Wikipedysta:Palau/brudnopis1
Osiedle Lublina | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
W granicach Lublina | |
Tablice rejestracyjne |
LU |
Położenie na mapie Lublina | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego | |
Majdan Tatarski – osiedle w Lublinie o charakterze przede wszystkim historycznym.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Kategoria:Dzielnice i osiedla Lublina
{{Katastrofa lotnicza infobox
|nazwa = Katastrofa lotu Icelandic Airlines 001 |grafika = Loftleidir - Icelandic Airlines Douglas DC-8-63CF Haafke.jpg |opis grafiki = Samolot DC-8 podobny do tego, który się rozbił |państwo = SLA |miejsce = Katunayake |data = 15 listopada 1978 |czas = 13:13 |czas polski = 8:27 |rodzaj = kontrolowany lot ku ziemi |przyczyna = nieprzestrzeganie procedur schodzenia (wg wersji Sri Lanki), błędy kontroli naziemnej i wadliwy sprzęt na lotnisku (wg Islandii i [[USA}}) |zabici razem = |zabici na ziemi = |ranni razem = |ocaleni razem = 78 osób |typ = Douglas DC-863CF |nazwa statku = Leifur Eriksson |użytkownik = Icelandic Airlines, udostępniające samolot Garuda Indonesia |numer = TF-FLA |start = Dżudda, Arabia Saudyjska |przeznaczenie = Kolombo, Sri Lanka |lot = 001 |pasażerowie = 249 osób |załoga = 13 osób |zabici = 183 osoby |ranni = 32 osoby |ocaleni = 79 osób |stopniN = 27 |minutN = 54 |sekundN = 36 |stopniE = 83 |minutE = 7 |sekundE = 12 |commons = |wikinews =
}} Katastrofa lotnicza Icelandic Airlines 001 wydarzyła się 15 listopada 1978 roku. DC-8, będący własnością islandzkich linii, a udostępniony wraz z załogą Garuda Indonesia leciał z [[portu lotniczego Dżudda (Arabia Saudyjska) do portu lotniczego Kolombo (Sri Lanka), przewożąc głównie muzułmańskich pielgrzymów z Borneo Północnego. W katastrofie zginęły 183 osoby z 249 na pokładzie, co czyni ją drugą najtragiczniejszą w historii lotnictwa Sri Lanki (po [[]]) i największą katastrofą Icelandic Airlines.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Kategoria:Katastrofy lotnicze na Sri Lance
Kategoria:Katastrofy lotnicze w 1978
Kategoria:1978 w Azji
Wykonawca albumu studyjnego | ||||
Elvis Costello & The Attractions | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany |
Eden Studios, Londyn, 1977-8 | |||
Gatunek | ||||
Długość |
35:44 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent | ||||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
|
This Year's Model – drugi album brytyjskiego muzyka nowofalowego Elvisa Costello, nagrany razem z zespołem towarzyszącym The Attractions. Został wydany 18 marca 1978 roku przez Radar Records.
Lista utworów[edytuj | edytuj kod]
Wszystkie utwory napisali i skomponowali Tim Gane i Lætitia Sadier, w innym przypadku podano w nawiadsie.
Twórcy[edytuj | edytuj kod]
Listy przebojów[edytuj | edytuj kod]
Kategoria:Albumy muzyczne wydane w roku 1978 Kategoria:Albumy Stereolab
Peru podzielone jest na 25 regionów i prowincję Lima. Od uzyskania niepodległości w 1821 aż do 2002 roku dzieliło się na 24 departamenty (pierwotnie było ich 9). Regiony dzielą się na 195 prowincji i dalej na 1838 dystryktów.
Każdy region, co 4 lata, wybiera swój zarząd pod przewodnictwem prezydenta i rady regionu[1]. Planuje on rozwój regionu, realizuje publiczne projekty, promuje aktywność ekonomiczną i zarządza własnością publiczną[2]. Prowincja Lima jest zarządzana przez radę miejską[3]. Kompetencje samorządów były małe przed 2002, co zmieniło się w celu decentralizacji władzy. Referendum w 2005 roku ws. zwiększenia kompetencji władz lokalnych nie osiągnęło wymaganej frekwencji.
