Wikipedysta:Wybielacz/Lista rzutów we wrestlingu

Poniżej znajduje się lista rzutów w profesjonalnym wrestlingu. Są to techniki ofensywne związane z podnoszeniem przeciwnika i wykonaniem rzutu o matę. Mają one na celu przedstawienie siły wrestlera. Wiele z ruchów jest używanych w repertuarze jako finisher pod różnymi opcjonalnymi nazwami, najczęściej określanymi charakter wykonawcy. Ruchy są przypisane do generalnych kategorii i wariantów gdzie to tylko możliwe.

Armbreaker

Do armbreakera zalicza się ruch, w którym wrestler rani rękę przeciwnika swoim kolanem lub ramieniem.

Armbar legsweep

Wrestler staje z bocznej strony przeciwnika, chwyta za rękę przeciwnika, wykręca ją, po czym robi podcięcie. Rywal wtedy upada plecami na macie, a wykonawca dodatkowo przyciska wykręconą rękę o matę ringu.

Armbar takedown

Określany również jako single arm DDT. W tej wariacji atakujący wrestler chwyta lewej lub prawej ręki przeciwnika, przytrzymuje przy swojej klatce piersiowej, po czym upada na matę zgniatając i raniąc rękę oponenta.

Diving Armbreaker

Wrestler przytrzymuje rękę przeciwnika stojąc na górnej linie, po czym schodzi z niej i ląduje na ręce rywala.

Double knee armbreaker

Atakujący wrestler chwyta rękę oponenta, podskakuje i przyciska kolanami o wyprostowaną rękę oponenta. Wykonawca upada plecami na matę.

Arm drag

Ruch, w którym atakujący chwyta za rękę przeciwnika i wykonuje przerzut nad swoim ciałem, po czym rywal upada plecami na matę.

Japanese arm drag

Wykonuje się go, gdy przeciwnik biegnie wprost na atakującego. Po chwili wrestler chwyta go za rękę i robi pionowy przerzut nad swoim ciałem, powodując upadek oponenta na macie. Pomimo nazwy, wariant wymyślono w meksykańskim wrestlingu.

Over the shoulder arm drag

Wrestler chwyta za rękę oponenta, odwraca się do niego plecami i robi przerzut przed siebie. Odpowiednik ippon seoi nage w judo.

Springboard arm drag

Atakujący chwyta za rękę przeciwnika, podbiega i skacze na liny koło narożnika ringu. Następnie z odbicia zeskakuje na matę i robi szybki przerzut oponentem.

Tilt-a-whirl arm drag

Ruch charakteryzuje się tym, iż wrestler podbiega do oponenta, chwyta się jego tułowia, wykonuje pełen obrót o 360 stopni (tak zwany tilt-a-whirl) i kończy obrót wykonaniem arm dragu.

Wheelbarrow arm drag

Jest to kontra do chwytu wheelbarrow, gdzie wykonawca mając zablokowane nogi odbija się rękami o matę, przeciwnik wynosi go w powietrze, a wykonawca po uwolnieniu nóg aplikuje arm drag.

Arm wringer

Znany też jako spinning wristlock. Wrestler chwyta za nadgarstek przeciwnika i wykonuje przerzut nad jego głową, po czym przeciwnik ląduje na macie.

Atomic drop

Ruch, w którym wrestler staje za rywalem, następnie układa głowę pod rękę przeciwnika. Wykonawca podnosi przeciwnika do góry i opuszcza atakując kolankiem w kość ogonową oponenta.

Inverted atomic drop

Nazywany też Manhattan Dropem. Ruch, w którym wrestler układa swoją głowę pod rękę przeciwnika, podnosi go do góry, po czym przy opuszczaniu go wykonuje atak kolankiem w okolice pachwiny. Atak nie jest bezpośrednio zaliczany do ciosu w krocze (low blow).

Jay Lethal wykonujący standardowy backbreaker.

Sitout full nelson atomic drop

Znany też jako full nelson bomb. W tym ruchu wrestler aplikuje nelsona od tyłu. Wykonawca potem podnosi przeciwnika do góry i upada na matę w pozycji siedzącej, raniąc kość ogonową rywala

Backbreaker

Backbreaker to ruch, w którym wrestler chwyta za brzuch, podnosi do góry (lecz umieszcza go w pozycji poziomej, plecami w stronę maty) i upuszcza na wystawione kolano, raniąc jego plecy.

Back body drop

Znany również jako shoulder back toss. Ruch, w którym wrestler lekko pochyla się do prodzu, podnosi biegnącego rywala za nogi do góry i wywraca za swoje plecy.

Mountain Bomb

Pomysłodawcą jest Hiroyoshi Tenzan. Tego ruchu się używa na biegnącym przeciwniku. Atakujący kuca, chwyta jednej nogi i umieszcza rywala na karku, po czym wstaje i upada do tyłu, wskutek czego rywal jest wgniatany w matę.

Biel throw

Jest to podstawowy ruch, w którym wykonawca chwyta za głowę przeciwnika i rzuca nim do przodu, przez co ten upada na matę. Ruchu używają głównie więksi i silniejsi wrestlerzy.

Austin Aries wykonujący brainbuster na Marku Haskinsie.

Brainbuster

Brainbuster jest ruchem, w którym atakujący stojąc przodem do rywala opiera jego rękę na swoim karku, chwyta za spodenki i podnosi do góry (wygląda jak przygotowanie do vertical suplexu). Atakujący przytrzymując rywala skacze, upada plecami na matę, zaś przeciwnik będący w pozycji pionowej trafia głową o matę.

CM Punk wykonujący bulldog na Albercie Del Rio przez stół.

Bulldog

Oryginalnie znany jako bulldogging, bulldogging headlock oraz headlock jawbreaker. Jest to ruch, w którym wrestler chwyta za głowę przeciwnika i skacze do przodu, gdzie upada na matę w pozycji siedzącej lub na plecach, zaś trafia głową przeciwnika o matę. Kilka wariacji bulldogu jest zaliczanych jako facebuster.

