Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Arĉjo/brudnopis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Figura tyranozaura londyńskim Muzeum Historii Naturalnej

Animatronika – dziedzina techniki, w ramach której tworzy się ruchome podobizny ludzi i zwierząt, a także nadaje rozmaitym przedmiotom nieożywionym cechy istot żywych[1][2]. Animatroniczne roboty mające przypominać wyglądem człowieka nazywane są androidami[3][4]. Animatronika wykorzystywana była od zarania dziedziny w roli rozrywkowego widowiska. Współcześnie znajduje ona szereg zastosowań – przede wszystkim jako atrakcja w parkach rozrywki, a także w kinematografii jako rodzaj efektu specjalnego.

Animatronika jest interdyscyplinarną dziedziną techniki, czerpiącą z osiągnięć anatomii, robotyki, mechatroniki oraz lalkarstwa, w celu wytworzenia wiarygodnie wyglądających animowanych figur[5]. Rzeźby animatroniczne wprawiane są zazwyczaj w ruch mechanizmami pneumatycznymi, hydraulicznymi lub elektrycznymi; mogą być kontrolowane zarówno przez komputer, jak i przez człowieka (włączając kontrolę zdalną). Aby uzyskać wiarygodnie wyglądające ruchy mięśni i kończyn stosuje się specjalne siłowniki. Figury pokrywa się z zewnątrz materiałami przypominającymi skorupę bądź elastyczną skórę, przede wszystkim plastikiem (twardym bądź miękkim), a wykańcza się je rozmaitymi detalami: kolorem, włosiem, piórami oraz innymi elementami wzmagającymi realizm.

Inżynierowie firmy Disney opisali również dziedzinę będącą rozwinięciem animatroniki – autonomatronikę (ang. autonomatronics) – korzystającą z bardziej zaawansowanych rozwiązań technicznych, takich jak kamery i czujniki, umożliwiające wprawionym w ruch robotom przetwarzanie informacji o otoczeniu i reagowanie na bodźce zewnętrzne[6].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Geneza animatroniki

[edytuj | edytuj kod]
Muzyczna łódka Al-Dżazariego, obsadzona mechanicznymi figurami mężczyzn (XII wiek)

Pierwsze doniesienia o wprawianych w ruch figurach ludzi i zwierząt pochodzą z Chin i mają charakter na wpół legendarny. Datowany na III wiek p.n.e. tekst Liezi opisuje spotkanie chińskiego władcy Muwanga z wynalazcą o imieniu Yan Shi. Miał on zaprezentować królowi sztucznego człowieka. Owa „figura” potrafiła, według przytaczanych opisów, chodzić, pozować i śpiewać, a po rozmontowaniu w jej wnętrzu widać było prawidłowo rozmieszczone organy[7]. Jak podaje Han Feizi, w V wieku p.n.e. założyciel filozof Mo Di wraz z rzemieślnikiem Lu Banem mieli zaprojektować i zbudować ruchome drewniane ptaki (ma yuan), które potrafiły samodzielnie latać[8]. Z kolei w roku 1066 wynalazca Su Song skonstruował zegar wodny wyglądem przypominający wieżę – na jej poszczególnych piętrach znajdowały się ruchome figury wskazujące godzinę[9].

Żyjący w XII wieku arabski wynalazca Al-Dżazari znany był z opracowywania rozmaitych urządzeń mechanicznych. Urządzenia te, określane mianem hiyal, służyły realizacji celów praktycznych (m.in. dostarczaniu wody) oraz rozrywce. Jednym z takich urządzeń była łódka, na której znajdowały się ruchome figury pijących i grających na instrumentach mężczyzn[10].

W roku 1515 Leonardo da Vinci zaprojektował i skonstruował mechanicznego lwa – jedną z pierwszych opisanych przez źródła figur animatronicznych w Europie. Lew został wręczony królowi Francji Franciszkowi I przez księcia Juliana Medyceusza jako symbol sojuszu francusko-floreneckiego[11]. Mechaniczne lew został zrekonstruowany w roku 2009 na bazie współczesnych opisów i oryginalnych rysunków da Vinciego[11]. Da Vinci wcześniej skonstruował też „mechanicznego rycerza”, który stał się atrakcją bankietu zorganizowanego przez Ludwika Sforzę na mediolańskim dworze w roku 1495[12]. Ów „robot” potrafił stać, siedzieć, podnosić przyłbicę i ruszać ramionami. Oryginalne rysunki zostały na nowo odkryte w latach 50. XX wieku, a na ich bazie skonstruowano później działającą replikę[12].

