Wikipedysta:Robpal/delpo

Juan Martín del Potro

Państwo	Argentyna
Data i miejsce urodzenia	23 września 1988 Tandil
Wzrost	198 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2006
Zakończenie kariery	aktywny
Trener	Franco Davin
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	9
Najwyżej w rankingu	4 (11 stycznia 2010)
Australian Open	QF (2009)
Roland Garros	SF (2009)
Wimbledon	2R (2007-2009)
US Open	W (2009)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	1
Najwyżej w rankingu	105 (29 maja 2009)
Australian Open	nie startował
Roland Garros	1R (2006-2007)
Wimbledon	1R (2007-2008)
US Open	nie startował

Juan Martín del Potro (ur. 23 września 1988 w Tandil) – tenisista argentyński. Po raz pierwszy awansował do czołowej dziesiątki rankingu ATP dnia 6 października 2008 roku, a w styczniu 2010 roku osiągnął najwyższą w karierze, 4. pozycję. Niedługo potem doznał poważnej kontuzji nadgarstka, przez którą rozegrał w roku 2010 tylko 6 spotkań i spadł do piątej setki rankingu.

W tenisa zaczął grać w wieku 7 lat, a w zawodowym tourze zadebiutował w 2003 roku podczas zawodów w Buenos Aires. Pierwsze zwycięstwo odniósł rok później, także podczas zawodów w Buenos Aires, pokonując Matiasa Niemiza. W 2008 roku został pierwszym zawodnikiem w erze open, który zdobył swoje pierwsze cztery tytuły w czterech kolejnych turniejach. Passa 23 kolejnych wygranych spotkań w pięciu turniejach była najdłuższą w 2008 roku, a także drugą co do długości uzyskaną przez nastolatka w erze open (więcej spotkań z rzędu wygrał tylko Rafael Nadal). Swój pierwszy tytuł wielkoszlemowy zdobył podczas US Open 2009, pokonując w półfinale Rafaela Nadala, zaś w finale Rogera Federera, stając się jedynym tenisistą w historii, który pokonał ich w jednym turnieju wielkoszlemowym. Del Potro stał się zarazem drugim Argentyńczykiem i piątym najmłodszym zawodnikiem w erze open, który wygrał nowojorską imprezę.

Dzieciństwo i życie prywatne

Juan Martín del Potro urodził się w argentyńskim Tandil w prowincji Buenos Aires. Jego ojciec, Daniel del Potro, trenował rugby i jest weterynarzem, a jego matka, Patricia, jest nauczycielką. Ma młodszą siostrę, Julietę. Del Potro zna hiszpański, mówi także po angielsku i po włosku. Prócz tenisa, Del Potro interesuje się piłką nożną i kibicuje argentyńskiemu Boca Juniors oraz włoskiemu Juventusowi Turyn. W dzieciństwie poświęcał wiele czasu obu tym sportom, a włoski piłkarz o argentyńskim pochodzeniu Mauro Camoranesi pozostaje jego bliskim przyjacielem.

Przygodę z tenisem rozpoczął w wieku siedmiu lat pod okiem Marcelo Gómeza, który opiekował się również innymi tenisistami pochodzącymi z Tandil, między innymi Juanem Mónaco, Mariano Zabaletą i Máximo Gonzalezem. Talent Del Potro został odkryty przez byłego włoskiego tenisistę Ugo Columbiniego, który prowadził go w początkowej fazie kariery, a aktualnie jest jego agentem.

Kariera

Lata 2002 - 2005

Jako junior, w 2002 roku wygrał Orange Bowl w kategorii do lat 14, pokonując w półfinale Marina Čilicia, a w finale 6:2, 7:6(5) Pavla Tchekova. W 2003 roku, w wieku 14 lat Del Potro otrzymał dzikie karty do trzech turniejów z serii ITF Futures rozgrywanych w Argentynie, we wszystkich odpadając w pierwszej rundzie.

