Przejdź do zawartości

Tybald II Lotaryński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tybald II Lotaryński
ilustracja
ilustracja herbu
książę Górnej Lotaryngii
Okres

od 31 grudnia 1302
do 13 maja 1312

Poprzednik

Fryderyk III Lotaryński

Następca

Fryderyk IV Wojownik

Dane biograficzne
Dynastia

Dynastia z Châtenois

Data urodzenia

1263

Data śmierci

13 maja 1312

Ojciec

Fryderyk III Lotaryński

Matka

Małgorzata z Szampanii

Żona

Izabela

Tybald II Lotaryński (ur. 1263, zm. 13 maja 1312) – książę Lotaryngii od 1302, syn Fryderyka III.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Panowanie Tybalda wypełnione było ciągłymi wojnami. Popierając Albrechta I wybranego w 1298 roku na antykróla przeciwko Adolfowi z Nassau wziął udział w bitwie pod Göllheim w której Adolf poległ. Tybald w latach 1302 - 1304 wspierał Filipa IV Pięknego w wojnie z Flandrią i uczestniczył w decydującej bitwie pod Mons-en-Pévèle. W 1305 roku razem z Janem II księciem Brabancji i Amadeuszem V hrabią Sabaudii został wysłany przez króla na negocjacje z Flamandami. W tym samym roku był obecny na intronizacji nowego papieża Klemensa V. Został wyznaczony przez papieża do ściągania dziesięciny nałożonej na duchowieństwo z terenów Lotaryngii przez co popadł w konflikt z biskupem Metzu Reginaldem z Bar.