Wczesne realizacje animatroniczne

[edytuj | edytuj kod]

Zegary

[edytuj | edytuj kod]

Około lat 1220-1230 Villard de Honnecourt stworzył album zawierający ilustracje rozmaitych projektów z dziedziny m.in. architektury i mechaniki. W albumie tym scharakteryzowany został wczesny mechanizm wychwytowy. Autor opisał jak skonstruować rzeźbę anioła, która stale wskazuje palcem Słońce. Innym urządzeniem opisanym przez Villarda jest mechaniczny ptak – rozwiązanie powielane później w wielu zegarach. Ze względu na rozmiar i złożoność opisywanych mechanizmów, większość tego rodzaju zegarów sytuowano na widoku publicznym w charakterystycznych punktach centrów miast. Jednym z najstarszych przykładów takich rozwiązań jest zegar astronomiczny w Strasbourgu z XIV wieku, zajmujący powierzchnię niemal całej ściany katedry. Istotnymi elementami tego zegara m.in. kalendarz astronomiczny, oraz mechaniczne figury zwierząt, świętych i Jezusa. Działa on do dziś, choć został już poddany kilka razy zabiegom renowacji. Innym przykładem tego rodzaju mechanizmu jest praski zegar astronomiczny, zbudowany w roku 1410, a od XVII wieku obsadzany mechanicznymi rzeźbami[13].

Praski zegar astronomiczny

Pierwszy zanotowany opis współczesnego zegara z kukułką sporządził augsburski patrycjusz Philipp Hainhofer[14]. Zegar ten należał należał do saskiego księcia-elektora Augusta Wettyna. Około roku 1650 informacje o zasadzie działania tego typu zegarów spisał Athanasiusa Kirchera w muzycznym podręczniku Musurgia Universalis. Praca ta zawiera charakterystykę działania mechanicznych organów z zamontowanymi ruchomymi figurkami[15]. W XVIII wieku niemieccy zegarmistrzowie zaczęli wytwarzać zegary z kukułką z przeznaczeniem na sprzedaż[13]. Do połowy XVIII wieku sklepy z takimi zegarami stały się powszechne w rejonie Schwarzwaldu[16].

Rozrywka dworska

[edytuj | edytuj kod]

W roku 1475 we Włoszech, podczas bankietu na cześć Camilli Aragońskiej, jedną z atrakcji był naturalnych rozmiarów mechaniczny wielbłąd[17]. W roku 1454 książę Filip III Dobry ufundował tzw. Ucztę Bażanta – było to widowisko, którego celem było przekonanie sojuszników Filipa do udziału w krucjacie przeciw Imperium Osmańskiemu. W praktyce okazało się ono wielką wystawą ekstrawaganckich urządzeń: mechanizmów, ruchomych olbrzymów i karłów[18]. Giovanni Fontana, inżynier z Padwy, opracował w roku 1420 księgę Bellicorum instrumentorum liber, w której znaleźć można rysunek kukły podobnej do wielbłąda ujeżdżanej przez człokokształtną małpę, a także projekt ruchomej figury Marii Magdaleny[19].

Współczesne zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Parki rozrywki

[edytuj | edytuj kod]

The first animatronics characters to be displayed to the public were a dog and a horse. Each were the attraction at two separate spectacles during the 1939 New York World's Fair. Sparko, The Robot Dog, pet of Elektro the Robot, performs in front of the public at the 1939 New York World's Fair but Sparko is not like normal robots. Sparko represents a living animal, thus becoming the very first modern day animatronic character,[20] along with an unnamed horse which was reported to gallop realistically. The animatronic galloping horse was also on display at the 1939 World's Fair, in a different exhibit than Sparko's.[21]

