Przejdź do zawartości

Szkic obrazu postępu ducha ludzkiego poprzez dzieje

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szkic obrazu postępu ducha ludzkiego poprzez dzieje
Esquisse d'un tableau historique des progrès de l'esprit humain
ilustracja
Autor

Nicolas de Condorcet

Tematyka

filozofia, teoria postępu

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Francja

Język

francuski

Data wydania

1795

Szkic obrazu postępu ducha ludzkiego poprzez dzieje (Esquisse d'un tableau historique des progrès de l'esprit humain) – dzieło Nicolasa de Condorceta napisane w 1794 roku, a wydane rok później. Uchodzi za najbardziej wpływową próbę sformułowania oświeceniowej teorii postępu. Wg Condorceta człowiek doskonali się dzięki rozumowi, a dzieje mają charakter linearny i zmierzają do całkowitej eliminacji cierpień i życia zgodnego z prawami natury. Postęp dokonuje się dzięki rozwojowi oświaty i nauki, a życie staje się coraz wygodniejsze za sprawą wynalazków. Rozwój historyczny ma charakter kumulatywny, tj. polega na stopniowym i systematycznym gromadzeniu wiedzy i osiągnięć (bez nagłych przełomów czy dialektycznych sprzeczności). W mechanizmie postępu społecznego ważną rolę odgrywają jednostki wybitne (odkrywcy i uczeni), których dokonania wprowadzają świat na kolejne stopnie rozwoju. Hamulcem postępu są instytucje: despotyzm, Kościół i sprzyjające im przesądy[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zbigniew Kuderowicz, Filozofia nowożytnej Europy, PWN, Warszawa 1989, ss. 445-446.