Regiony:
Prowincje:
Wykonawca albumu studyjnego | ||||
Deafheaven | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany |
styczeń 2013 w Atomic Garden Studios w East Palo Alto, California | |||
Gatunek | ||||
Długość |
59:58 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent |
Jack Shirly, Deafheaven | |||
Oceny | ||||
| ||||
Album po albumie | ||||
|
Sunbather – drugi album amerykańskiego zespolu post-metalowego Deafheaven, wydany 11 czerwca 2013 roku przez Deathwish. Płyta w nietypowy sposób łączy różne gatunki: krzyk i growl rodem z black metalu, typowo metalową perkusję, eksperymentalne brzmienie, efekt „niewyraźności” rodem z shoegaze’u, a to wszystko umieszczone w długich (nawet 14 minut) kompozycjach lub ambientowych interludiach.
Recenzje[edytuj | edytuj kod]
Album otrzymał bardzo pozytywne noty od krytyków, zdobywając 89/100 punktów na stronie Metacritic[8].
Lista utworów[edytuj | edytuj kod]
Wszystkie utwory skomponowane przez Deafheaven.
- "Dream House" – 9:15
- "Irresistible" – 3:13
- "Sunbather" – 10:17
- "Please Remember" – 6:26
- "Vertigo" – 14:37
- "Windows" – 4:43
- "The Pecan Tree" – 11:27
Twórcy[edytuj | edytuj kod]
- Deafheaven
- George Clarke
- Kerry McCoy
- Daniel Tracy
- Dodatkowy personel
- Neige(Alcest) – recytacja w "Please Remember"
- Production and recording
- Deafheaven – production
- Jack Shirley – recording, production, editing, mixing, mastering
- Oprawa graficzna
- Ryan Aylsworth – fotografia
- Sara Mohr – model
- Nick Steinhardt (Touché Amoré) – dyrektor artystycznydesign
Kategoria:Albumy muzyczne wydane w roku 2013 Kategoria:Albumblackmetalowe
Prime time lub primetime to angielski telewizji i radia w terminologii w czasie, gdy media ma najwyższy rekordy oglądalności i najbardziej zainteresowane reklamą, która jest w ten sposób, w tym czasie staje się najbardziej kosztowne. W tym czasie, media zwykle najdroższe i najbardziej oglądanych pokazuje transmisji z ich menu.Dokładny czas prime time się między kulturami, kraje lub regiony różnią. W Republice Czeskiej, główne czas antenowy w telewizji z okazji 18:00 do 23:00 i 06:00 do radia 9:00.
Inne nazwy |
Teen Inc. |
---|---|
Pochodzenie | |
Gatunek | |
Aktywność |
od 2010 |
Wydawnictwo | |
Powiązania | |
Skład | |
Andrew Aged, Daniel Aged | |
Strona internetowa |
Inc. to amerykański projekt muzyczny, założony przez braci Davida i Andrew Agedów, wystepujący w barwach wytwórni 4AD. Grupa istnieje od 2010 roku, ale dopiero od 2011 zrezygnowała z poprzedniej nazwy, Teen Inc.. Na początku 2013 roku ukazał się ich debiutancki album długogrający, No World.
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Albumy[edytuj | edytuj kod]
- no world (2013)
EP[edytuj | edytuj kod]
- 3 (2011)
Single[edytuj | edytuj kod]
- "Fountains"/"Friend of the Night" (2010)
- "Swear" (2011)
- "5 Days"/"The Place" (2011)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Kategoria:Amerykańskie grupy muzyczne Kategoria:Zespoły muzki elektronicznej
Wykonawca singla z albumu Mezzanine | ||||
Massive Attack | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany |
1997-8, Massive Attack & Christchurch Studios, Bristol | |||
Gatunek | ||||
Długość |
5:56 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent |
Massive Attack, Neil Davidge | |||
Format |
12’’, winyl, singiel CD | |||
Singel po singlu | ||||
|
Inertia Creeps – czwarty singiel brytyjskiej grupy Massive Attack z ich trzeciej płyty Mezzanine.
Teledysk[edytuj | edytuj kod]
Teledysk, wyreżyserowany przez Waltera Sterna, utrzymany jest w charakterystycznym dla grupy, artystycznym stylu. Główny bohater wysiada z samochodu na parkingu i, oglądając się za siebie, rusza w pewnym kierunku. Po chwili dołączają do niego inni ludzie. Gdy on zaczyna biec, pozostali naśladują go. Do biegu dołączają się coraz to nowe postaci. Kiedy główny bohater odwraca się i zaczyna biec w przeciwną stronę, tłum posłusznie przed nim ucieka w stronę parkingu.