Cobra clutch bulldog

Wrestler zakłada chwyt cobra clutch, po czym skacze do przodu i upada w pozycji siedzącej, raniąc głowę rywala o matę.

Fireman's carry bulldog

Atakujący wrestler podnosi przeciwnika do chwytu fireman's carry. Następnie układa ciało przeciwnika tak, aby jego głowa była po lewej stronie, zaś nogi po prawej. W tym momencie atakujący wykonuje obrót ciałem przeciwnika, puszcza jego nogi i chwyta oburącz głowy oponenta, po czym trafia nią o matę. Ruchu używa James Storm pod nazwą Eight Second Ride.

Full nelson bulldog

Podobny do Full nelson facebustera. Wrestler chwyta przeciwnika w chwycie full nelson, po czym wykonuje skok do przodu i trafia twarzą oponenta o matę. Ruch spopularyzowała Jillian Hall.

Half nelson bulldog

Wrestler aplikuje połówkę nelsona przy pomocy jednej ręki, drugą ręką chwyta spodenek przeciwnika i rzuca nim do przodu, gdzie rywal trafia twarzą o matę. Błędnie określany jako faceplant.

Inverted bulldog

Atakujący wrestler staje za przeciwnikiem, po czym chwyta jego głowy. Następnie obraca ciałem przeciwnika klatką piersiową do góry, po czym wykonuje bulldog trafiając tyłem głowy o matę.

One-handed bulldog

Chris Jericho wykonujący one-handed bulldog na Bookerze T

W teorii one-handed bulldog wygląda bardziej jak facebuster niż jeden z rodzajów bulldogu. Jest to zwykły bulldog wykonany jedną ręką.

Reverse bulldog

Atakujący staje za przeciwnikiem, po czym podskakuje, szybko chwyta głowy oponenta i ciągnie do tyłu, w rezultacie czego rywal trafia tyłem głowy o matę. Ruchu używa Dolph Ziggler pod nazwą Zig Zag.

Slingshot bulldog

Wrestler będący przy krawędzi ringu skacze nad górną linę (możliwe jest wykonanie po wyskoku pomiędzy linami), chwyta za głowę stojącego obok przeciwnika i wykonuje bulldog.

Spinning bulldog

Zwykły bulldog, lecz wrestler wykonuje dodatkowo niepełne obroty wokół przeciwnika podczas wyskoku i lotu.

Two-handed bulldog

Wrestler chwyta za głowę obiema dłońmi, po czym wykonuje bulldog upadając w pozycji siedzącej.

Wheelbarrow bulldog

Ruch jest używany, gdy rywal chwyta za nogi atakującego. Wrestler stara się odbić rękoma do góry, po czym rywal puszcza nogi wrestlera. Atakujący przerzuca nogi do przodu, a następnie szybko chwyta za głowę rywala i wykonuje mu bulldog (najczęściej wykonany jedną ręką).

Catapult

Wrestler chwyta obie nogi przeciwnika będąc w pozycji stojącej, przez co rywal dotyka karkiem o matę. Atakujący pochyla się do tyłu i wyrzuca za siebie oponenta, który wpada na narożnik, liny lub dowolny inny przedmiot.

Chokeslam

Chokeslam jest ruchem, w którym wrestler jedną ręką chwyta za szyję przeciwnika, podnosi do góry w pozycji poziomej i uderza jego plecami o matę. Wrestler może wspomóc się drugą ręką przed wyprowadzeniem rzutu o matę. Ruch spopularyzowali The Undertaker, Kane i Big Show.

Cobra clutch slam

Wrestler układa przeciwnika do dźwigni cobra clutch, po czym podnosi go do góry i rzuca nim o matę.

DDT

Animacja przedstawiająca ruch DDT

Ruch wymyślił Jake "The Snake" Roberts. Atakujący umieszcza głowę przeciwnika pod swoją ręką, po czym upada do tyłu trafiając głową rywala o matę.

Inverted/Reverse DDT

Od zwykłego DDT różni się tym, iż oponent jest odwrócony klatką piersiową do góry. Przykładem inverted DDT jest "Scorpion Death Drop" Stinga.

Driver

Driver jest ruchem, w którym wrestler przytrzymuje ciało oponenta w pozycji stojącej głową do dołu, po czym atakujący upada na matę i trafia plecami, karkiem lub głową rywala o matę.

Cobra clutch driver

Wrestler staje za rywalem i aplikuje chwyt cobra clutch. Następnie jedną ręką podnosi nogę przeciwnika i podnosi do góry, przy czym obraca rywala do góry nogami, a po chwili klęka na kolanach lub siada, raniąc kark oponenta o matę.

Death Valley

Derek Wylde aplikujący Death Valley driver przez stół.

Znany też jako Death Valley Bomb w Japonii. Jest to ruch, w którym wrestler umieszcza rywala w pozycji do fireman's carry (na plecach), a następnie upada na matę skupiając się, by trafić karkiem i głową oponenta o matę. Jest podobny do fireman's carry slamu.

Emerald Fusion

Technicznie znany jako sitout side powerslam. Wrestler podnosi rywala w pozycji do front powerslamu (do góry nogami). Lewa ręka atakującego powinna otaczać kark rywala, zaś prawa utrzymywać jego tułów. Wrestler siada, trafiając głową i karkiem oponenta o matę.

Electric chair driver

W tej wariacji, wrestler podnosi przeciwnika na swoje ramiona do pozycji siedzącej ("electric chair"). Następnie atakujący wypycha rywala z ramion do przodu, gdzie ten upada na swój kark blisko nóg wykonującego, który może przypiąć przeciwnika. Ruchu używa Kenny Omega pod nazwami One-Winged Angel oraz Katayoku no Tenshi.

Fisherman driver

Wrestler umieszcza przeciwnika w pozycji do chwytu front facelock, gdzie jedną ręką przytrzymuje głowy przeciwnika, zaś drugą dowolną nogę. Rywal znajduje się w pozycji do góry nogami. Atakujący wykonuje skok by docelowo usiąść na macie, przy czym puszcza nogę przeciwnika, który upada karkiem wprost na matę.