Walt Disney is often credited for popularizing animatronics for entertainment after he bought an animatronic bird while he was vacationing, although it is disputed whether it was in New Orleans[22] or Europe.[23] Disney's vision for audio-animatronics was primarily focused on patriotic displays rather than amusements.[24] In 1951, two years after Walt Disney discovered animatronics, he commissioned machinist Roger Broggie and sculptor Wathel Rogers to lead a team tasked with creating a 9" tall figure that could move and talk simulating dance routines performed by actor Buddy Ebsen. The project was titled 'Project Little Man' but was never finished. A year later, Walt Disney Imagineering was created.[25]

After "Project Little Man", the Imagineering team at Disney's first project was a "Chinese Head" which was on display in the lobby of their office. Customers could ask the head questions and it would reply with words of wisdom. The eyes blinked and its mouth opened and closed.[25]

Lucky the Dinosaur – przemieszczająca się po terenie Walt Disney World Resort animatroniczna figura dinozaura (2005)

The Walt Disney Production company started using animatronics in 1955 for Disneyland's ride, the Jungle Cruise[26] The first fully completed human audio-animatronic figure was Abraham Lincoln, created by Walt Disney in 1964 for the 1964 World's Fair in the New York. In 1965, Disney upgraded the figure and coined it as the Lincoln Mark II, which appeared at the Opera House at Disneyland Resort in California.[24] For three months, the original Lincoln performed in New York, while the Lincoln Mark II played 5 performances per hour at Disneyland. Body language and facial motions were matched to perfection with the recorded speech. Actor Royal Dano voiced the animatronics version of Abraham Lincoln.[24]

Lucky the Dinosaur is an approximately 8 stóp-tall (2,4 m) green Segnosaurus which pulls a flower-covered cart and is led by "Chandler the Dinosaur Handler". Lucky is notable in that he was the first free-roving audio-animatronic figure ever created by Disney's Imagineers.[27] The flower cart he pulls conceals the computer and power source.[28]

The Muppet Mobile Lab is a free-roving, audio-animatronic entertainment attraction designed by Walt Disney Imagineering. Two Muppet characters, Dr. Bunsen Honeydew and his assistant, Beaker, pilot the vehicle through the park, interacting with guests and deploying special effects such as foggers, flashing lights, moving signs, confetti cannons and spray jets. It is currently deployed at Hong Kong Disneyland in Hong Kong.

A Laffing Sal is one of the several automated characters that were used to attract carnival and amusement park patrons to funhouses and dark rides throughout the United States.[29] Its movements were accompanied by a raucous laugh that sometimes frightened small children and annoyed adults.[30] The Rock-afire Explosion in an animatronic band that played in Showbiz Pizza Place from 1980 to 1992.

Film i telewizja

[edytuj | edytuj kod]

The film industry has been a driving force revolutionizing the technology used to develop animatronics.[31]

Animatronics are used in situations where a creature does not exist, the action is too risky or costly to use real actors or animals, or the action could never be obtained with a living person or animal. Its main advantage over CGI and stop motion is that the simulated creature has a physical presence moving in front of the camera in real time. The technology behind animatronics has become more advanced and sophisticated over the years, making the puppets even more lifelike.

Animatronics were first introduced by Disney in the 1964 film Mary Poppins which featured an animatronic bird. Since then, animatronics have been used extensively in such movies as Jaws, and E.T. the Extra-Terrestrial, which relied heavily on animatronics.[13]

Directors such as Steven Spielberg and Jim Henson have been pioneers in using animatronics in the film industry.

The 1993 film Jurassic Park used a combination of computer-generated imagery in conjunction with life-sized animatronic dinosaurs built by Stan Winston and his team. Winston's animatronic "T. rex" stood almost 20 stóp (6,1 m),[32] 40 stóp (12 m) in length[33] and even the largest animatronics weighing 9 000 funtów (4 100 kg) were able to perfectly recreate the appearance and natural movement on screen of a full-sized tyrannosaurus rex.[34]

Jack Horner called it "the closest I've ever been to a live dinosaur".[33] Critics referred to Spielberg's dinosaurs as breathtakingly — and terrifyingly — realistic.[35][36]

The 1999 BBC miniseries Walking with Dinosaurs was produced using a combination of about 80% CGI and 20% animatronic models.[37] The quality of computer imagery of the day was good, but animatronics were still better at distance shots, as well as closeups of the dinosaurs.[37] Animatronics for the series were designed by British animatronics firm Crawley Creatures.[37] The show was followed up in 2007 with a live adaptation of the series, Walking with Dinosaurs: The Arena Spectacular.

