Przejdź do zawartości

Wojciech Żakowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Żakowski
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1929
Warszawa

Data i miejsce śmierci

29 maja 1993
Warszawa

profesor doktor habilitowany nauk matematycznych
Specjalność: zagadnienia ciągłe
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Doktorat

1959 – matematyka
Instytut Matematyczny Polskiej Akademii Nauk

Habilitacja

1962 – matematyka
Instytut Matematyczny Polskiej Akademii Nauk

Profesura

1967 (ndzw.) 1977 (zw.)

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Wojciech Żakowski (ur. 9 kwietnia 1929 w Warszawie, zm. 29 maja 1993 tamże) – polski matematyk, profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn pochodzącego z rodziny ziemiańskiej Tadeusza Żakowskiego i Anny z Brzezińskich. W 1947 zdał maturę w I Państwowym Liceum i Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi[1], a następnie powrócił do Warszawy, gdzie rozpoczął studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. Równocześnie od 1949 studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim. Studia ukończył kolejno w 1952 i 1954. Również od 1949 był nauczycielem matematyki w szkołach średnich, a od 1950 przez rok pracował jako asystent na Politechnice Warszawskiej. Od 1951 wykładał na Wojskowej Akademii Technicznej. W 1959 przedstawił i obronił w Instytucie Matematycznym PAN przygotowaną pod kierunkiem prof. Witolda Pogorzelskiego pracę Zagadnienia ciągłe i nieciągłe w teorii funkcji analitycznych i uzyskał stopień doktora nauk matematycznych, w 1962 przedstawił tam pracę habilitacyjną O pewnych zagadnieniach brzegowych funkcji analitycznych i własnościach całek osobliwych. W 1961 zrezygnował z pracy na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1963 z wykładania na WAT. Od 1963 był docentem i kierownikiem Zakładu Metod Matematycznych Informatyki na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej, w 1967 został profesorem nadzwyczajnym, a od 1969 kierownikiem zakładu w Instytucie Matematyki PW, gdzie w 1977 został profesorem zwyczajnym. Kierował Studium Podstawowych Problemów Techniki, był założycielem i dziekanem Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej oraz prodziekanem Wydziału Elektroniki. Od 1973 do 1980 był przewodniczącym Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Podstawowych Problemów Techniki przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, w latach 1975-1981 był członkiem Komitetu Nauk Matematycznych PAN. W 1978 został wybrany na trzyletnią kadencję wiceprezesa Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Matematycznego, następnie od 1981 do 1984 był członkiem tego zarządu[2].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 94, rząd I, grób 23-30)[3].

Grób Wacława Brzezińskiego i Wojciecha Żakowskiego na warszawskim cmentarzu Powązkowskim

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

Autor ponad 100 prac z zakresu zagadnień brzegowych w teorii funkcji analitycznych, równań różniczkowych i całkowych, teorii obwodów elektrycznych, metod matematycznych informatyki. Wojciech Żakowski był autorem lub współautorem podręczników matematyki dla szkół wyższych technicznych, twórca skryptów, artykułów w czasopismach branżowych i popularnonaukowych, uczestnik programów telewizyjnych.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski;
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nasz wiek. Gimnazjum i Liceum imienia Mikołaja Kopernika w Łodzi 1906–2006. Zarys historyczny. Wspomnienia, Henryk Władysław Skorek (red.), Łódź: I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Łodzi i Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, 2006, s. 492, ISBN 83-908655-0-5.
  2. Annales Societatis Mathematicae Polonae nr. 11/1993 s. 214-215
  3. Andrzej Liczbiński, Wykaz profesorów i docentów Politechniki Warszawskiej zmarłych w latach 1988-2000, Wojciech Żakowski