Half nelson driver

Wrestler staje obok przeciwnika, na którym aplikuje chwyt half nelson hold. Następnie wolną ręką podnosi za nogę przeciwnika do góry, umieszcza do góry nogami. Na koniec atakujący siada na macie, trafiając karkiem oponenta o podłoże.

Ayako Hamada wykonująca Michinoku Driver II na Daffney.

Michinoku Driver II

Pomysłodawcą jest Taka Michinoku, zaś technicznie ruch jest znany jako sitout scoop slam piledriver. Wykonawca chwyta jedną ręką za szyję przeciwnika, zaś drugą za prawą nogę. Następnie podnosi do góry i odwraca do góry nogami (tak samo jak w ruchu scoop slam), po czym szybko siada na macie, trafiając karkiem przeciwnika o podłoże.

Michinoku Driver II-B

Wariacja Michinoku Drivera II, w której wrestler staje za przeciwnikiem, aplikuje chwyt inverted facelock, podnosi przeciwnika do góry nogami, a następnie szybko siada na macie, trafiając głową oponenta o podłoże.

Samoan driver

Atakujący wrestler podnosi przeciwnika do pozycji chwytu fireman's carry. W kolejnym kroku powoli zrzuca oponenta z ramion prosto przed siebie, a jednocześnie siada na macie i trafia karkiem przeciwnika o podłoże. Ruchu używał WWE Hall of Famer Rikishi.

Wheelbarrow driver

Podobny do ruchu wheelbarrow facebuster. Wrestler łapie za nogi rozpędzonego w jego stronę przeciwnika, gdzie ten raz odbija się rękoma o matę. Następnie atakujący w jednym momencie ustawia głowę przeciwnika pomiędzy swoimi nogami wciąż przytrzymując jego nogi, po czym siada na macie, gdzie w rezultacie przeciwnik trafia głową o podłoże. Ruch umożliwia szybkie przypięcie rywala.

Electric chair drop

Wrestler umieszcza rywala na swoich ramionach ("electric chair"), po czym wykonujący upada tyłem na matę, trafiając plecy oponenta o podłoże. Istnieje również wariacja drivera, facebustera i suplexu.

Facebreaker

Facebreaker jest dowolnym ruchem, w którym wrestler trafia swoją częścią ciała (przykładowo kolanem) o twarz przeciwnika.

Double knee facebreaker

Atakujący wrestler podskakuje, chwyta rękoma za tył głowy przeciwnika i szybko przykłada obydwa swoje kolana do twarzy oponenta. Następnie wykonujący upada plecami na matę, przez co rywal otrzymuje obrażenia twarzy od kolan. Ruch spopularyzował Chris Jericho pod nazwą Codebreaker.

Facebreaker DDT

Wrestler aplikuje chwyt front facelock i upada do tyłu, co wygląda podobnie jak DDT. Różnica jest taka, że wykonujący upada do pozycji klęczącej lub stojącej, trafiając kolanami o twarz przeciwnika.

Facebreaker knee smash

Jest to standardowy facebreaker, w którym wrestler chwyta za głową przeciwnika, klęka na jedno kolano, po czym uderza twarzą oponenta o swoje drugie kolano. Często wykorzystywany jako kontra przed wykonaniem kolejnego ruchu przez rywala.

Inverted stomp facebreaker

Atakujący aplikuje wrist lock na przeciwniku (chwyta za dłoń). Następnie przymierza podeszwę obuwia do twarzy przeciwnika i upada plecami o matę, przez co rywal trafia twarzą o podeszwę buta. Ruchu używają Gail Kim (Eat Defeat), Chuck Taylor (Sale Food), Xavier Woods (Lost In The Woods) i Colt Cabana (Eat The Feet).

Facebuster

Facebuster (znany również jako faceplant) jest dowolnym ruchem, w którym wrestler powoduje upadek rywala twarzą na matę bez wykonania chwytu headlock lub facelock.

Fallaway slam

Znany też jako table top suplex lub Last Call. Wrestler przytrzymuje ciało przeciwnika przed sobą w pozycji poziomej, po czym wykonuje rzut rywalem za siebie i upada plecami na matę.

Fireman's carry

Fireman's carry to kategoria ruchów, w których wrestler umieszcza swojego przeciwnika na swoich barkach. Z tej pozycji może wykonać wiele różnorodnych rzutów.

Airplane spin

Wrestler podnosi oponenta na swoje ramiona i wykonuje kilka obrotów w miejscu.

Fireman's carry backbreaker

Atakujący umieszcza przeciwnika na swoich ramionach w pozycji fireman's carry, po czym wykonuje skok do tyłu lądując na plecach i uderzając przeciwnika jego ciałem (głównie karkiem i głową) o matę.

Fireman's carry drop

Wrestler umieszcza przeciwnika na swoich ramionach. Następnie podrzuca rywala do góry i odsuwa się do tyłu, po czym oponent upada z wysokości na matę.

Fireman's carry slam

Wade Barrett przygotowujący się do wykonania Fireman's Carry Slam (Wasteland) na Randym Ortonie

Atakujący umieszcza oponenta na swoich ramionach. Następnie pochyla się lekko do przodu i wykonuje rzut rywalem do przodu, gdzie trafia jego plecami o matę. Istnieje wariacja rolling fireman's carry slamu, w której wrestler utrzymuje przeciwnika na ramionach i wykonuje przewrót do przodu, amortyzując swój upadek całym ciałem oponenta. Kolejną wariacją jest rodzaj neckbreakera; wrestler utrzymuje przeciwnika na ramionach i wykonuje rzut przeciwnikiem w bok, lecz podczas jego lotu chwyta oburącz za głowę przeciwnika i dodaje impetu do zderzenia z matą. Bobby Roode używa ostatniej wariacji pod nazwą Roode Bomb.

Fireman's carry takeover

John Cena wykonujący Attitude Adjustment (fireman's carry takeover) na Kane.

