Wikipedysta:Anpe2007/brudnopis
Interoperacyjność semantyczna to zdolność współpracy opartej na wymianie danych, o ich jednoznacznym i zrozumiałym znaczeniu. Oznacza to nie tylko zajmowanie się strukturami danych (składnią, syntaktyką), lecz również ich znaczeniem (semantyką). Osiąga się to przez dodanie do danych dodatkowych informacji (metadanych), łączących każdy element danych ze wspólnym słownikiem oraz ustalenie wzajemnych relacji pomiędzy elementami danych. Są to podstawy do interpretacji znaczenia danych.
Warunkiem koniecznym interoperacyjności semantycznej jest interoperacyjność syntaktyczna, która odnosi się do mechanizmów tworzenia struktur danych i ich składni. XML i SQL są przykładami standardów syntaktyki. Syntaktyka poza określeniem formatu i gramatyki danych określa również protokół do budowania struktur oraz ich interpretacji. Umożliwia to wykrywanie błędów syntaktycznych i sygnalizowanie, że nie jest możliwe poprawne odczytanie danych.
Interoperacyjność semantyczna umożliwia przetwarzanie informacji pochodzących z różnych źródeł w sensowny sposób. Zapewnia ona zrozumienie i zachowanie wymienianych informacji w trakcie całego procesu wymiany informacji.
Uzyskanie interoperacyjności semantycznej[edytuj | edytuj kod]
Pierwszym krokiem jest stworzenie przewidzianych, dla danego obszaru funkcjonalnego, zbiorów struktur danych i elementów danych, które określa się jako zasoby interoperacyjności semantycznej.
Następne kroki polegają na uzgodnieniu znaczenie informacji, które będą przedmiotem wymiany. Zważywszy na istnienie różnych uwarunkowań lingwistycznych, kulturowych, prawnych i administracyjnych z reguły stanowi to znaczne wyzwanie.
Zagadnienia interoperacyjności semantycznej są uwzględnione w Europejskich Ramach Interoperacyjności. Jest to również przedmiot działań w Programie ISA² realizowanym w Unii Europejskiej.