Geoff Peterson is an animatronic human skeleton that serves as the sidekick on the late-night talk show The Late Late Show with Craig Ferguson. Often referred to as a "robot skeleton", Peterson is a radio-controlled animatronic robot puppet designed and built by Grant Imahara of MythBusters.[38]

Animatronika znajduje również zastosowanie w reklamie. The British advertisement campaign for Cadbury Schweppes titled Gorilla featured an actor inside a gorilla suit with an animatronically animated face[39].

The Slowskys was an advertising campaign for Comcast Cable's Xfinity broadband Internet service. The ad features two animatronic turtles, and it won the gold Effie Award in 2007[40].

Technika

[edytuj | edytuj kod]
An animatronic

An animatronics character is built around an internal supporting frame, usually made of steel. Attached to these "bones" are the "muscles" which can be manufactured using elastic netting composed of styrene beads.[41] The frame provides the support for the electronics and mechanical components, as well as providing the shape for the outer skin.[42]

The "skin" of the figure is most often made of foam rubber, silicone or urethane poured into moulds and allowed to cure. To provide further strength a piece of fabric is cut to size and embedded in the foam rubber after it is poured into the mould. Once the mould has fully cured, each piece is separated and attached to the exterior of the figure providing the appearance and texture similar to that of "skin".[43]

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

An animatronics character is typically designed to be as realistic as possible and thus, is built similarly to how it would be in real life. The framework of the figure is like the "skeleton". Joints, motors, and actuators act as the "muscles". Connecting all the electrical components together are wires, such as the "nervous system" of a real animal or person.[44]

Steel, aluminum, plastic, and wood are all commonly used in building animatronics but each has its best purpose. The relative strength, as well as the weight of the material itself, should be considered when determining the most appropriate material to use. The cost of the material may also be a concern.[44]

Several materials are commonly used in the fabrication of an animatronics figure's exterior. Dependent on the particular circumstances, the best material will be used to produce the most lifelike form.

For example, "eyes" and "teeth" are commonly made completely out of acrylic.[45]

Lateks
[edytuj | edytuj kod]

White latex is commonly used as a general material because it has a high level of elasticity. It is also pre-vulcanized, making it easy and fast to apply.[46] Latex is produced in several grades. Grade 74 is a popular form of latex that dries rapidly and can be applied very thick, making it ideal for developing molds.[47]

Foam latex is a lightweight, soft form of latex which is used in masks and facial prosthetics to change a person's outward appearance, and in animatronics to create a realistic "skin".[47] The Wizard of Oz was one of the first films to make extensive use of foam latex prosthetics in the 1930s.[48]

Silikon
[edytuj | edytuj kod]

Disney has a research team devoted to improving and developing better methods of creating more lifelike animatronics exteriors with silicone.[49]

RTV silicone (room temperature vulcanization silicone) is used primarily as a molding material as it is very easy to use but is relatively expensive. Few other materials stick to it, making molds easy to separate.[50][51]

Bubbles are removed from silicone by pouring the liquid material in a thin stream or processing in a vacuum chamber prior to use. Fumed silica is used as a bulking agent for thicker coatings of the material.[52]

Poliuretan
[edytuj | edytuj kod]

Polyurethane rubber is a more cost effective material to use in place of silicone. Polyurethane comes in various levels of hardness which are measured on the Shore scale. Rigid polyurethane foam is used in prototyping because it can be milled and shaped in high density. Flexible polyurethane foam is often used in the actual building of the final animatronic figure because it is flexible and bonds well with latex.[47]

Gips
[edytuj | edytuj kod]

As a commonplace construction and home decorating material, plaster is widely available. Its rigidity limits its use in moulds, and plaster moulds are unsuitable when undercuts are present. This may make plaster far more difficult to use than softer materials like latex or silicone.[51]