Wygląda bardzo podobnie do Death Valley drivera. Wrestler umieszcza przeciwnika na swoich ramionach, po czym wykonuje rzut oponentem w bok. Wykonujący podczas lotu przeciwnika klęczy na kolanach, pozwalając przeciwnikowi na upadek plecami na matę. Ruch spopularyzował John Cena, który używa go jako swojego finishera pod nazwą Attitude Adjustment (kiedyś znany jako F-U).

Olympic slam

Wrestler podnosi na swoje ramiona przeciwnika łapiąc go za nogę i rękę, po czym szybko pochyla się do tyłu i wraz z rywalem ląduje tyłem na macie. Przy lądowaniu obrażenia na siebie przyjmuje przeciwnik, gdyż jego plecy są wystawione do lądowania obu uczestników na macie. Nazwa odnosi się do złotego medalisty Igrzysk Olimpjskich Kurta Angle'a, który używa ruchu pod alternatywną nazwą Angle Slam.

Samoan drop

Jillian Hall przygotowująca się do wykonania Samoan dropu na Xandrze Bale.

Wrestler umieszcza rywala na swoich ramionach i momentalnie wykonuje przewrót do tyłu, amortyzując swój upadek o wystawione plecy przeciwnika. Ruchu używają wrestlerzy tacy jak The Rock, Roman Reigns czy The Usos.

Flapjack

Znany również jako pancake slam. Jest to dowolny ruch, w którym wrestler podrzuci przeciwnika w górę i ten upadnie przodem o matę. Jest on najczęściej używany w przypadku rozpędzonego oponenta. Ruch jest podobny dp back bodu dropu, lecz przeciwnik upada przodem zamiast plecami na matę.

Alley Oop

Znany też pod nazwami reverse powerbomb i fallaway powerbomb. Wrestler podnosi przeciwnika do pozycji siedzącej na swoich ramionach, podobnie jak przygotowując się do wykonania powerbombu. Wykonawca pochyla się do tyłu i upada plecami na matę, zaś rywal spada z wysokości swoim przodem na podłoże.

Package fallaway powerbomb

Podobny do Alley Oopu, lecz wrestler przytrzymuje głowę przeciwnika i zmusza go do podwinięcia nóg (tzw. "zwinięcia w kulkę"). W tym momencie wykonawca upada do tyłu, przy czym rywal trafia karkiem o matę.

Double leg flapjack

Podobny do zwykłego flapjacka, lecz w tym wypadku wykonawca chwyta przeciwnika za dwie nogi zamiast tradycyjnie za jedną. Tuż po tym wyrzuca cały ciężar ciała przeciwnika nad swoje ramie, po czym oponent upada przodem na matę. Ruchu używa się do kombinacji ataków tag teamowych przed wykonaniem ruchu Death Drop.

Hotshot

Hotshot jest określeniem wykonania flapjacku, w którym przeciwnik upada poza liny ringu. Nazwany na cześć "Hot Stuff" Eddiego Gilberta.

Pop-up

Nazywany również Free-fall lub Push-up flapjack. Pop-up jest rodzajem flapjacku, w którym wrestler po prostu podrzuca przeciwnika do góry. Stojący wrestler może wykonać różne ruchy na będącym w powietrzu przeciwniku. Jednym z przykładów jest European uppercut na spadającym rywalu. Może również wykonać mu sitout powerbomb po złapaniu oponenta za nogi..

Full nelson

Mason Ryan wykonujący full nelson slam na Curcie Hawkinsie

Full nelson slam

W tym ruchu, atakujący zapina Nelsona na przeciwniku, a następnie podrzuca oponenta do góry. Kiedy rywal jest w powietrzu, atakujący puszcza jedną rękę (oponent wtedy znajduje się w half nelsonie) i drugą ręką używa siły do pchnięcia przeciwnika plecami o matę.

Half nelson slam

W wykonaniu taki sam jak powyższy full nelson slam, jednakże wykonujący przytrzymuje jedynie jedną rękę rywala ku górze.

Inverted full nelson slam

Jest to wariacja, w której atakujący zapina Nelsona na przeciwniku odwróconym do niego przodem. Następnie podrzuca go do góry, puszcza jedną rękę, zaś drugą używa do pchnięcia przeciwnika plecami o matę.

Giant swing

Cesaro wykonujący giant swing na Sin Carze

Wrestler chwyta za obie nogi leżącego na macie przeciwnika. Następnie podnosi jego nogi do góry i zaczyna wykonywać obroty przeciwnikiem w powietrzu. Na koniec wykonujący puszcza nogi po zatrzymaniu lub po prostu rzuca przeciwnika o matę. Giant swingu używa Cesaro.

Guillotine drop

Jest to ruch, w którym atakujący wrestler przytrzymuje przeciwnika w chwycie standing guilloting choke, po czym wykonuje przewrót oponentem trafiając jego kręgosłupem o matę.

Gorilla press

Gorilla press drop

Wrestler podnosi przeciwnika wysoko do góry, przy czym stara się mieć wyprostowane obie ręce. Następnie wykonuje rzut oponentem przed lub za siebie, gdzie ten trafia całym swoim przodem o matę. Ruchu używają głównie więksi i silniejsi wrestlerzy.

Gorilla press slam

Atakujący podnosi przeciwnika wysoko do góry i stara się mieć wyprostowane obie ręce. Następnie wykonuje rzut oponentem tak, aby ten obrócił się w powietrzu i trafił plecami o matę. Ruch występuje również pod alternatywną nazwą military press slam.

Gutbuster

Gutbuster jest dowolnym ruchem, w którym wrestler podnosi przeciwnika nad siebie i puszcza go w taki sposób, aby wylądował brzuchem na część ciała atakującego, na przykład jego kolano. Podstawowy gutbuster określa się mianem stomach breakera. Jest podobny do backbreakera, lecz ten charakteryzuje się tym, że atakujący trafia kolanem w plcy przeciwnika.

