Przejdź do zawartości

Victor Bodson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Victor Bodson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1902
Luksemburg

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1984
Mondorf-les-Bains

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Alma Mater

Uniwersytet Strasburski

Stanowisko

minister sprawiedliwości, transportu i budownictwa (1940–1947, 1951–1958), przewodniczący Izby Deputowanych (1964–1967), komisarz europejski (1967–1973)

Partia

Luksemburska Socjalistyczna Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Korony Dębowej (Luksemburg) Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN Krzyż Wielki I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Medal Wolności ze złotą palmą (USA)

Victor Nicolas Bodson (ur. 24 marca 1902 w Luksemburgu, zm. 29 czerwca 1984 w Mondorf-les-Bains) – luksemburski polityk i prawnik, deputowany krajowy i europejski, minister sprawiedliwości, transportu i budownictwa (1940–1947, 1951–1959), w latach 1964–1967 przewodniczący Izby Deputowanych, w latach 1967–1970 członek Komisji Europejskiej. Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W młodości uprawiał pływanie i sport motocyklowy, w 1926 był mistrzem krajowym w drugiej z dziedzin. W późniejszym okresie kierował krajową federacją bokserską. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Strasburskim, studiował także w Algierze i Montpellier. Uzyskał uprawnienia adwokata i od 1923 prowadził własną kancelarię adwokacką, od 1964 do 1966 kierował krajową palestrą. W 1930 wstąpił do Luksemburskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej. Od 1935 należał do rady miejskiej Luksemburga. Od 1934 zasiadał w Izbie Deputowanych, od 1935 do 1940 także w radzie miejskiej Luksemburga. Od kwietnia 1940 pozostawał ministrem sprawiedliwości, transportu i budownictwa[1]. Po inwazji III Rzeszy w kolejnym miesiącu, gdy większość rządu uciekła z kraju, ostatecznie w czerwcu 1940 dotarł do Francji. W październiku 1940 dotarł natomiast statkiem przez Nowy Jork do Montrealu, gdzie urzędował w ramach rządu na uchodźstwie[2]. W 1942 znalazł się na liście osób poszukiwanych przez Gestapo[3].

Po zakończeniu okupacji Luksemburga we wrześniu 1944 powrócił do sprawowania obowiązków ministerialnych w kraju w ramach rządów jedności narodowej (do marca 1947). Jednocześnie zasiadał w krajowym parlamencie w latach 1948–1951 i 1964–1967, w drugiej z kadencji przewodniczył temu gremium[4]. Ponadto od 1949 do 1951 członek Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy[5], a od 1962 do 1964 członek Rady Państwa, organu doradczego przy wielkim księciu[1]. W latach 1951–1959 ponownie minister sprawiedliwości, transportu i budownictwa. W 1967 wybrany szefem nowo powstałego związku parlamentów frankofońskich (Association internationale des parlementaires de langue française). Od 1967 do 1970 zasiadał w Komisji Europejslkiej Jeana Reya, odpowiadając za kwestie transportu[4].

Był żonaty, miał pięcioro dzieci.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony m.in. Orderem Korony Dębowej I klasy (1947), Legią Honorową I klasy (1973), Krzyżem Wielkim I Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, Krzyżem Wielkim I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii i Medalem Wolności I klasy, a także innymi medalami klasy wielkiego krzyża[6]. Jego imieniem nazwano most w Hesperange.

Pomiędzy 1933 a 1940 organizował pomoc dla Żydów w przedostaniu się przez granicę niemiecko-luksemburską na rzece Sûre, przy której mieszkał. Uratował w ten sposób około 100 osób przed prześladowaniami nazistów, ryzykując własnym życiem. W 1971 otrzymał za to wyróżnienie Sprawiedliwy wśród Narodów Świata[7][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Victor Bodson. munzinger.de. [dostęp 2023-09-16]. (niem.).
  2. A fuga para a liberdade da família grã-ducal. contacto.lu, 23 maja 2019. [dostęp 2023-09-16]. (port.).
  3. a b Big Heart from a Small Country: Victor Bodson. accidentaltalmudist.org. [dostęp 2023-09-13]. (ang.).
  4. a b H.J.V. (Victor) Bodson. europa-nu.nl. [dostęp 2023-09-16]. (niderl.).
  5. Mr Victor Bodson. coe.int. [dostęp 2023-09-13]. (ang.).
  6. Victor Bodson Président de l’Association internationale des parlementaires de langue française. apf-francophonie.org. [dostęp 2023-09-16]. (fr.).
  7. Victor Bodson. yadvashem.org. [dostęp 2023-09-13]. (ang.).