Poruszanie się

[edytuj | edytuj kod]
A postulated interior of the Duck of Vaucanson (1738-1739)

Pneumatic actuators can be used for small animatronics but are not powerful enough for large designs and must be supplemented with hydraulics. To create more realistic movement in large figures, an analog system is generally used to give the figures a full range of fluid motion rather than simple two position movements.[53]

Naśladowanie emocji

[edytuj | edytuj kod]

Mimicking the often subtle displays of humans and other living creatures, and the associated movement is a challenging task when developing animatronics. One of the most common emotional models is the Facial Action Coding System (FACS) developed by Ekman and Friesen.[54] FACS defines that through facial expression, humans can recognize 6 basic emotions: anger, disgust, fear, joy, sadness, and surprise. Another theory is that of Ortony, Clore, and Collins, or the OCC model[55] which defines 22 different emotional categories.[56]

Bibliografia


An introduction to Animatronics. (ang.). Corporation. A Mechanical Horse Gallops Realistically. „Popular Science”. 134 (1), s. 117, Jan 1939. [dostęp 10 sierpnia 2014]. (ang.).  Johnston, Cassey: How Disney built and programmed an animatronic president. 13 czerwca, 2014. (ang.). The History of Disney’s Audio Animatronics. (ang.). The Early Days of Audio-Animatronics. The Walt Disney Family Museum, 2013-06-18. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-06)]. Cytat: The Walt Disney Family Museum is not affiliated with The Walt Disney Company. (ang.). Real Life Canvas: Animating with Animatronics. (ang.). Beyond Lincoln: Walt’s Vision for Animatronics in 1965. (ang.). Levelbest Communications: Walt Disney World — Disney World Vacation Information Guide — INTERCOT — Walt Disney World Inside & Out — Theme Parks. Intercot, 2005-05-06. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-24)]. (ang.). MousePlanet Park Guide — Walt Disney World — Lucky the Dinosaur. Mouseplanet.com, 2010-06-19. (ang.). My Gal Sal. 2003. (ang.). Laffing Sal (automation). [zarchiwizowane z tego adresu (14 sierpnia 2007)]. (ang.). How do they do that? With animatronics!. Custom Entertainment Solutions, 2013-02-13. (ang.). Welcome to ‘Jurassic Park': An oral history. 2013-04-04. (ang.). Corliss, Richard: Behind the Magic of Jurassic Park. TIME, 26 kwietnia 1993. (ang.). Ron Magid. Effects Team Brings Dinosaurs Back from Extinction. „American Cinematographer”. 74 (6), s. 46–52, June 1993. [dostęp 21 października 2014]. Cytat: But this system achieved its most remarkable results in Jurassic Park's star attraction, a 40-foot-long, 9000-pound animatronic machine that perfectly recreated the appearance and fluid motion of a full-sized Tyrannosaurus rex.. (ang.).  Why Jurassic Park was meant to be seen in 3D. THE WEEK Publications, Inc, 2012-04-05. Cytat: Spielberg's dinosaurs were breathtakingly — and terrifyingly — realistic. (ang.). Beren Neale. How Jurassic Park made cinematic history. „3D World”. [dostęp 21 października 2014]. Cytat: Seeing Jurassic Park made me realise that my destiny was in digital. (ang.).  Bettina von Stamm: Managing Innovation, Design and Creativity. Wyd. 2nd. John Wiley & Sons, 19 maja 2008. ISBN 978-0-470-51066-7. (ang.). Craig Ferguson's New Mythbuster Robot Sidekick: Exclusive Pics. 2 kwietnia 2010. (ang.). 2007 Gold Effie Winner — Comcast "The Slowskys". (ang.). Animatronics – with added bite. 12 sierpnia 2009. (ang.). How Animatronics Work. (ang.). Wise, Edwin: Animatronics: A Guide to Animated Holiday Displays. Cengage Learning, 2000, s. 9. ISBN 0-7906-1219-4. (ang.). Arvid's Eyes. Buffington Effects. (ang.). Thurston James: The prop builder's molding & casting handbook. Wyd. 6. pr. Cincinnati: Betterway Books, 1997, s. 51. ISBN 1-55870-128-1. (ang.). Skin and Molds. BuffingtonFX. (ang.). Ron Miller: Special Effects: An Introduction to Movie Magic. Twenty-First Century Books, 2006. (ang.). Synthetic Skin For Animatronic Robots Gets More Realistic. Whalerock Industries, 15 sierpnia 2012. (ang.). Lee Baygan: Techniques of three-dimensional makeup. New York, NY: Watson-Guptill, 1988, s. 100. ISBN 0-8230-5261-3. (ang.). Thurston James: The prop builder's molding & casting handbook. Wyd. 6. pr. Cincinnati: Betterway Books, 1997, s. 55. ISBN 1-55870-128-1. (ang.). Tony Whelan: Polymer Technology Dictionary. Springer Netherlands, 1994, s. 144–168. DOI: 10.1007/978-94-011-1292-5_8. (ang.). Roy D Kornbluh, Ron Pelrine, Pei Qibing, Richard Heydt i inni. Electroelastomers: applications of dielectric elastomer transducers for actuation, generation, and smart structures. „Smart Structures and Material”. Applications of Smart Structures Technologies (254), s. 254, 9 lipca, 2002. DOI: 10.1117/12.475072. Bibcode: 2002SPIE.4698..254K. (ang.).  Paul Ekman, Wallace V. Friesen: Unmasking the face : a guide to recognizing emotions from facial clues. Wyd. 2. [pr.]. Englewood Cliffs, N. J.: Prentice-Hall, 1975. ISBN 978-0-13-938175-1. (ang.). Andrew Ortony, Gerald L. Clore, Allan Collins. The Cognitive Structure of Emotions. , 1988. Cambridge University Press. (ang.).  Tiago Ribeiro, Ana Paiva. The Illusion of Robotic Life. . Porto Salvo, Portugal: INESC-ID. [dostęp 9 sierpnia 2014]. (ang.). 