Lista utworów[edytuj | edytuj kod]
- Angel - 6:21
- Angel (Remix) - 6:22
- Group Four (Mad Professor Remix) - 5:02
Kategoria:Single wydane w roku 1998
Kategoria:Albumy muzyczne wydane w roku 2011
Kategoria:Albumy muzyczne wydane w roku 2013
Kategoria:Single wydane w roku 1998
Kategoria:Single wydane w roku 2008
Wykonawca singla | |
Stardust | |
Wydany | |
---|---|
Nagrywany | |
Gatunek | |
Długość |
6:48 |
Wydawnictwo | |
Producent | |
Format |
Music Sounds Better with You - jedyny singiel francuskiego duetu house'owego Stardust z 1998 roku. Za stronę produkcyjną odpowiadali Thomas Bangalter (połowa Daft Punk i Alan Braxe, wokale nagrał Benjamin Diamond. Utwór sampluje gitarę z utworu "Fate" Chaka Khan. Odniósł znaczny sukces na listach przebojów i stał się wiozytówką french house'u do tego stopnia, że wytwórnia zaproponowała zespołowi 3 mln franków za stworzenie całego albumu. Wykorzystano ją także w grze Grand Theft Auto V i jako dżingiel stacji Trace Urban.
Recenzje[edytuj | edytuj kod]
Utwór zyskał też aprobatę krytyków. Znalazł się na 46. miejscu listy najlepszych piosenek z lat 90.[1], natomiast MixMag nazwał utwór 6. najlepszym z gatunku dance w historii[2].
Teledysk[edytuj | edytuj kod]
Teledysk przedstawia fikcyjną historię, w której, co ciekawe, zostało zawarte inne wideo do piosenki. Został nagrany w Teksasie przez Michela Gondry'ego. Głównym bohaterm jest mały chłopiec, który zaczyna budować model samolotu, w czym przezszkadzają mu kłócący się rodzice. W międzyczasie ogląda on listę przebojów "Top 5", na której w przeciągu 5 dni piosenka Stardust dociera od ostatniego do pierwszego miejsca. W fikcyjnym teledysku wszyscy trzej członkowie zespołu noszą metalowe kostiumy (podobnie jak Bangalter w Daft Punk), stojąc na chmurze. Następnie chłopiec testuje swój samolot, który zatrzymuje się na obłoku, gdzie gra grupa. Odrzucają mu samolot z powrotem, machają do siebie, po czym chłopiec ucieka.
Pozycje na listach przebojów[edytuj | edytuj kod]
Chart (1998) | Peak position |
---|---|
4 | |
24 | |
Błąd przy wprowadzaniu danych Flanders | 18 |
12 | |
Canada Dance (RPM)[6] | 5 |
Błąd przy wprowadzaniu danych France | 10 |
Błąd przy wprowadzaniu danych Germany | 26 |
Ireland (IRMA)[7] | 5 |
Italy (FIMI)[8] | 7 |
17 | |
Błąd przy wprowadzaniu danych New Zealand | 8 |
Błąd przy wprowadzaniu danych Norway | 14 |
Spain (AFYVE)[10] | 1 |
Błąd przy wprowadzaniu danych Sweden | 27 |
Błąd przy wprowadzaniu danych Swiss | 7 |
United Kingdom (Official Charts Company)[11] | 2 |
US Billboard Hot 100[12] | 62 |
US Billboard Hot Dance Club Play[12] | 1 |
Listy cotygoniowe[edytuj | edytuj kod]
Lista (2003) | Najwyższa pozycja |
---|---|
Australia (ARIA)[13] | 4 |
Austria (Ö3 Austria Top 75)[13] | 24 |
Belgia (Ultratop 50 Flandria)[13] | 5 |
Belgia (Ultratop 40 Walonia)[13] | 10 |
Dania (Tracklisten)[13] | 5 |
Finlandia (Suomen virallinen lista)[13] | 12 |
Francja (SNEP)[13] | 21 |
Holandia (Single Top 100)[13] | 2 |
Irlandia (IRMA)[13] | 1 |
Kanada (Canadian Hot 100)[13] | 2 |
Niemcy (Media Control AG)[13] | 6 |
Nowa Zelandia (RIANZ)[13] | 2 |
Norwegia (VG-Lista)[13] | 5 |
Szwajcaria (Schweizer Hitparade)[13] | 3 |
Szwecja (Sverigetopplistan)[13] | 4 |
UK Singles Chart (Official Charts Company)[13] | 1 |
U.S. Billboard Hot 100[13] | 1 |
U.S. Hot R&B/Hip-Hop Songs (Billboard)[13] | 1 |
U.S. Pop Songs (Billboard)[13] | 1 |
U.S. Hot Dance Club Songs (Billboard)[13] | 1 |
U.S. Rhythmic Top 40 (Billboard)[14] | 1 |
U.S. Adult Pop Songs (Billboard)[15] | 29 |
Włochy (FIMI)[13] | 5 |
- ↑ The Pitchfork Staff/Andy Battaglia: The Top 200 Tracks of the 1990s. 2.09.2010. [dostęp 2014-09-03].