Elevated gutbuster

Roderick Strong tuż przed wykonaniem elevated gutbustera na Davey'u Richardsie.

Jest to wariacja gutbustera, w której oponent jest podniesiony do góry przy użyciu chwytu przejściowego, a następnie upada brzuchem na kolana przeciwnika.

Fireman's carry gutbuster

Jest to najbardziej znana wersja elevated gutbustera. Wrestler podnosi rywala na swoje ramiona do pozycji fireman's carry. Następnie pochyla swoją głowę lekko do dołu i wykonuje rzut ciałem przeciwnika przed siebie. Podczas lotu oponenta wystawia swoje kolanko przed siebie, gdzie rywal trafia brzuchem o wymienioną część nogi.

Gorilla press gutbuster

Wrestler podnosi przeciwnika wysoko do góry i stara się mieć wyprostowane obie ręce. Następnie wykonuje rzut oponentem lekko przed siebie, wystawia swoje kolanko przed siebie, po czym rywal trafia brzuchem o wymienianą część nogi.

Gutbuster drop

Rodzaj elevated gutbustera, w którym atakujący wrestler podnosi przeciwnika do góry ukierunkowanego klatką piersiową w górę, po czym zrzuca go na wystawione przez siebie kolanko.

Rib breaker

Rib breaker jest rodzajem gutbustera, w którym atakujący chwyta ciała przeciwnika w pozycji poziomej i przytrzymuje go przed sobą. Następnie unosi go lekko do góry na wysokość swojej głowy, wystawia jedno kolanko i puszcza przeciwnika tak, aby trafił brzuchem lub żebrami o swoje kolano.

Headlock takedown

Znany też jako spinning headlock takedown. Atakujący chwyta przeciwnika w side headlock. Następnie wrestler wykonuje obrót, dzięki czemu będzie odwrócony plecami do rywala. Wykonawca robi przewrót oponenta plecami o matę, przy czym dalej przytrzymuje go w chwycie side headlock.

Headlock driver

Dean Ambrose wykonujący swój finisher Dirty Deeds (headlock driver) na The Mizie

Podobny do snapmare drivera. Wrestler aplikuje chwyt side headlock i staje obok przeciwnika. Następnie szybko pochyla się do przodu i przytrzymując chwyt trafia czołem oponenta o matę. Ruchu używają Dean Ambrose (Dirty Deeds) oraz Ethan Carter III (One Percenter).

Headscissors takedown

Wykonawca chwyta głowę przeciwnika otaczając nią swoimi nogami, po czym wymusza nimi wykonanie salta przez rywala i upadek plecami o matę.

Handstand headscissors takedown

Jest to wariacja headscissors takedownu, w której wykonawca staje na rękach, a dopiero potem otacza głowę przeciwnika swoimi nogami. Ruchu używa Kalisto oraz Cedric Alexander.

Tilt-a-whirl headscissors takedown

Ruchu używa się głównie jako kontry przed atakiem ze strony przeciwnika (najczęściej jest to konta sidewalk slamu). Atakujący z rozbiegu chwyta się rękoma ciała przeciwnika i wykonuje kilka obrotów wokół ciała (tilt-a-whirl), gdzie w trakcie otacza swoimi nogami głowę wrestlera i używając siły nóg powoduje przewrót oponenta plecami na matę.

Frankensteiner

Jest to odmiana oryginalnej hurricanrany. Gdy jest to możliwe, wrestler umieszcza (bądź robi to rywal) swoje nogi na ramionach oponenta. Następnie przy próbie zeskoku zaciska nogi wokół głowy przeciwnika i wykonuje przewrót w tył, powodując wyrzucenie przeciwnika do przodu i w rezultacie upadek na matę. Ruch został nazwany "Frankensteinerem" przez Scotta Steinera, który używa go jako swojego finishera. Istnieje również wariacja frankensteinera wykonana z wysokości.

Reverse frankensteiner

Znane również jako inverted frankensteiner lub poison rana. Jest to standardowy Frankensteiner, ale wykonany od tyłu przeciwnika, przez co na końcu ląduje twarzą o matę.

Hurricanrana

Oryginalna nazwa ruchu to Huracanrrana. Jest to wariacja headscissors takedown, która kończy się chwytem umożliwiającym przypięcie (double leg cradle). W Ameryce używa się go bez łączenia z przypięciem. Istnieje również wariacja wykonana z powietrza.

Hurricanrana driver

Wrestler wykonuje headscissors takedown na klęczącym lub siedzącym przeciwniku, gdzie chwyta głowę oponenta nogami i bezpośrednio uderza nią o matę.

Rope-aided Hurricanrana

Mickie James wykonująca Mick-a-ranę (Rope-aided hurricanrana) na Katie Lei Burchill

Ruch znany również pod nazwą Swinging hurricanrana. Atakujący wrestler wspina się na narożnik ringu i używa lin do wpływu siły dźwigni, otacza głowę przeciwnika nogami i wykonuje hurricanranę.

Hip toss

Wrestler staje obok swojego przeciwnika, gdzie obaj są odwróceni w jednym kierunku. Atakujący umieszcza swoją rękę pod ramieniem rywala i używając owej ręki lekko podnosi go do góry i przewraca do przodu, wymuszając na nim wykonanie przewrotu do przodu i upadku plecami na matę.

Iconoclasm

Znany również jako top rope flipping slam. Ruch wykonuje się, gdy rywal usytuowany jest na narożniku, zaś wykonawca stoi pod nim. Atakujący chwyta za obie ręce przeciwnika i rzuca nim do przodu. Wykonawca po rzucie siada na podłożu, zaś jego oponent ląduje plecami na matę.

Irish whip

Gene Snitsky wykonujący Irish whip na Brianu Kendricku w stronę narożnika.

Określany również jako hammer throw. Jest to ruch, w którym wrestler chwyta jednej ręki przeciwnika i używając jej zaciąga oponenta w wybranym przez siebie kierunku (najczęściej lin ringu, narożnika lub stalowych schodków). Wykonanie Irish whipu w stronę lin jest ruchem przejściowym, czyli powodującym wykonanie kolejnego ruchu przez atakującego. Dotyczy to również wykonania w stronę narożnika, lecz przeciwnik pozostaje w nim w bezruchu i atakujący musi wykonać kolejny manewr z rozbiegu.