Timeline

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

CGI: http://www.aliceguyblache.com/sites/default/files/pdfs/papers/SAS2002diganim%20-%20Will%20the%20real%20animation%20please%20stand%20up.pdf Company of Wolves: https://books.google.pl/books?id=aZcWBAAAQBAJ&pg=PA13&dq=animatronics+in+cinema&hl=pl&sa=X&ved=0ahUKEwjUuN-mz6jXAhVmJsAKHY4OBdsQ6AEIWDAG#v=onepage&q=animatronics%20in%20cinema&f=false A Companion to Steven Spielberg: https://books.google.pl/books?id=HfElDgAAQBAJ&pg=PT91&dq=animatronic+spielberg&hl=pl&sa=X&ved=0ahUKEwj4p_X22qjXAhWEAcAKHaszCPEQ6AEIJzAA#v=onepage&q=animatronic%20spielberg&f=false The Dinosaur Filmography: https://books.google.pl/books?id=KoeACgAAQBAJ&pg=PA178&dq=stan+winston++animatronic&hl=pl&sa=X&ved=0ahUKEwiJkbjw3KjXAhWDAsAKHflaBLIQ6AEIJzAA#v=onepage&q=stan%20winston%20%20animatronic&f=false

Terminator: https://books.google.pl/books?id=nTIHmEmXe_IC&pg=PT62&dq=stan+winston&hl=pl&sa=X&ved=0ahUKEwiu5suw4ajXAhVhIcAKHclABno4ChDoAQhtMAk#v=onepage&q=stan%20winston&f=false

Stan Winston: http://variety.com/2008/digital/news/effects-master-stan-winston-dies-1117987531/

History of Puppetry: http://www.tested.com/art/movies/566693-history-puppetry-cinema/

Szczęki: https://consequenceofsound.net/2015/06/jaws-turns-40/

Szczęki+: http://mentalfloss.com/article/31105/how-steven-spielbergs-malfunctioning-sharks-transformed-movie-business