W maju 2004 roku, w wieku 15 lat, wygrał pierwsze spotkanie w gronie zawodowców podczas pierwszej rundy turnieju w Buenos Aires, pokonując Matiasa Niemiza. W drugiej rundzie przegrał jednak z Sebastiánem Decoudem.

2004

W 2004 roku Del Potro wygrał swój pierwszy profesjonalny mecz w karierze w turnieju ITF w Buenos Aires, gdzie pokonał rodaka, Matias Niemiza. W tym samym roku dotarł ćwierćfinału turnieju ITF w brazylijskim Campinas. Prócz tego Del Potro osiągnął finały turnejów Argentina Cup i Campionati Internazionali D'Italia Junior.

2005

Del Potro rozpoczął występy w 2005 roku od turnieju ITF juniorów nazywanego Copa del Café (Puchar Kawy) na Kostaryce, w którym awansował do finału. Przegrał w nim z Holendrem Robinem Haase. Del Potro został ulubieńcem miejscowej publiczności i stał się znany ze względu na swój wybuchowy temperament.

Następnym osiągnięciem Juana Martina był ćwierćfinał w Salwadorze. Jako 16-latek awansował do drugiego w karierze finału zawodowego podczas Casablanca Cup rozgrywanego w Meksyku. Po raz drugi przegrał mecz o tytuł, tym razem z Darko Madjarowskim. Następnie zwyciężył w dwóch turniejach juniorskich z cyklu ITF rozgrywanych w chilijskim Santiago. Trzeci tytuł w karierze wywalczył po pokonaniu Damiana Patrarci w finale imprezy w argentyńskiej Córdobie.

Po uzyskaniu stastusu profesjonalnego w tym samym roku, Del Potro osiągnął finał challengera w brazylijskim Campos do Jordao, w którym przegrał z reprezentantem gospodarzy André Sá. Mając 17 lat wygrał challenger w Montevideo po zwycięstwie nad Borisem Pašanskim w finale. W tym samym roku wziął również udział w eliminacjach do US Open. Na koniec 2005 roku Del Potro awansował na 1077. miejsce w rankingu, przede wszystkim dzięki wygraniu trzech turniejów kategorii Futures.

2006

W lutym wystartował po raz pierwszy w turnieju z cyklu ATP. W pierwszej rundzie imprezy w chilijskim Viña del Mar pokonał Alberta Portas, natomiast w drugiej przegrał z Fernando Gonzálezem. Później zwyciężył w challengerze w Aguascalientes po zwycięstwie nad Sergio Roitmanem w finale.

Del Potro po raz pierwszy w karierze awansował do turnieju głównego imprezy wielkoszlemowej awansując do French Open 2006. W pierwszej rundzie uległ byłemu triumfatorowi Tenisowych Mistrzostw Francji Juanowi Carlosowi Ferrero. W kolejnych tygodniach dotarł do ćwierćfinału turnieju ATP w chorwackim Umag, gdzie przegrał z ostatecznym triumfatorem Stanislasem Wawrinką. W następnych tygodniach wygrał challenger w hiszpańskiej Segowii, pokonując w finale Benjamina Beckera.

Po raz pierwszy w karierze zakwalifikował się do turnieju głównego US Open, w którym w pierwszej rundzie został wyeliminowany przez Alejandro Fallę. Również po raz pierwszy awansował do turnieju ATP Masters Series. W pierwszej rundzie turnieju rozgrywanego w Hiszpanii przegrał z Joachimem Johanssonem. Dzięki otrzymaniu dzikiej karty wziął udział w rozgrywanym w Bazylei Davidoff Swiss Indoors. Odpadł z niego po ćwierćfinałowej porażce z Fernando Gonzálezem.

2007

Del Potro podczas US Open 2007

Del Potro rozpoczął sezon od awansu do pierwszego w karierze półfinału turnieju ATP odbywającego się w Adelaide, w którym przegrał z Chrisem Guccione. W kolejnych tygodniach osiągnął drugą rundę Australian Open, gdzie po raz kolejny zetknął się z Gonzalezem. Del Potro skreczował w piątym secie pojedynku.