- ↑ [The Pitchfork Staff/Andy Battaglia: The Top 200 Tracks of the 1990s. 2.09.2010. [dostęp 2014-09-03].]
- ↑ {{{wykonawca}}} – {{{utwór}}} (song) (ang.) australian-charts.com
- ↑ {{{wykonawca}}} – {{{utwór}}} (song) (niem.) austriancharts.at
- ↑ {{{wykonawca}}} – {{{utwór}}} (song) (fr.) ultratop.be
- ↑ Canadian dance peak
- ↑ Irish Single Chart Irishcharts.ie (Retrieved April 10, 2008)
- ↑ Hit parade Italia (Retrieved May 30, 2008)
- ↑ Nederlandse Top 40 – Stardush search results. (niderl.) Dutch Top 40. Stichting Nederlandse Top 40.
- ↑ Billboard: Hits of the World, September 19, 1998
- ↑ UK Singles Chart Chartstats.com (Retrieved April 10, 2008)
- ↑ a b Billboard [[[:Szablon:Allmusic]] Allmusic.com] (Retrieved August 31, 2008)
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u "BEYONCÉ - CRAZY IN LOVE (SONG)", w: danishcharts.com. [dostęp: 2012-04-28]
- ↑ "Beyoncé – Billboard Singles", w: Allmusic. Rovi Corporation. [dostęp: 2011-12-11]
- ↑ "Beyoncé - Crazy in Love", w: Billboard, Prometheus Global Media, 2012-03-24. [dostęp: 2012-03-15]
Wikipedysta:Palau/brudnopis1 > na szablony, wzory, źródła itp. Tu są aktualności
Wykonawca singla z albumu Mellow Gold | ||||
Beck | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany | ||||
Gatunek |
country rock, rap rock, rock alternatywny, hip hop alternatywny | |||
Długość |
3:38 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent |
Tom Rothrock, Beck, Carl Stephenson | |||
Format | ||||
Autor |
Beck, Carl Stephenson | |||
Singel po singlu | ||||
|
Loser – singiel amerykańskiego muzyka Becka z jego czwartej płyty Mellow Gold, wydany w 1993 roku i raz jeszcze w 1994 (wówczas odniósł znacznie większy sukces komercyjny). Oryginalnie napisany w 1992 roku przez Becka wraz z producentem Carl Stephensonem i wyprodukowany przez tą dwójkę i Toma Rothrocka. Po raz pierwszy wydany przez niezależną wytwórnię Bong Load Custom w 1993 utwór odniósł niespodziewany sukces w radiach rockowych i niezależnych. Wkrótce Beck podpisał kontrakt z DGC, zależną od wielkiej wytwórni Geffen, a singiel zyskał szerszą dystrybucję. Osiągnął: 10 lokatę na Billboard Hot 100 (najwyżej notowany singiel artysty), 15 miejsce na brytyjskiej liście przebojów UK Singles Chart[1] oraz pierwszą pozycję na liście Modern Rock Tracks[2]
Wideoklip[edytuj | edytuj kod]
Teledysk został utrzymany w stylistyce okładki albumu i pozostałych teledysków do singli z niego. Zawiera wiele poruszających się postaci oraz animacji i ma bardzo psychodeliczny charakter. Wyreżyserował go Stéphane Sednaoui.
Lista utworów[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Official Charts Company > Singles > Mixed Bizness. [dostęp 2015-02-20]. (ang.).
