Przejdź do zawartości

Wacław Barański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Barański
kapitan rezerwy piechoty kapitan rezerwy piechoty
Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1896
Raciąż

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

19141940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

48 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Późniejsza praca

nauczyciel

Odznaczenia
Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Wojenny 1914–1918 (Francja)

Wacław Barański (ur. 24 czerwca 1896 w Raciążu, pow. sierpecki[1], zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan rezerwy piechoty Wojska Polskiego, nauczyciel, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Walentego h. Pobóg i Julianny z Olszewskich. Miał trzy siostry: Jadwigę, Salomeę i Reginę oraz trzech braci: Stanisława Teodora, Szymona i Rajmunda[2]. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Wymyślinie z 1915[3]. Od 1 lipca 1915 do 30 kwietnia 1916 pracował jako nauczyciel ludowy w szkole w Staroźrebach, pow. płocki. W czasie I wojny światowej, od 1916, walczył jako oficer w armii rosyjskiej. W 1916 ukończył Odeską Szkołę Wojskową w stopniu junkra. W 1917, jako młodszy oficer wstąpił do 249. polskiego zapasowego pułku w Nowogrodzie Wołyńskim. Od 1918 w Wojsku Polskim. W marcu 1919 został przydzielony do 6 pułku strzelców polskich w 48 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stanisławowie. Walczył w wojnie 1920 r. w szeregach 48 pułku piechoty 2 Dywizji Piechoty. W 1920 został ciężko ranny. W grudniu 1920 mianowany porucznikiem. W 1925 ukończył pięciomiesięczny kurs doszkolenia młodszych oficerów piechoty w Chełmnie. Kapitan ze starszeństwem 1 stycznia 1928. Przeniesiony w stan spoczynku. Przydział mobilizacyjny 48 pp.

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany przez NKWD wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW z 1. 4.1940.

Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 r. awansował go pośmiertnie na stopień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był mężem Janiny z domu Wojtas, z którą mieli córkę Annę (ur. 1933) po mężu Kozielska[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Wacław Barański został upamiętniony „Dębem Pamięci” 13 kwietnia 2012 r. na terenie Zespołu Szkół w Skępem[6].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-11-19].
  2. a b kpt. Wacław Barański – Katyńczycy Ziemi Dobrzyńskiej [online] [dostęp 2020-11-19] (pol.).
  3. Wspomnienia i galeria serdeczna. Wymyślin w pamięci nauczycieli i ich wychowanków z pełnym wykazem, 2009.
  4. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  5. M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 98 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  6. Administrator, Dęby pamięci upamiętniające kolejnych absolwentów seminarium nauczycielskiego w Wymyślinie zamordowanych w Katyniu i Charkowie [online], zsskepe.pl [dostęp 2017-07-01] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]