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Overview of Career in Animatronics. „National TSA Conference Competitive Events Guide”, 2011. Technology Student Association. (ang.). 
  2. ↑ Animatronics Introduction. Digication, Inc.. (ang.).
  3. ↑ Hiroshi Ishiguro. Android Science — Toward a new cross-interdisciplinary framework. „Proceedings of the CogSci 2005 Workshop «Toward Social Mechanisms of Android Science» ”, 2005. Japan: Osaka University. [dostęp 13 września 2014]. Cytat: The main difference between robot-like robots and androids is appearance. The appearance of an android is realized by making a copy of an existing person.. (ang.). 
  4. ↑ Why aren’t the dinosaurs called "robotic" is there a difference between that and "animatronic"?. Premier Exhibitions, Inc, 2014. Cytat: Animatronics is technology used to create machines that represent living things .. Robots designed to imitate humans are called androids. (ang.).
  5. ↑ Animatronics. Bucknell University. (ang.).
  6. ↑ 6 Cool—And Creepy—Animatronic Advancements. Popular Mechanics. (ang.).
  7. ↑ Joseph Needham: Science and Civilization in China. T. 2. Taipei: Caves Books Ltd., 1986, s. 53. Cytat: "It walked with rapid strides, moving its head up and down, so that anyone would have taken it for a live human being.". (ang.).
  8. ↑ Joseph Needham: Science and Civilization in China. T. 2. Taipei: Caves Books Ltd., 1986, s. 54. (ang.).
  9. ↑ H. Floris Cohen: The Rise of Modern Science Explained. Cambridge University Press, 2015, s. 45. ISBN 978-1-107-12006-8.
  10. ↑ Dick Teresi: Lost Discoveries: The Ancient Roots of Modern Science. Simon and Schuster, 2010, s. 334-335. ISBN 978-1-4391-2860-2.
  11. ↑ a b Estelle Shirbon, Da Vinci's lion prowls again after 500 years [online], 2009.
  12. ↑ a b M. E., The da Vinci robot, „J. Endourol.”, 12, 20, 2006, s. 986–90, DOI: 10.1089/end.2006.20.986, PMID: 17206888.
  13. ↑ a b c The Real History of Animatronics, Rogers Studios.
  14. ↑ Molesworth, The Cuckoo Clock, JB Lippincott Company, 1914.
  15. ↑ Athanasius Kircher, Musurgia Universalis sive Ars magna consoni & dissoni, t. 2, Rome 1650, s. 343.
  16. ↑ Justin Miller, Rare and Unusual Black Forest Clocks, Schiffer, 2012, s. 30.
  17. ↑ Christina Rose Sill, A Survey of Androids and Audiences: 285 BCE to the Present Day, Simon Fraser University, 10 kwietnia 2013, s. 1, 16.
  18. ↑ Edmund A. Bowles, Instruments at the Court of Burgundy (1363-1467), „The Galpin Society Journal”, 6, Galpin Society, 1953, s. 41, DOI: 10.2307/841716, JSTOR: 841716.
  19. ↑ Genesis Redux: Essays in the History and Philosophy of Artificial Life, wyd. [Online-Ausg.]., Chicago [u.a.]: University of Chicago Press, 2007, ISBN 978-0-226-72080-7.
  20. ↑ An introduction to Animatronics [online].
  21. ↑ Bonnier, A Mechanical Horse Gallops Realistically, „Popular Science”, 1, 134, 1939.
  22. ↑ Cassey Johnston, How Disney built and programmed an animatronic president [online], Ars Technica, 2014.
  23. ↑ The History of Disney’s Audio Animatronics [online].
  24. ↑ a b c Todd James Pierce, Beyond Lincoln: Walt’s Vision for Animatronics in 1965 [online].
  25. ↑ a b Keith Gluck, The Early Days of Audio-Animatronics, San Francisco, CA: The Walt Disney Family Museum, 18 czerwca 2013.
  26. ↑ Real Life Canvas: Animating with Animatronics [online].
  27. ↑ Levelbest Communications, Walt Disney World — Disney World Vacation Information Guide — INTERCOT — Walt Disney World Inside & Out — Theme Parks, Intercot, 6 maja 2005 [dostęp 2014-08-04] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-24].
