Władimir Krejter

Władimir Krejter
Владимир Владимирович Крейтер
	generał major
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1890 ; Kalisz
Data i miejsce śmierci	23 czerwca 1950 ; Dachau
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Biała Armia; Królewskie Wojska Jugosłowiańskie; Rosyjski Korpus Ochronny; Siły Zbrojne Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; wojna domowa w Rosji,; II wojna światowa
	Odznaczenia

Władimir Władimirowicz Krejter, ros. Владимир Владимирович Крейтер (ur. 17 marca 1890 w Kaliszu^[1], zm. 23 czerwca 1950 w Dachau) – rosyjski wojskowy (generał major), szef sztabu planowanego II Korpusu Armijnego Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji, zaś faktycznie szef sztabu kozackiej brygady kawalerii gen. Antona W. Turkula pod koniec II wojny światowej.

Życiorys

Ukończył w 1907 r. Suworowski Korpus Kadetów, w 1909 r. Mikołajewską Szkołę Kawalerii, a następnie Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego. Brał udział w I wojnie światowej jako oficer 1 Sumskiego Pułku Huzarów, oficer sztabowy w sztabie 3 dywizji kawalerii, a od kwietnia 1917 r. szef sztabu tej dywizji w stopniu podpułkownika. Został odznaczony Szablą św. Jerzego. W 1918 r. wstąpił do wojsk białych. W listopadzie tego roku został szefem samodzielnego oddziału w sztabie Armii Ochotniczej. 13 grudnia wszedł w skład komisji wojskowej do spraw rozpatrzenia projektu „nowej armii”. Następnie służył w oddziale zarządu wojskowego generalnego sztabu wojsk białych. Od 22 lipca 1919 r. był szefem sztabu 1 dywizji kawalerii, a od 7 października tego roku dowódcą 2 brygady kawalerii w 2 dywizji kawalerii. W październiku 1920 r. został awansowany do stopnia generała majora. Po ewakuacji, wraz z wojskami białych z Krymu do Gallipoli w listopadzie tego roku, zamieszkał w Serbii w miejscowości Pančevo. Wstąpił do armii jugosłowiańskiej, służąc na pocz. lat 20. w straży granicznej. Po zajęciu Jugosławii przez wojska niemieckie podjął współpracę z okupantami. We wrześniu 1941 r. wstąpił do nowo formowanego Rosyjskiego Korpusu Ochronnego. W 1943 r. współuczestniczył w organizowaniu rosyjskich oddziałów w służbie armii niemieckiej. Był zwolennikiem rosyjskiego ruchu wyzwoleńczego gen. Andrieja Własowa. Krótko przed zakończeniem wojny był wyznaczony szefem sztabu planowanego II Korpusu Armijnego Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji. Faktycznie został szefem sztabu kozackiej brygady kawalerii formowanej przez gen. Antona Turkula na obszarze Austrii. Po wojnie uniknął repatriacji do ZSRR. Zamieszkał w zachodnich Niemczech, gdzie zmarł 23 czerwca 1950 r.

Przypisy

↑ Список генералам, штаб и обер-офицерам и классным чиновникам 1-го гусарского Сумского полка. gwar.mil.ru. s. 9. [dostęp 2019-09-17]. (ros.).

Linki zewnętrzne

[1] Список генералам, штаб и обер-офицерам и классным чиновникам 1-го гусарского Сумского полка. gwar.mil.ru. s. 9. [dostęp 2019-09-17]. (ros.).

[1]