Jawbreaker

Jawbreaker jest dowolnym ruchem, w którym wrestler zadaje obrażenia szczęki przeciwnika.

Sitout jawbreaker

Jest to standardowy jawbreaker, w którym wrestler umieszcza swoją głowę pod szczęką przeciwnika i ją przytrzymuje rękoma, następnie wykonuje podskok i siada na macie, przez co przeciwnik otrzymuje obrażenia szczęki. Czasem jest wykorzystywany jako kontra headlocku.

Shoulder jawbreaker

Znany również jako inverted stunner. Wrestler staje obok przeciwnika będąc zwróconym w jego kierunku. Następnie wkłada rękę pod szczękę przeciwnika tak, aby przylegała do ramienia wykonującego. W kolejnym kroku wykonuje podskok i ląduje na macie w pozycji klęczącej lub siedzącej, w rezultacie czego oponent otrzymuje obrażenia szczęki od kontaktu z ramieniem.

Stunner

Opcjonalna nazwa stunnera to seated three-quarter facelock jawbreaker. Atakujący aplikuje chwyt three-quarter facelock i przykłada szczękę oponenta do swojego ramienia, po czym wykonuje podskok i siada na macie, gdzie w rezultacie rywal otrzymuje obrażenia szczęki. Ruch wymyślił Mikey Whipreck, zaś spopularyzował Stone Cold Steve Austin.

Mat slam

Mat slam jest dowolnym ruchem, w którym wrestler powoduje upadek oponenta plecami i głową o matę bez użycia headlocku lub facelocku. Zalicza się do nich ruch DDT (jeżeli rywal upadnie tyłem na matę) oraz bulldog. Przykładowym mat slamem jest pociągnięcie włosów przeciwnika do tyłu i jego upadek plecami na podłożu.

Double underhook mat slam

Wrestler będąc zwróconym w kierunku oponenta wkłada obie ręce pod pachy przeciwnika i przykłada je do jego kręgosłupa, gdzie w rezultacie blokuje możliwość kontry. Następnie wykonuje obrót o 180° tak, aby pochylony oponent miał twarz skierowaną do góry. Wykonawca upada na matę plecami, zaś oponent trafia głową i karkiem o podłoże.

Rear mat slam

Znany też jako falling rear mat slam. Atakujący staje za przeciwnikiem, po czym jedną ręką chwyta oponenta za głowę lub kark, a następnie pociąga do tyłu i ląduje brzuchem na matę. Przeciwnik zaś trafia głową o podłoże.

Sitout rear mat slam

Wrestler staje za przeciwnikiem i obiema rękoma chwyta oponenta za głowę, kark lub jego włosy. Następnie poskakuje do tyłu i ląduje siadając na macie, zaś przeciwnik trafia głową o podłoże. Ruchu używał Edge pod nazwą Edge-O-Matic.

Sleeper slam

Jest to jeden z wariantów ruchu headlock takedown. Wrestler aplikuje chwyt sleeper hold, następie upada na matę, gdzie w rezultacie oponent trafia plecami i głową o podłoże. Ruchu używa Heath Slater, gdzie przed zapięciem sleeper holdu dodatkowo wykonuje podskok.

Sling Blade

Jest to wariacja sleeper slamu. Atakujący wrestler biegnie w stronę przeciwnika, a następnie owija swoją rękę wokół szyi oponenta, wykonuje obrót w powietrzu i gdy znajduje się za plecami przeciwnika, szybko pociąga rękę i trafia tyłem głowy rywala o matę.

Tilt-a-whirl mat slam

Wrestler chwyta za tułów biegnącego przeciwnika, po czym rękoma szybko odwraca do góry nogami ("tilt-a-whirl"), a następnie wykonuje rzut oponentem o matę.

Monkey flip

W brytyjskim wrestlingu określany jako Monkey climb. Atakujący wrestler staje przed swoim przeciwnikiem, a następnie chwyta oburącz głowę rywala. W kolejnym kroku wykonuje podskok i przykłada swoje podeszwy do brzucha rywala, po czym ląduje plecami na macie. Po wylądowaniu prostuje swoje nogi i wyrzuca oponenta za siebie, który ląduje plecami na macie.

Muscle buster

Cody Rhodes wykonujący Muscle Buster na Sethie Rollinsie.

Atakujący umieszcza zwiniętego przeciwnika na swoim karku tak, aby tył głowy przylegał do ramienia wykonującego. Nad głową oponenta wykonujący przytrzymuje jego obie nogi. Atakujący utrzymuje balans przeciwnika na sobie, po czym podskakuje do tyłu i ląduje plecami na macie. W rezultacie przeciwnik otrzymuje obrażenia przez zgniecenie karku o podłoże. Najczęściej przygotowanie do ruchu odbywa się przy narożniku, gdyż wykonujący może umieścić rywala na tej części ringu, a dopiero na swoim ciężarze. Ruchu używa między innymi Samoa Joe.

Neckbreaker

Neckbreaker dzieli się na dwie kategorie, gdzie obie skupiają się na zadaniu obrażeń w kark przeciwnika. W pierwszej atakujący skupia się na zderzeniu karku przeciwnika o swoją część ciała, na przykład kolanko. W drugim przypadku atakujący rzuca oponentem o matę tak, aby trafił karkiem o podłoże.

Piledriver

Piledriver to dowolny ruch, w którym atakujący przyciska czubek głowy przeciwnika o podłoże. W prawidłowo wykonanym piledriverze, oponent powinien jedynie leciutko dotknąć maty aby nie narazić siebie na kontuzję.

Powerbomb

Powerbomb jest ruchem, w którym atakujący umieszcza przeciwnika na swoich ramionach, po czym wykonuje mocny rzut trafiając plecami oponenta o podłoże.