11 lutego wystąpił w czwartym pojedynku meczu pierwszej rundy Pucharu Davisa przeciwko Austrii. Dzięki jego zwycięstwo Argentyńczycy zapewnili sobie awans do ćwierćfinału.

Osiągnął drugą rundę turnieju Pacific Life Open i czwartą Sony Ericsson Open, w którym pokonał kolejno Jonasa Björkmana, Marcosa Baghdatisa i Michaiła Jużnego, zanim został wyeliminowany przez Rafaela Nadala.

W swoim pierwszym występie na kortach trawiastych Del Potro awansował do drugiej rundy turnieju na kortach Queen's Clubu, w której został pokonany przez Nadala. Tydzień później wziął udziału w turnieju w Nottingham, z którego wyeliminował go w ćwierćfinale Ivo Karlović. W debiucie na kortach Wimbledonu pokonał w pierwszym meczu Davide Sanguinettiego, ale w drugiej przegrał z ostatecznym triumfatorem Rogerem Federerem.

Przeszedł eliminacje do turnieju ATP Masters w Cincinnati, w którym dotarł do trzeciej rundy. Razem z Travisem Parrottem wywalczył pierwszy i jak dotąd jedyny tytuł deblowy podczas turnieju w Indianapolis. W US Open 2007 wyeliminował Nicolasa Mahut i Jürgena Melzera. W trzeciej rundzie uległ w trzech setach finaliście turnieju Novakowi Đokoviciowi. Dotarł również do trzeciej rundy turnieju Masters w Madrycie, w którym pokonał go końcowy zwycięzca David Nalbandian.

2008

Juan Martín podczas US Open

2008 był najlepszym rokiem w karierze Argentyńczyka, w którym wygrał cztery turnieje i awansował do czołowej dziesiątki rankingu ATP Tour. Rok 2008 zakończył również jako najwyżej sklasyfikowany tenisista z Ameryki Południowej przed Davidem Nalbandianem.

Del Potro rozpoczął starty w 2008 roku od porażki w pierwszej rundzie turnieju w Adelaidzie z Markiem Russelem oraz drugiej rundy Australian Open. Jego udział w Tenisowych Mistrzostwach Azji i Pacyfiku zakończył się kreczem w pojedynku z Davidem Ferrerem. Do startów wrócił w marcu po wyleczeniu kontuzji. W pierwszym meczu po powrocie w meczu pierwszej rundy Sony Ericsson Open pokonał Amerykanina Jesse Levine'a 7:5, 6:1. W czerwcu dotarł do finału turnieju Ordina Open, w którym przegrał z Ferrerem 6:7(4), 1:6.

Po awansie do drugich rund French Open i Wimbledonu nadszedł najbardziej udany okres w karierze Argentyńczyka. Del Potro wywalczył swój pierwszy singlowy turniej w Stuttgarcie podczas Mercedes Cup, pokonując w dwusetowym finale Francuza Richarda Gasqueta. W tydzień później po raz drugi dotarł do finału turnieju ATP w austriackim Kitzbühel, w którym pokonał lokalnego faworyta Jürgena Melzera 6:2, 6:1. Trzeci kolejny tytuł wywalczył podczas rozgrywanego w Los Angeles Countrywide Classic. W finale pokonał rozstawionego z numerem pierwszym Andy'ego Roddicka 6:1, 7:6(2). Czwarty tytuł z rzędu wywalczył tydzień później w Waszyngtonie podczas Legg Mason Tennis Classic po zwycięstwie 6:3, 6:3 nad Viktorem Troickim, stając się zarazem pierwszym tenisistą w historii, który wygrał pierwsze cztery tytuły w tyluż turniejach.

