Przejdź do zawartości

Wacław Starzyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Starzyński
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 października 1910
Pułtusk

Data i miejsce śmierci

20 sierpnia 1976
Warszawa

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Wacława Starzyńskiego na cmentarzu Bródnowskim

Wacław Starzyński (ur. 8 października 1910 w Pułtusku, zm. 20 sierpnia 1976 w Warszawie[1]) – polski kolarz szosowy, olimpijczyk.

Startował w latach 1928–1948 (z przerwą w okresie wojny). Był mistrzem Polski w wyścigu przełajowym w 1936, a także w drużynowym wyścigu szosowym w 1938 (w barwach Syreny Warszawa) oraz w wyścigu torowym na 4000 m na dochodzenie (1937, 1938 i 1939, także w zespole Syreny).

W 1935 zajął 3. miejsce w Wyścigu Warszawa – Berlin. Startował na igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936, gdzie zajął 16.–37. miejsce w wyścigu indywidualnym na szosie (168 km), a w klasyfikacji drużynowej reprezentacja Polski zajęła 6.–17. miejsce[1]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w 1938 w Valkenburgu w wyścigu indywidualnym amatorów, ale go nie ukończył.

Był zawodnikiem klubów warszawskich: Legii, Fortu Bema, Syreny, a po wojnie BOS i Gwardii.

Był zawodowym kierowcą, m.in. w Radzie Państwa. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 57K-3-26).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wacław Starzyński [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-29] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]