Powerslam

Do powerslamu zalicza się dowolny ruch, w którym wrestler chwyta swojego przeciwnika przed swoją klatkę piersiową, a następnie wykonuje rzut trafiając plecami oponenta o matę. Najczęściej używanymi wariantami są front powerslam i scoop powerslam.

Pumphandle

Pumphandle drop

Znany również jako tilt slam lub pumphandle flaling powerslam. Wrestler staje obok przeciwnika, po czym jedną rękę rywala umieszcza pomiędzy jego nogami, zaś drugą wykręca w stronę jego pleców (dźwignia pumphandle). W kolejnym kroku chwyta obu rąk oponenta, podnosi go do góry i wykonuje rzut zawodnikiem na matę, który trafia plecami o podłoże.

Pumphandle slam

Wykonawca staje obok przeciwnika, jedną rękę umieszcza pomiędzy jego nogami, drugą wykręca w stronę lego pleców. Atakujący podnosi rywala do góry i umieszcza na swoim ramieniu plecami do góry, po czym wykonuje rzut do przodu i trafia plecami oponenta o matę.

Pumphandle Michinoku Driver II

Wrestler wykonuje przeciwnikowi dźwignię pumphandle, po czym podnosi go do góry nogami i wykonuje rzut plecami oponenta o podłoże (Michinoku driver II). Wykonawca ląduje siadając na podłożu. Ruch występuje również pod nazwą sitout pumphandle slam.

Pumphandle fallaway slam

Wykonawca przygotowuje przeciwnika do pumphandle slamu. Następnie podnosi rywala do góry, przytrzymuje go przed sobą i wywraca się do tyłu na matę, dzięki czemu może wykonać rzut oponentem za siebie (fallaway slam).

Scoop

Body slam

Ivory przygotowująca się do wykonania scoop slamu na Trish Stratus.

Body slam jest dowolnym ruchem, w którym wrestler podnosi swojego przeciwnika do góry i wykonuje rzut na podłoże. Termin dotyczy najczęściej używanego wariantu jakim jest scoop slam.

Scoop slam

Atakujący podnosi swojego przeciwnika do góry i obraca do góry nogami. Jedną ręką przytrzymuje okolice pośladków, zaś drugą ramię oponenta. Po chwili atakujący może wykonać rzut rywalem o matę, który ląduje na niej plecami. W celu mniejszego ryzyka popełnienia błędu, rywal często przytrzymuje rękoma za spodenki lub odkrytą nogę wykonawcy.

Shin breaker

Atakujący staje obok swojego przeciwnika i umieszcza swoją głowę pod najbliższą rękę rywala. Następnie chwyta oburącz za najbliższą nogę przeciwnika, podnosi oponenta do góry i szybko kieruje go na dół tak, aby drugą wyprostowaną nogą (od strony stopy) uderzył o podłoże. Jest to ruch, który osłabia kolano przeciwnika i służy do późniejszego wykonania dźwigni na zranionej nodze.

Shoulderbreaker

Shoulderbreaker jest ruchem, w którym wrestler rani ramię swojego przeciwnika za pomocą kolana. Najprostszym sposobem jest podniesienie rywala i obrócenie go do góry nogami, następnie wystawienie kolanka i pchnięcie w nie ramieniem oponenta.

Snake Eyes

Wrestler umieszcza swojego oponenta na ramieniu głową do przodu, rozpędza się w stronę narożnika i podrzuca go w taki sposób, aby rywal trafił głową o górną część pianki zabezpieczającej lub liny ringu. Ruch występuje w repertuarze The Undertakera.

Snapmare

Wrestler staje tyłem do swojego przeciwnika i aplikuje na nim chwyt three-quarter facelock (znany też jako cravate). Następnie chwyta za głowę przeciwnika i podnosi do góry (wykonawca może w tym momencie przyklęknąć), a na koniec posyła oponenta plecami na matę.

Rolling snapmare

Jest to wariacja snapmare'a, w której wykonawca aplikuje na swoim przeciwniku chwyt facelock w celu obalenie przeciwnika na macie, po czym razem z przeciwnikiem wykonuje przewrót do przodu.

Snapmare driver

Ruch, w którym wrestler chwyta za głowę przeciwnika (chwyt three-quarter facelock) i używa całej swojej siły do uderzenia czołem oponenta o matę, co wizualnie jest podobne do cuttera. Można go wykonać z rozpędu lub z podskoku.

Snapmare neckbreaker

Jest to kombinacja snapmare'a i falling neckbreakera. Wrestler staje tyłem do swojego przeciwnika i aplikuje chwyt three-quarter facelock, a następnie podnosi swojego przeciwnika za głowę go góry, i gdy ten znajduje się w pozycji do góry nogami, aplikuje na nim neckbreaker.

Spinebuster

Atakujący staje przed swoim przeciwnikiem, chwyta za okolice jego talii, podnosi do góry, a na koniec trafia plecami oponenta o podłoże dodatkowo przygniatając głową jego brzuch. Ruch jest używany najczęściej wobec rozpędzonego przeciwnika.

Thrust Spinebuster

Jest to wariacja spinebustera, w której wrestler podnosi oponenta za okolice jego talii i wykonuje rzut jak w standardowym spinebusterze, lecz wykonawca pozostaje w pozycji stojącej na macie. Tę wersję spopularyzował między innymi The Rock, który używa tego ruchu przed wykonaniem swojego finishera The People's Elbow.

Double leg slam

Nikki Bella wykonująca Alabama Slam na Paige na WrestleManii 31.

Wrestler podnosi swojego przeciwnika do góry za jego talię lub obie nogi i układa na swoim ramieniu tak, aby pośladki oponenta znajdowały się lekko nad głową wykonawcy. Następnie atakujący wykonuje mocny rzut oponentem o matę, który trafia plecami w podłoże ringu. Wykonawca może zakończyć ruch siadając na macie. Ruch spopularyzował Hardcore Holly, który używa ruchu pod nazwą Alabama Slam.