- ↑ Billboard.com > Artist > Beck. [dostęp 2014-11-21]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Kategoria:Single wydane w roku 1994 Kategoria:Single Becka
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Burmistrz Parczewa | |
Okres |
od 2006 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik |
Paweł Kędracki (ur. 29 maja w 1971 [potrzebny przypis] w Parczewie) - polski polityk Prawa i Sprawiedliwości, od 2006 roku pełniący funkcję burmistrza Parczewa.
Absolwent Politechniki Lubelskiej (Wydziału Zarządzania i Podstaw Techniki) oraz Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Administracji w Lublinie (kierunek bankowość). Posiada również certyfikat Ministra Skarbu, pozwalający zasiadać w radach nadzorczych spółek skarbu państwa. Przed wyborami samorządowymi z 2006 roku był kierownikiem wydziału komunikacji starostwa powiatowego w Parczewie. W tychże wyborach został wybrany na burmistrza Parczewa, pokonując dotychczasowego burmistrza Stanisława Mroczka. W wyborach cztery lata później w pierwszej turze otrzymał 35,06% głosów, przegrywając z Mroczkiem[1]. W drugiej turze otrzymał 53,52% poparcia, utrzymując stanowisko[2]. W głosowaniu z 2014 w pierwszej turze otrzymał 43,5% poparcia, przechodząc do drugiej tury z Adamem Domańskim (obydwaj zostali radnymi[3]). W drugiej turze ponownie wygrał, zdobywając 2383 głosy[4].
Żonaty, ma dwójkę dzieci.
- ↑ E-wspolnota.com > Parczew >Wydarzenia > Mroczek 39,95% Kędracki 35,06%. 22.11.2010. [dostęp 2014-12-03].
- ↑ E-parczew.pl > Paweł Kędracki ponownie został burmistrzem. [dostęp 2014-12-03].
- ↑ Money.pl >Wybory samorządowe > Wyniki wyborów > Kandydaci: Rada Miejska w Parczewie, województwo lubelskie. [dostęp 2014-12-03].
- ↑ E-wspolnota.com > Paweł Krędracki zostaje na stanowisku burmistrza. 30.11.2014. [dostęp 2014-12-03].
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Prezes Unii Polityki Realnej | |
Okres |
od 7 czerwca 2008 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik |
Stanisław Żółtek (p.o.) |
Następca |
Bartosz Józwiak |
Bolesław Witczak (ur. 8 marca 1966 w Szamotułach) – polski przedsiębiorca i polityk, prezes Unii Polityki Realnej w latach 2008–2011.
W 1981 roku skończył naukę w Szkole Handlowej, w 1988 roku został uczniem Instytutu Technologii Drewna w Poznaniu. W latach 2001–2005 studiował logistykę w Wyższej Szkole Komunikacji i Zarządzania w Poznaniu, w której zdobył dyplom. W 2002 roku wziął udział w kursie „Teoria Ograniczeń” organizowany przez Institute/Velocity Management Group Abrahama Y. Goldratta.
W 1992 roku przystąpił do Unii Polityki Realnej, której struktury zorganizował w Szamotułach. W wyborach parlamentarnych w 2005 roku startował do Sejmu z listy Platformy Janusza Korwin-Mikke (jak cała UPR), natomiast dwa lata później wystartował z listy Ligi Polskich Rodzin (w ramach porozumienia Liga Prawicy Rzeczypospolitej) w okręgu pilskim. Od 5 listopada 2007 roku przewodniczył wielkopolskim strukturom partii, a od 2 czerwca 2008 roku – podkarpackim.
7 czerwca 2008 roku Konwentykl wybrał go na prezesa partii w miejsce pełniącego obowiązki Stanisława Żółtka i jego poprzednika Wojciecha Popieli[1]. W 2009 roku poprowadził kampanię wyborczą do europarlamentu, doprowadzając do rejestracji list partii we wszystkich okręgach[2]. Sam wystartował z pierwszego miejsca warszawskiej listy[3], co wywołało konflikt z Januszem Korwin-Mikkem[4]. W tych wyborach partia osiągnęła na poziomie kraju wynik 1,1%[4] (81 146 głosów). Bolesław Witczak wyraził zadowolenie z wyniku partii[5], mimo że był on słabszy niż w wyborach europejskich pięć lat wcześniej. W okresie wyborów liczba członków partii zaczęła maleć, ale nadal wynosiła ok. 650[6].