W US Open w którym najpierw wygrał dwa pierwsze pojedynki, później po raz pierwszy w karierze wygrał pięciosetówkę przeciwko Gillesowi Simonowi,następnie pokonał Japończyka Kei Nishikori, by na koniec ulec Andy'emu Murrayowi w czterech setach po prawie 4-godzinnym pojedynku. Ćwierćfinał US Open stał się życiowym osiągnięciem młodego Argentyńczyka. Porażka z Murrayem zakończyła serię 23 kolejnych zwycięstw Del Potro. Jest to drugi pod względem długości wynik w 2008 roku, drugi wśród nastolatków w historii Ery Open i trzeci wśród argentyńskich tenisistów w ogóle.

We wrześniu wziął udział w półfinale Pucharu Davisa przeciwko Rosji. Wygrał oba swoje mecze singlowe najpierw pokonując Nikołaja Dawydienkę 6:1, 6:4, 6:2, a w piątym a zarazem decydującym o awansie do finału meczu zwyciężył Igora Andriejewa 6:4, 6:2, 6:1.

Del Potro na Turnieju Mistrzów

Podczas AIG Japan Open Tennis Championships wyeliminował między innymi Jarkko Nieminena, Davida Ferrera i Richarda Gasqueta, by dopiero w finale ulec Tomášowi Berdychowi 1:6, 4:6. Po meczu, zarówno Del Potro jak i Berdych, przyznali że Argentyńczyk nie grał swojego najlepszego tenisa.

W swoich następnych startach osiągnął ćwierćfinał turnieju z serii Masters w Madrycie (przegrał z Federerem), półfinał Davidoff Swiss Indoors (porażka z Nalbandianem), druga runda Paris Masters (ponownie przegrał z Nalbandianem). Ta ostatnia porażka oddaliła szanse Juana Martína na zakwalifikowanie się do Turnieju Mistrzów; szczęśliwie dla niego Jo-Wilfried Tsonga pokonał w półfinale paryskiego turnieju Jamesa Blake'a, co umożliwiło Argentyńczykowi awans do Turnieju Mistrzów.

W fazie grupowej Turnieju Mistrzów pokonał Jo-Wilfrieda Tsongę i przegrał z Novakiem Đokoviciem i Nikołajem Dawydienką, co oznaczało odpadnięcie z turnieju po fazie grupowej. Był to ostatni występ dla Del Potro w turnieju ATP Tour w 2008. W grudniu wziął udział w finałowej potyczce Pucharu Davisa przeciwko Hiszpanii. Przegrał swój pierwszy mecz z Feliciano Lópezem, a z drugiego wycofał się na skutek kontuzji uda. Ostatecznie Hiszpania pokonała Argentynę 3:1.

2009

Del Potro podczas French Open

W rozgrywanym w Nowej Zelandii Heineken Open Del Potro był rozstawiony z numerem jeden. Sięgnął tam po swój piąty zawodowy tytułu w singlu po zwycięstwie 6:4, 6:4 nad Samem Querreyem w finale. Będąc rozstawionym z numerem ósmym w Australian Open przegrał w ćwierćfinale z Federerem 3:6, 0:6, 0:6.

Podczas BNP Paribas Open osiągnął ćwierćfinał, w którym przegrał z numerem jeden na świecie Rafaelem Nadalem 2:6, 4:6. Del Potro zrewanżował się Hiszpanowi za tę porażkę kilka tygodni później podczas turnieju Sony Ericsson Open. Pomimo prowadzenia Nadala 3:0 i przewagi podwójnego przełamania w decydującym secie, udało mu się odwrócić losy spotkania i wygrać 6:4, 3:6, 7:6(3). Było to pierwsze zwycięstwo Del Potro nad Nadalem. Pomimo półfinałowej porażki z Andy Murrayem 1:6, 7:5, 2:6, zdobył wystarczającą ilość punktów by po raz pierwszy w karierze znaleźć się w czołowej piątce rankingu.

