Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Marek629/brudnopis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bażant królewski
Syrmaticus reevesii[1]
(Gray, 1829)
Ilustracja
samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Nadrząd

neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Rodzaj

Syrmaticus

Gatunek

bażant królewski

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Bażant królewski (Syrmaticus reevesii) – gatunek dużego ptaka grzebiącego z rodziny kurowatych. Występuje endemicznie w górskich lasach środkowych Chin. W Polsce nie występuje na wolności.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]
 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Etymologia nazwy naukowej: Nazwa rodzajowa Syrmaticus pochodzi od greckiego słowa syrma oznaczającego długą suknię, kostium teatralny sięgający ziemi. Nazwa gatunkowa reevesii pochodzi zaś od nazwiska brytyjskiego przyrodnika Johna Reeves, który jako pierwszy sprowadził żywe bażanty królewskie do Europy w 1831 roku.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Wygląd zewnętrzny: Wyraźny dymorfizm płciowy.

Pióra na grzbiecie samca barwy bursztynowej czarno obrzeżone, podbrzusze czarne, reszta ciała brązowa z białymi plamami. Głowa biała z charakterystyczną czarną opaską. Tęczówki brązowe, oczy czerwono obrzeżone, pod okiem niewielka czystobiała plama. Na szyi czarna obroża. Dziób i nogi jasnoszare. Wierzchnie sterówki są białe z czarnymi pręgami, pozostałe - brązowe.

Samice znacznie mniejsze od samców. Są też skromniej ubarwione. Ogólny koloryt brązowoszary. Szyja dookoła biało nakrapiana. Głowa jasno ubarwiona z ciemnym paskiem za okiem. Podbrzusze jasne. Dziób i nogi jasnoszare.

Rozmiary:

  • długość ciała: samiec do 210 cm (w tym 160 cm ogon); samica - 75 cm
  • rozpiętość skrzydeł: ok. 60-65 cm

Masa ciała: samiec ok. 1500 g; samica ok. 950 g [3]

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Środowisko

[edytuj | edytuj kod]

Górskie wiecznie zielone lasy środkowych Chin, występuje na wysokości 400-2000 m n.p.m. Lubi lasy liściaste z przewagą dębu, z gęstym piętrem koron drzew i rzadkim podszytem, ale spotyka się go także w lasach iglastych i zaroślach śródpolnych.

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Jest endemitem. Obecnie można go spotkać w prowincjach (w kolejności od prowincji, gdzie występuje najliczniej do tych, gdzie występuje najrzadziej): Kuejczou, Syczuan, Shaanxi, Hunan, Henan i Hubei.

Pożywienie

[edytuj | edytuj kod]

Głównie pokarm roślinny: owoce, nasiona, pąki i zielone części roślin. Dieta uzupełniana owadami i pajęczakami.

Tryb życia i zachowanie

[edytuj | edytuj kod]
 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Bażanty królewskie mają bardzo szybki lot i zwinnie fruwają między gałęziami drzew.[4]

Terytorialny głos to serie wysokiego świergotu.

Rozród

[edytuj | edytuj kod]

Sezon godowy

[edytuj | edytuj kod]

Toki: gatunek poligamiczny, na jednego koguta przypada kilka kur, zazwyczaj 2-3

Gniazdo: na ziemi, zbudowane z trawy i wyścielane piórami

Sezon lęgowy

[edytuj | edytuj kod]

Jaja: 7-15 jaj w lęgu

Wysiadywanie: trwa 23-24 dni, rozpoczyna się pod koniec kwietnia lub na początku maja

Status, zagrożenie i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Światową populację bażanta królewskiego ocenia się na ok. 3-5 tys. osobników, a przy tym zaznacza się tendencja spadkowa. Gatunek narażony na wyginięcie, znajduje się w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Na niepewną przyszłość tego gatunku składa się kilka czynników. Dużym problemem są nadmierne polowania. Na bażanty królewskie poluje się w Chinach nie tylko dla mięsa, lecz także dla pięknych sterówek, które prezentują konkretną wartość rynkową.[5] Są one wykorzystywane do ozdabiania strojów ludowych oraz kostiumów wykorzystywanych przez operę w Pekinie. Istnieje na nie duże zapotrzebowanie, gdyż pióra te nie są zbyt trwałe. Nie do rzadkości należy też proceder podbierania jaj z gniazd, co mocno ogranicza sukces rozrodczy. Kolejnym zagrożeniem jest wycinka lasów i zmniejszanie się ilości siedlisk odpowiednich dla tych ptaków.

Konieczne są zatem działania ochronne. W 1992 roku założono rezerwat dla tego gatunku w Lesie Tuoda w prowincji Kuejczou. Na terenie Parku Narodowego Dongzhai (ang. Dongzhai National Nature Reserve) naukowcy studiują jego biologię, m.in. z wykorzystaniem nadajników radiowych - badania przeprowadzone w 2000 i 2001 roku.[6]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Syrmaticus reevesii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Syrmaticus reevesii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Reeves's pheasant - Syrmaticus reevesii - Information - ARKive. [dostęp 2009-10-19]. (ang.).
  4. Emilia Mróz: Bażanty. Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Hoża", 2003, s. 10. ISBN 83-85038-86-8.
  5. Andrzej G. Kruszewicz, Błażej Manelski: Bażanty. Gatunki, pielęgnacja, choroby. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2002, s. 19. ISBN 83-7073-341-7.
  6. TRAGOPAN. s. 18. [dostęp 2009-06-25]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]