Przejdź do zawartości

Wuzhun Shifan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wuzhun Shifan
無準師範
Ilustracja
Mistrz chan Wuzhun Shifan w podarowanej przez cesarza szacie (1238, Tōfuku-ji)
Data i miejsce urodzenia

1177
Zitong

Data śmierci

1249

Szkoła

linji

Linia przekazu
Dharmy zen

Mi’an Xianjie

Nauczyciel

Po’an Zuxian

Następca

Wuxue Zuyuan, Enni Ben’en i inni

Zakon

chan

List Wuzhuna do Enni Ben’ena z podziękowaniem za pomoc przy odbudowie klasztoru

Wuzhun Shifan (chiń. 無準師範, pinyin Wúzhǔn Shīfàn; kor. 무준사범 Mujun Sabŏm; jap. Mujun Shiban; wiet. Vô Chuẩn Sư Phạm; ur. 1177, zm. 1249) – chiński mistrz chan z odgałęzienia yangqi szkoły linji, kaligraf i malarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Zitong w prowincji Syczuan. Dość wcześnie rozpoczął praktykować chan i to u znanych mistrzów. Ostatecznie jego nauczycielem został mistrz chan Po’an Zuxian (11361211). Wuzhun został jego spadkobiercą[1].

W 1233 roku Wuzhun został zaproszony na dwór cesarski i spotkał cesarza Lizonga (理宗, pan. 1224-1264), z którym dyskutował o doktrynie chan. Po czym otrzymał od cesarza tytuł Fojian Yuanzhao Chanshi („Mistrz chan Lustra Buddy”) oraz wyszywaną złotem szatę, w którą jest ubrany na słynnym portrecie z 1238[2].

Wuzhun został opatem klasztoru Wanshou si (lub Wanshou chansi) na górze Jing w prowincji Zhejiang. W klasztorze tym u mistrza Wuzhuna od 1235 do 1241 roku studiował chan Enni Ben’en, który przeniósł nauki mistrza do Japonii oraz jego portret[3].

W 1242 roku klasztor ten spłonął i Enni Ben’en wysłał z Japonii drewno na jego odbudowę. Świadectwem tego jest list Wuzhuna do Enniego z podziękowaniem.

Uczniowie mistrza, m.in. Wuxue Zuyuan (12261286) oraz Wu’an Puning (11971276) udali się do Japonii. Do klasztoru Wanshou przebywało później wielu japońskich uczniów, którzy praktykowali albo u Wuzhuna, albo u jego następców[4].

Mistrz chan Wuzhun Shifan zmarł w 1249 roku.

(Uwaga: linie przekazu są tu niepewne i są w opracowaniu; problem dotyczy m.in. tego, czy Wuzhun Shifan był uczniem Mi’ana Xianjie [jak chce Miyun Yuanwu ([w:] Jiang Wu Enlightenment in Dispute) czy też Po’ana Zuxiana (jak chce Dumoulin w Zen Buddhism: A History. Japan)]

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: A History. Japan. s. 25.
  2. Bernard Faure. Chan Buddhism in Ritual Context.
  3. Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: a History. Japan. s. 25.
  4. Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: A History. India and China. s. 282.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Heinrich Dumoulin: Zen Buddhism: A History. India and China. Nowy Jork: Macmillan Publishing Company, 1988, s. 349. ISBN 0-02-908270-6.
  • Heinrich Dumoulin: Zen Buddhism: A History. Japan''. Nowy Jork: Macmillan Publishing Company, 1988, s. 509. ISBN 0-02-908250-1.
  • Bernard Faure: Chan Buddhism in Ritual Context. Nowy Jork: Routledge Curzon, 2003. ISBN 0-415-29748-6.