Przejdź do zawartości

Uście Zielone (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Uście Zielone
gmina wiejska
1934–1944[1]
Państwo

 Polska

Województwo

tarnopolskie

Powiat

buczacki

Data powstania

1 sierpnia 1934

Data likwidacji

1944

Siedziba

Uście Zielone

brak współrzędnych

Uście Zielone – dawna gmina wiejska w powiecie buczackim województwa tarnopolskiego II Rzeczypospolitej. Siedzibą gminy było Uście Zielone.

Gminę utworzono 1 sierpnia 1934 r. w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej z dotychczasowych gmin wiejskich: Baranów, Bobrowniki, Jarhorów, Krasiejów, Lackie, Łazarówka, Łuka, Międzygórze, Nizkołyzy, Trościańce, Uście Zielone i Zadarów[2].

Od września 1939 do lipca 1941 gmina znajdowała się pod okupacją ZSRR, a 1 sierpnia 1941 weszła w skład Generalnego Gubernatorstwa i nowo utworzonego dystryktu Galicja[3]; przyłączono wówczas do niej gromady Petryłów i Nowosiółka (z nowo wyodrębnioną gromadą Złota Lipa) z gminy Niżniów, należące przed wojną do powiatu tłumackiego w woj. stanisławowskim. Gmina przynależała odtąd do powiatu czortkowskiego (Kreishauptmannschaft Czortków). W 1943 roku gmina składała się z 16 gromad (Baranów, Bobrowniki, Dąbrowa, Jarhorów, Krasiejów, Ładzkie, Łazarówka, Łuka, Międzygórze, Nizkołyzy, Nowosiółka, Nowosiółka, Trościańce, Uście Zielone, Zadarów i Złota Lipa) i liczyła 16584 mieszkańców[4].

Po II wojnie światowej obszar gminy znalazł się w ZSRR.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W czasie II wojny światowej poza administracją polską, po II wojnie światowej poza granicami Polski.
  2. Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 631.
  3. Z gromady Łazarówka wyodrębniono gromadę Dąbrowa.
  4. Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.