Przejdź do zawartości

Władysław Czarkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Czarkowski
Data i miejsce urodzenia

30 września 1831
Miodusy-Dworaki, par. Perlejewo

Data i miejsce śmierci

29 lipca 1863
Siedlce

Obelisk upamiętniający działalność Władysława Czarkowskiego, Łosice, rondo na skrzyżowaniu ul. Piłsudskiego i ul. Powstania Styczniowego

Władysław Czarkowski, pseud. „Pióro”, „Czajka” (ur. 30 września 1831 w Miodusach-Dworakach[1], rozstrzelany 29 lipca 1863[2][3] w Siedlcach) – polski lekarz, dowódca oddziału wojsk polskich w czasie powstania styczniowego, naczelnik cywilny powiatu bialskiego.

Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Moskiewskim, prowadził prywatną praktykę w Łosicach. Po wybuchu powstania został mianowany przez komitet centralny łosickim naczelnikiem okręgowym. 23 stycznia na czele utworzonego przez siebie oddziału uderzył na załogę rosyjską w Łosicach, rozbroił miejscowych kwatermistrzów, zabrał broń i uzbroiwszy w nią swój oddział uderzył na kwaterujące wojsko w Stoku Lackim. Bił się ze zmiennym powodzeniem kolejno pod Siemiatyczami, Międzylesiem i Mingosami. „Dnia 20 marca w Międzylesiu w Stanisławowskim otoczony przez przeważne siły pod wodzą majora Antoniewicza z czterema armatami, jazdą i kilka rot piechoty, po krwawej utarczce oddział prawie cały ginie, 16 tylko strzelców wraz z dowódzcą zdołali się przerżnąć”[4]. Rząd Narodowy mianował go naczelnikiem cywilnym powiatu bialskiego. Został schwytany i otrzymał wyrok śmierci wydany przez sąd wojenny[5]. Został rozstrzelany w Siedlcach o godzinie 5. rano 29 lipca 1863[4].

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa i Katarzyny z Kobylińskich. Pozostawił wdowę Walerię z Jurkowskich[2][6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]