Przejdź do zawartości

Wojciech Bober

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Bober
kapitan intendent kapitan intendent
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1891
Lutcza

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

19141940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

45 pułk piechoty Obrony Krajowej
2 pułk artylerii ciężkiej
4 pułk artylerii ciężkiej
Obóz Internowanych nr 16
Centrum Wyszkolenia Żandarmerii
Lotnicza Szkoła Strzelania i Bombardowania

Stanowiska

płatnik

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka pamiątkowa „Orlęta”

Wojciech Bober (ur. 19 stycznia 1891 w Lutczy k. Rzeszowa, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan intendent Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Dominika i Zofii z Gaborskich. Absolwent gimnazjum z maturą w Przemyślu (1920). Powołany do armii austriackiej, zasadniczą służbę wojskową odbył w Galicyjskim Pułku Piechoty Nr 45 w Przemyślu[1]. Po wybuchu I wojny światowej wcielony ponownie do armii i skierowany jako oficer gospodarczy na front wschodni. W 1916 dostał się do niewoli rosyjskiej, w której przebywał do grudnia 1918[2]

W marcu 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 2 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu, a następnie do 4 pułku artylerii ciężkiej w Kaliszu[2]. Brał udział w wojnie z Ukraińcami i bolszewikami[2]. Po ukończeniu kursu dla oficerów gospodarczych (jesień 1920) został awansowany do stopnia podporucznika, rok później do stopnia porucznika. W 1921 komendant gospodarczy Obozu Internowanych nr 16 w Zduńskiej Woli. Jego oddziałem macierzystym był wówczas Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Łódź.

W latach 1921–1928 oficer gospodarczy Szpitala Wojskowego w Kaliszu i Rejonowym Kierownictwie Intendentury[2]. W 1929 przeniesiony do kierownictwa filii Wojskowych Zakładów Zaopatrzenia w Poznaniu. Następne przydziały to Szkoła Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich nr 8 (1930–1934), Centrum Wyszkolenia Żandarmerii (1935–1936) i Lotnicza Szkoła Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu. Pełnił funkcję płatnika. Zbierał bardzo dobre opinię i oceny za służbę w Wojsku Polskim. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 52. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów[3]. W marcu 1939 pełnił służbę w Batalionie Szkolnym Lotnictwa w Świeciu na stanowisku oficera gospodarczego[4].

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Między 3 a 5 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji komendanta Obwodu Smoleńskiego NKWD. Figuruje na liście wywózkowej z 5 kwietnia 1940 poz. 22[5]. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[6]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji przeprowadzonej przez Niemców w 1943 i wpisany do dziennika czynności pod datą 15 kwietnia 1943[6]. Zapisany na liście PCK (AM) pod nr 143[7][6].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Jadwigą ze Zmysłowskich, z którą miał córkę Wandę Marię oraz synów: Tadeusza Bolesława, Zbyszka Mieczysława i Eugeniusza Aleksandra[6][2]. Eugeniusz Aleksander (1927–1999) był żołnierzem Armii Krajowej. Członkiem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej[9].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Wojciecha Bobera upamiętniono posadzeniem Dębu Pamięci przez Zespół Szkół im. Świętej Rodziny w Lutczy, Lutcza 629[11].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ryżewski 1994 ↓, s. 424, autor podał, że był to 45 Pułku Piechoty Obrony Krajowej, ale w cesarsko-królewskiej Obronie Krajowej nie występował pułk piechoty z numerem „45”..
  2. a b c d e Ryżewski 1994 ↓, s. 424.
  3. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 342.
  4. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 477.
  5. Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 610.
  6. a b c d УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 174.
  7. Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 77.
  8. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  9. Teresa Masłowska, Jeśli zapomnę o Nich, 2012, s. 19.
  10. M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  11. Lista Bohaterów zgłoszonych w Programie „Katyń ... ocalić od zapomnienia”. Stowarzyszenie Parafiada. [dostęp 2020-06-01]..

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]