Starty na kortach ziemnych rozpoczął od turnieju w Monako, gdzie odpadł w drugiej rundzie po przegranej z Ivanem Ljubičiciem. W Rzymie dotarł do ćwierćfinału (porażka z broniącym tytułu Đokoviciem), a w Madrycie do półfinału (porażka z Federerem).

Po porażce w półfinale turnieju na kortach im. Rolanda Garrosa

We French Open wyeliminował kolejno: Michaëla Llodrę, Viktora Troickiego, Igora Andriejewa, rozstawionego z dziewiątką Jo Wilfrieda Tsongę, a w ćwierćfinale mistrza z 2003 roku Tommyego Robredo. Po pięciosetowej walce został pokonany przez końcowego triumfatora Rogera Federera 6:3, 6:7(2), 6:2, 1:6, 4:6. W pięciu wcześniejszych pojedynkach z Federerem Del Potro nie wygrał nawet seta.

Udział w Wimbledonie zakończył po raz trzeci z rzędu na drugiej rundzie po porażce z mistrzem z 2002 roku Lleytonem Hewittem 3:6, 5:7, 5:7.

Kilka tygodni później w Waszyngtonie obronił tytuł z 2008 roku po finałowym zwycięstwie nad Roddickiem 3:6, 7:5, 7:6(6). Stał się tym samym pierwszym zawodnikiem od czasu Andre Agassiego, któremu udało się zwyciężyć w Waszyngtonie w dwóch kolejnych edycjach turnieju. W następnym tygodniu wziął udział w turnieju z cyklu ATP World Tour Masters 1000, w którym był rozstawiony z numerem szóstym. W ćwierćfinale po raz drugi w sezonie pokonał Nadala, w półfinale po obronieniu piłki meczowej zwyciężył Andy'ego Roddicka 4:6, 6:2, 7:5 i po raz pierwszy w karierze awansował do finału turnieju rangi Masters. W meczu o tytuł uległ Szkotowi Andy'emu Murrayowi 7:6(4), 6:7(3), 1:6. Z powodu przemęczenia zrezygnował z udziału w rozgrywanym zaraz po imprezie w Montrealu turnieju kategorii Masters 1000 w Cincinnati.

W US Open 2009 Del Potro rozstawiony był z numerem szóstym. W pierwszych dwóch meczach pokonał gładko Melzera i Monaco, natomiast w trzeciej rundzie stracił seta w pojedynku z Austriakiem Köllerer. W pojedynku o ćwierćfinał pokonał Juana Carlos Ferrero 6:3, 6:3, 6:3. Po przegraniu pierwszego seta ćwierćfinału z Marinem Čiliciem i utracie własnego podania w na początku drugiego Del Potro wygrał 17 z ostatnich 20 gemów i pokonał Chorwata 4:6, 6:3, 6:2, 6:1. To zwycięstwo zapewniło mu powrót do najlepszej piątki rankingu. W półfinale pokonał światową "trójkę" Rafaela Nadala 6:2, 6:2, 6:2. Stał się w ten sposób pierwszym Argentyńczykiem, który awansował do wielkoszlemowego finału od czasu Mariano Puerty (French Open 2005). Pomimo przegranego pierwszego seta i utraty serwisu w pierwszym gemie drugiego seta Del Potro pokonał w finale światową "jedynkę" i pięciokrotnego mistrza US Open Rogera Federera 3:6, 7:6(5), 4:6, 7:6(4), 6:2. W ten sposób po raz pierwszy w karierze pokonał Federera, notując wcześniej sześć porażek. Jest pierwszym zawodnikiem spoza Europy który wygrał turniej wielkoszlemowy od czasu triumfu Gastóna Gaudio we French Open 2004 i drugim Argentyńczykiem. który zwyciężył w US Open. Pierwszym był Guillermo Vilas w 1977 r. Stał się również pierwszym zawodnikiem, który pokonał Federera na US Open od 2003 roku, kiedy to Szwajcar uległ innemu Argentyńczykowi, Davidowi Nalbandianowi, drugim zawodnikiem któremu udało się pokonać Federera w wielkoszlemowym finale (pierwszym był Nadal), a także pierwszym tenisistą, który w jednym turnieju Wielkiego Szlema pokonał zarówno Federera, jak i Nadala. Mierzący 198 cm Del Potro jest również najwyższym zwycięzcą turnieju Wielkiego Szlema (poprzednim rekordzistą był mierzący 195 cm zwycięzca Wimbledonu w 1996 r. Richard Krajicek).