Lifting spinebuster

Batista wykonujący lifting spinebuster na Edge'u.

W tej wariacji atakujący chwyta swojego przeciwnika za talię, podnosi lekko do góry i utrzymuje przed sobą, po czym aplikuje rzut oponentem o matę i pozostaje w pozycji stojącej na podłożu.

Release spinebuster

Jest bardzo podobny w wykonaniu do thrust spinebustera, gdzie atakujący podnosi przeciwnika za talię lub kark do góry i momentalnie wykonuje rzut oponentem o matę. Atakujący może wykonać rzut trzymając za nogi przeciwnika.

Spinning spinebuster

Bardzo podobny do zwykłego spinebustera, lecz wykonawca podczas utrzymywania przeciwnika na sobie wykonuje obrót o 180° i dopiero wtedy wykonuje rzut na matę. Jest to znany ruch w repertuarze Triple H'a oraz Arna Andersona.

Sitout spinebuster

Titus O'Neil wykonujący Clash of the Titus (Sitout spinebuster) na Heathie Slaterze

Znany również jako Rydeen Bomb. Wrestler podnosi swojego oponenta do góry chwytając za jego tułów, po czym chwyta za obie nogi i utrzymuje przed sobą. Następnie wykonuje rzut rywalem o matę trafiając jego plecami o podłoże, gdzie dodatkowo wykonawca siada na macie. Po wykonaniu ruchu może przystąpić do przypięcia przeciwnika.

Spinning crucifix toss

Atakujący pochyla się do przodu i podnosi swojego przeciwnika nad swoje plecy umieszczając go w chwycie crucifix hold, wykonuje kilka obrotów, a następnie puszcza oponenta, który upada plecami na matę.

Suplex

Suplex jest ruchem, w którym wrestler podnosi przeciwnika i przy nacisku dużej części własnej masy ciała obala go na matę, gdzie oponent trafia plecami o podłoże ringu. Suplex odnosi się najczęściej używanej wariacji jakim jest vertical suplex.

Podcięcia i potknięcia

Cobra clutch legsweep

Wrestler aplikuje chwyt cobra clutch, a następnie wykonuje podcięcie nogą o najbliższą nogę przeciwnika i upada z nim na matę.

Double leg takedown

Jest to typ obalenia, w którym wrestler podnosi swojego oponenta za okolice talii lub część kostiumu zapaśniczego tak, aby rywal podniósł swoje nogi z maty, po czym wykonawca aplikuje rzut przeciwnikiem o matę.

Dragon screw legwhip

Ruch, w którym wrestler chwyta za jedną nogę oponenta, podnosi ją do góry i odrzuca ją na bok, przez co rywal traci balans na jednej nodze i upada na macie.

Drop toe-hold

Wykonawca kładzie się na macie ringu i wykonuje podcięcie stopą w kostkę przeciwnika, który ostatecznie upada przodem na matę.

Half nelson legsweep

Wrestler staje za swoim przeciwnikiem i aplikuje chwyt half nelson. Drugą ręką blokuje wolną rękę oponenta i wykonuje podcięcie do tyłu, gdzie rywal trafia plecami o podłoże.

Ranhei

Wrestler staje plecami za swoim oponentem i układa jedną rękę rywala na swoim ramieniu, po czym wybraną nogą wykonuje podcięcie i przewrót do przodu, dzięki czemu oponent ląduje plecami na matę i może zostać #Cradle|przypięty. Ruch wymyślił Madoka, zaś spopularyzował Kofi Kingston pod nazwą S.O.S.

Russian legsweep

Damien Sandow wykonujący Russian Legsweep na Robie Van Damie.

Znany też jako side Russian legsweep i nazywany neckbreakerem przez Gorillę Monsoona. Atakujący staje obok swojego przeciwnika (obaj są skierowani w tym samym kierunku) i opiera jedną rękę o kark przeciwnika. Drugą ręką przytrzymuje najbliższą rękę oponenta, a następnie upada wraz z rywalem do tyłu, gdzie przeciwnik trafia plecami o matę.

Three-quarter facelock Russian legsweep

Wrestler staje obok swojego przeciwnika i aplikuje chwyt three-quarter facelock. Następnie wykonuje podcięcie nogą o najbliższą nogę przeciwnika i obaj upadają do tyłu, zaś rywal trafia plecami i karkiem o podłoże.

Schoolboy sweep

Wrestler staje za swoim przeciwnikiem i klęczy na macie, następnie przekłada rękę przez nogi oponenta i popycha go do tyłu. Przeciwnik ląduje plecami na macie i może zostać przypięty.

STO

STO (Space Tornado Ogawa lub clothesline legsweep) jest ruchem, w którym wrestler prostuje rękę i umieszcza przy klatce piersiowej przeciwnika, a następnie jedną nogą wykonuje podcięcie przeciwnika do przodu i ten ląduje plecami na macie.

Chokehold STO

Shelly Martinez wykonująca FTS (chokehold STO) na Alexie Nicole.

Różni się od zwykłego STO tym, iż wykonawca chwyta ręką za gardło przeciwnika (chwyt chokehold).

Front facelock STO

Wrestler aplikuje chwyt front facelock na swoim przeciwniku, po czym wykonuje podcięcie nogą i upada do przodu, zaś oponent ląduje swoim karkiem na matę.

Reverse STO

Znany też jako Complete Shot. Wrestler staje przed swoim przeciwnikiem i jedną rękę umieszcza przy klatce piersiowej przeciwnika, a następnie jedną nogą wykonuje podcięcie. Wykonawca upada do tyłu, zaś jego przeciwnik do przodu i trafia twarzą o matę.

Ruchy przejściowe

Są to ruchy, które przygotowują wrestlera do wykonania właściwego docelowego manewru na przeciwniku.

Zobacz też

• Lista ataków we wrestlingu
• Lista chwytów we wrestlingu
• Lista ataków z powietrza we wrestlingu
• Lista ataków drużynowych we wrestlingu

Przypisy

Kategoria:Ruchy w profesjonalnym wrestlingu