Przejdź do zawartości

Szczurojeż

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczurojeż
Podogymnura
Mearns, 1905[1]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

owadożery

Podrząd

Erinaceota

Rodzina

jeżowate

Podrodzina

gołyszki

Rodzaj

szczurojeż

Typ nomenklatoryczny

Podogymnura truei Mearns, 1905

Gatunki

4 gatunki – zobacz opis w tekście

Szczurojeż[2] (Podogymnura) – rodzaj ssaków z podrodziny gołyszków (Galericinae) w obrębie rodziny jeżowatych (Erinaceidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące endemicznie Filipinach[3][4][5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 190–220 mm, długość ogona 40–73 mm, długość ucha 19–26 mm, długość tylnej stopy 29–42 mm; masa ciała 52–82 g (samice w ciąży 60–84 g)[4][6].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1905 roku amerykański ornitolog Edgar Alexander Mearns na łamach Proceedings of the United States National Museum[1]. Na gatunek typowy Mearns wyznaczył (oryginalne oznaczenie) szczurojeża filipińskiego (P. truei).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Podogymnura: gr. πους pous, ποδος podos ‘stopa’[7]; γυμνος gumnos ‘goły, nagi’[8]; ουρα oura ‘ogon’[9].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[10][6][11][3][2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 436, 1905. (ang.). 
  2. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 62. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 22. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  4. a b T. Best: Family Erinaceidae (Hedgehogs and Gymnures). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 329–330. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
  5. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Podogymnura. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-30].
  6. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 406. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. Jaeger 1959 ↓, s. 203.
  8. Jaeger 1959 ↓, s. 114.
  9. Jaeger 1959 ↓, s. 276.
  10. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
  11. D.S. Balete, L.R. Heaney, E.A. Rickart, R.S. Quidlat, D.M. Rowsey & L.E. Olson. A re-assessment of diversity among Philippine gymnures (Mammalia: Erinaceidae: Podogymnura), with a new species from eastern Mindanao. „Zootaxa”. 5228 (3), s. 244–266, 2023. DOI: 10.11646/zootaxa.5228.3.2. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]