Podczas azjatyckiego tourne wystartował w połowie października w Szanghaju. Rozstawiony z nr 3. Argentyńczyk odpadł z rozgrywek w drugiej rundzie po porażce z Jürgenem Melzerem. W listopadzie wziął udział w rozgrywkach w Masters Series w Paryżu. Doszedł tam do ćwierćfinału eliminując Marata Safina i Fernando Gonzáleza. Mecz o półfinał poddał przy stanie 0:4 Radkowi Štěpánkowi. W dniach 22-29 listopada odbyły się z udziałem del Potro zmagania o zwycięstwo w turnieju Masters Cup w hali O² Arena. Podczas meczów grupowych pokonał Fernando Verdasco i Rogera Federera, a przegrał z Andy Murrayem. Z grupy awansował do dalszej rundy z drugiego miejsca za Federerem. W meczu półfinałowym wygrał z Robinem Söderlingiem 6:7(1), 6:3, 7:6(3) i awansował do finału. Mecz o tytuł rozegrał z Nikołajem Dawydienko, ale przegrał 3:6, 4:6.

Sezon 2009 zakończył na 5. miejscu w rankingu ATP.

2010

Pierwszym turniejem Argentyńczyka w roku 2010 był wielkoszlemowy Australian Open. W pierwszej rundzie pokonał Michaela Russella, w drugiej fazie po pięciosetowej walce Jamesa Blakea, a w trzeciej Floriana Mayera. Mecz o ćwierćfinał przegrał z 7:5, 4:6, 5:7, 7:5, 3:6 z Marinem Čiliciem. Podczas Australian open doznał kontuzji nadgarstka, w maju przeszedł operację w Minnesocie, a w Buenos Aires miała miejsce rehabilitacja zawodnika. Nie bronił również tytułu zdobytego w 2009, wielkoszlemowego US Open.

Del Potro powrócił na korty w turnieju w Bangkoku, gdzie uległ w pierwszej rundzie Olivierowi Rochusowi 6:7(7), 4:6. Tydzień później, podczas turnieju w Tokio ponownie odpadł w pierwszej rundzie, ulegając Feliciano Lópezowi 3:6, 0:6. Po tej porażce Argentyńczyk zrezygnował ze startów do końca sezonu, który zakończył na 258. miejscu w rankingu ATP.

Styl gry

Del Potro to typowy przykład zawodnika atakującego zza końcowej linii. Prócz wysokiego wzrostu, który jest bardzo pomocny przy serwisie, posiada również potężny forhend. Z drugiej strony forhend jest u niego zdecydowanie bardziej zawodnym uderzeniem niż bekhend. Del Potro jest jednocześnie uważany za jednego z najlepiej poruszających się zawodników w tourze, dobrze biegającego po odmiennych typach nawierzchni takich jak ceglana mączka i korty twarde. Ulubionymi nawierzchniami Argentyńczyka są właśnie korty twarde i ceglane, ale jego styl gry pasuje do wszystkich rodzajów kortów.

Sprzęt i strój

Del Potro obecnie gra rakietą firmy Wilson model Pro Tour BLX. Jest sponsorowany przez Nike.