W 2009 roku były prezes UPR Janusz Korwin-Mikke zagroził odejściem z partii, jeśli ówczesne władze otrzymają absolutorium[7]. Część działaczy wzywała Bolesława Witczaka do dymisji – do wniosku przychyliło się 9 z 13 członków Konwentyklu (potrzebna większość 4/5)[8], ale w listopadzie 2009 roku organ ten odrzucił wniosek[9]. Wkrótce potem Janusz Korwin-Mikke odszedł z UPR, argumentując swą decyzję małą medialnością prezesa i niegospodarnością przy kampanii wyborczej[8].
W wyborach samorządowych w 2010 roku zamierzał ubiegać się o stanowisko radnego sejmiku województwa wielkopolskiego, jednak partii nie udało się tam zarejestrować list.
9 stycznia 2010 roku Konwentykl UPR po raz pierwszy w historii powołał na prezesa kobietę, dotychczasową I wiceprezes partii – Magdalenę Kocik[10], jednak część działaczy UPR zakwestionowała legalność Konwentyklu[11]. 17 lutego 2010 zwołali oni Konwentykl, na którym obrany na prezesa został Stanisław Żółtek[12]. We wrześniu 2010 roku sąd rejestrowy uznał wybór Magdaleny Kocik na prezesa partii za nieważny, pozostawiając w rejestrze jako prezesa Bolesława Witczaka[13]. Kolejny Konwentykl z 19 lutego 2011 roku wybrał w jego miejsce na prezesa Bartosza Józwiaka. W marcu 2011 roku Sąd Okręgowy w Warszawie odrzucił wniosek o wpisanie Stanisława Żółtka do ewidencji jako prezesa partii[14]. 12 lipca tego samego roku jego apelacja została odrzucona przez warszawski sąd apelacyjny[15]. 12 września 2011 roku Sąd Okręgowy w Warszawie wpisał do ewidencji partii politycznych Bartosza Józwiaka jako prezesa UPR[16].
W 2014 roku Bolesław Witczak kandydował w wyborach samorządowych do sejmiku województwa wielkopolskiego z list Ruchu Narodowego[17], którego częścią stała się wcześniej UPR (pozostając odrębną partią).
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Od 1996 roku jest żonaty, ma synów Antoniego i Jana.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bolesław Witczak nowym prezesem Unii Polityki Realnej. nczas.com, 8 czerwca 2008.
- ↑ UPR zainaugurował kampanię wyborczą. interia.pl, 9 maja 2009.
- ↑ Wybory do Parlamentu Europejskiego 2009 > Okręgi > Warszawa. pkw.gov.pl.
- ↑ a b Apel członka UPR z 20. letnim stażem do członków KNP. ruchwolnosci.pl, 25 września 2012.
- ↑ Bolesław Witczak: wynik UPR to nie jest klęska. bankier.pl, 8 czerwca 2009.
- ↑ Grzegorz Pustkowiak: Bezdroża UPR JK-M i KNP. fronda.pl.
- ↑ Adam Wawrzyniec: Bolesław Witczak do Korwin Mikkego: „Mimo wszystko dziękuję Panu”. nczas.com, 18 października 2009.
- ↑ a b Janusz Korwin-Mikke: Dlaczego wystąpiłem z UPR?. korwin-mikke.pl, 18 października 2009.
- ↑ Janusz Korwin-Mikke: Witczak pozostał prezesem UPR. korwin-mikke.pl, 22 listopada 2009.
- ↑ Magdalena Kocik nowym prezesem UPR!. upr.org.pl, 10 stycznia 2010.
- ↑ Krzysztof Pawlak: Próba operetkowego puczu w Unii Polityki Realnej. asme.pl, 10 stycznia 2010.
- ↑ Protokół z posiedzenia Konwentyklu Unii Polityki Realnej w dniu 17 lutego 2010 r.. jurewicz.org.pl.
- ↑ Adam Wawrzyniec: Bałagan (prawny) w UPR. nczas.home.pl, 29 września 2010.
- ↑ Unia Polityki Realnej jest jedna!. upr.org.pl, 31 marca 2011.
- ↑ Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie. upr.org.pl, 12 lipca 2011.
- ↑ Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie. upr.org.pl, 12 września 2011.
- ↑ Profil na portalu wyborysamorzadowe2014.pl.