  28. ↑ MousePlanet Park Guide — Walt Disney World — Lucky the Dinosaur, Mouseplanet.com, 19 czerwca 2010 [dostęp 2014-08-04].
  29. ↑ Bill Luca, My Gal Sal [online], 2003.
  30. ↑ Laffing Sal (automation) [online] [zarchiwizowane z adresu].
  31. ↑ How do they do that? With animatronics!, Custom Entertainment Solutions, 13 lutego 2013.
  32. ↑ Tim Stack, Keith Staskiewicz, Welcome to ‘Jurassic Park': An oral history [online], Entertainment Weekly, 4 kwietnia 2013 [dostęp 2014-09-29].
  33. ↑ a b Richard Corliss|Corliss, Richard]], Behind the Magic of Jurassic Park, TIME, 1993.
  34. ↑ Ron Magid, Effects Team Brings Dinosaurs Back from Extinction, „American Cinematographer”, 6, 74, 1993, s. 46–52.
  35. ↑ Matt Cohen, Why Jurassic Park was meant to be seen in 3D, THE WEEK Publications, Inc, 5 kwietnia 2012.
  36. ↑ Beren Neale, How Jurassic Park made cinematic history, „3D World”, 182.
  37. ↑ a b c Bettina von Stamm, Managing Innovation, Design and Creativity, wyd. 2nd, John Wiley & Sons, 2008, ISBN 978-0-470-51066-7.
  38. ↑ Erin McCarthy, Craig Ferguson's New Mythbuster Robot Sidekick: Exclusive Pics [online], Popular Mechanics, 2010.
  39. ↑ Das, L; Face to face with Cadbury's Drumzilla, Daily Mail, 27 October 2007. Retrieved 8 November 2007.
  40. ↑ 2007 Gold Effie Winner — Comcast "The Slowskys" [online].
  41. ↑ Tom Roberts, Animatronics – with added bite, „The Guardian”, 2009.
  42. ↑ Szablon:Cite thesis
  43. ↑ Jeff Tyson, How Animatronics Work [online].
  44. ↑ a b Edwin Wise, Animatronics: A Guide to Animated Holiday Displays, Cengage Learning, 2000, ISBN 0-7906-1219-4.
  45. ↑ Jack Buffington, Arvid's Eyes, Buffington Effects.
  46. ↑ Thurston James, The prop builder's molding & casting handbook, wyd. 6. pr., Cincinnati: Betterway Books, 1997, ISBN 1-55870-128-1.
  47. ↑ a b c Jack Buffington, Skin and Molds, BuffingtonFX.
  48. ↑ Ron Miller, Special Effects: An Introduction to Movie Magic, Twenty-First Century Books, 2006.
  49. ↑ Normal Chan, Synthetic Skin For Animatronic Robots Gets More Realistic, Whalerock Industries, 2012.
  50. ↑ Lee Baygan, Techniques of three-dimensional makeup, New York, NY: Watson-Guptill, 1988, ISBN 0-8230-5261-3.
  51. ↑ a b Thurston James, The prop builder's molding & casting handbook, wyd. 6. pr., Cincinnati: Betterway Books, 1997, ISBN 1-55870-128-1.
  52. ↑ Tony Whelan, Polymer Technology Dictionary, Springer Netherlands, 1994, s. 144–168, DOI: 10.1007/978-94-011-1292-5_8.
  53. ↑ Roy D Kornbluh i inni, Electroelastomers: applications of dielectric elastomer transducers for actuation, generation, and smart structures, „Smart Structures and Material”, 254, Applications of Smart Structures Technologies, 2002 (Smart Structures and Materials 2002: Industrial and Commercial Applications of Smart Structures Technologies), s. 254, DOI: 10.1117/12.475072, Bibcode: 2002SPIE.4698..254K.
  54. ↑ Paul Ekman, Wallace V. Friesen, Unmasking the face : a guide to recognizing emotions from facial clues, wyd. 2. [pr.], Englewood Cliffs, N. J.: Prentice-Hall, 1975, ISBN 978-0-13-938175-1.
  55. ↑ Andrew Ortony, Gerald L. Clore, Allan Collins, The Cognitive Structure of Emotions, Cambridge University Press, 1988 [zarchiwizowane z adresu 2015-11-23].
  56. ↑ Tiago Ribeiro, Ana Paiva, The Illusion of Robotic Life, Porto Salvo, Portugal: INESC-ID.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedysta:Arĉjo/brudnopis&oldid=60248903”