Wygrane turnieje

gra pojedyncza (9)

	Data	Turniej	Kat.	Pula	Naw.	Finalista	Wynik
1.	13/07/2008	Stuttgart, Mercedes Cup	International Series	568 000 €	ziemna	Richard Gasquet	6:4, 7:5
2.	20/07/2008	Kitzbühel, Austrian Open	International Series	571 000 €	ziemna	Jürgen Melzer	6:2, 6:1
3.	10/08/2008	Los Angeles, Countrywide Classic	International Series	475 000 $	twarda	Andy Roddick	6:1, 7:6(2)
4.	17/08/2008	Waszyngton, Legg Mason Tennis Classic	International Series	600 000 $	twarda	Viktor Troicki	6:3, 6:3
5.	17/01/2009	Auckland, Heineken Open	250 Series	464 000 $	twarda	Sam Querrey	6:4, 6:4
6.	9/08/2009	Waszyngton, Legg Mason Tennis Classic	500 Series	1 402 000 $	twarda	Andy Roddick	3:6, 7:5, 7:6(6)
7.	14/09/2009	Nowy Jork, US Open	Wielki Szlem	21 600 000 $	twarda	Roger Federer	3:6, 7:6(5), 4:6, 7:6(5), 6:2
8.	27/02/2011	Delray Beach, Delray Beach International Tennis Championships	250 Series	442 500 $	twarda	Janko Tipsarević	6:4, 6:4
9.	01/05/2011	Estoril, Estoril	250 Series	398 250 €	ziemna	Fernando Verdasco	6:2, 6:2

gra podwójna (1)

	Data	Turniej	Kat.	Pula	Naw.	Partner	Finaliści	Wynik
1.	30/07/2007	Indianapolis, Indianapolis Tennis Championships	International Series	525 000 $	twarda	Travis Parrott	Ivo Karlović Tejmuraz Gabaszwili	3:6, 6:2, 10-6

Osiągnięcia w całej karierze

Turniej	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	Wygrane turnieje	Bilans w karierze
Wielki Szlem
Australian Open	–	–	2R	2R	QF	4R	2R	0 / 5	10-5
French Open	–	1R	1R	2R	SF	–		0 / 4	6-4
Wimbledon	–	–	2R	2R	2R	–		0 / 3	3-3
US Open	–	1R	3R	QF	W	–		1 / 4	13-3
Bilans spotkań	0-0	0-2	4-4	7-4	17-3	3-1	1-1	N/D	32-15
Mistrzostwa kończące rok
ATP World Tour Finals	–	–	–	RR	F	–		0 / 2	4–3
Igrzyska Olimpijskie
Letnie igrzyska olimpijskie	Nie Rozgrywane			–	Nie Rozgrywane			0 / 0	0–0
ATP Masters Series
Indian Wells	–	–	2R	–	QF	–	SF	0 / 3	9-3
Miami	–	–	4R	2R	SF	–	4R	0 / 4	11–4
Monte Carlo	–	–	–	–	2R	–	–	0 / 1	0-1
Rzym	–	–	–	1R	QF	–		0 / 2	2-2
Madryt	–	1R	3R	QF	SF	–		0 / 4	9-4
Kanada	–	–	1R	–	F	–		0 / 2	5-2
Cincinnati	–	–	3R	–	–	–		0 / 1	2–1
Szanghaj	Nie ATP Masters Series				2R	–		0 / 1	0–1
Paryż	–	–	2R	3R	QF	–		0 / 3	4–3
Hamburg	–	–	–	–	NMS			0 / 0	0–0
Finały w turniejach ATP	0	0	0	5	4	0	1	N/D	10
Wygrane turnieje ATP	0	0	0	4	3	0	1	N/D	8
Miejsce w rankingu na koniec roku	157	92	44	9	5	258		N/D	N/D

Linki zewnętrzne

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals  (ang.).{{Cytuj}} Nieprawidłowe/puste pola: "data dostępu".
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation  (ang.).{{Cytuj}} Nieprawidłowe/puste pola: "data dostępu".
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup  (ang.).{{Cytuj}} Nieprawidłowe/puste pola: "data dostępu".