piechoty Armii Dalekiego Wschodu, a od 1940 wykładał taktykę na kursach w Sołniecznogorsku p. Moskwą. Od maja 1942 walczył na Froncie Woroneskim (w czerwcu 1942 mianowany pułkownikiem), od 1943 szef sztabu 82 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty 3 Frontu Ukraińskiego.

Od 1 marca 1944 w WP, szef sztabu 3 Dywizji Piechoty im. R. Traugutta, a od 26 września 1944 do końca wojny dowódca tej dywizji. 3 maja 1945 mianowany generałem brygady. Za nadużycia i zamieszanie w kradzieże i przemyt został ukarany dyscyplinarnie, a jesienią 1946 zakończył służbę w WP i wrócił do ZSRR.

Mieszkał w Moskwie. Był żonaty z Marią Pietrowną Łajkiną[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, t. IV:S–Z, Toruń 2010, s. 282.
  2. a b c d Zajkowski, Stanislaw - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-06-08].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. IV: S–Z, Toruń 2010, s. 280–282.