Przejdź do zawartości

Zespół wstrząsu toksycznego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zespół wstrząsu toksycznego
ilustracja
Klasyfikacje
ICD-10

A48.3

Zespół wstrząsu toksycznego (ang. TSStoxic shock syndrome) – ostre, zagrażające życiu zatrucie, które charakteryzuje się gorączką, spadkiem ciśnienia tętniczego krwi, wysypką, zaburzeniem czynności wielu narządów wewnętrznych oraz złuszczaniem naskórka w fazie rekonwalescencji.

Choroba została po raz pierwszy opisana w 1978, lecz znana stała się w 1980 wskutek licznych zachorowań wśród miesiączkujących kobiet. Obecnie około połowy wszystkich zachorowań jest związane z menstruacją, ale może także wystąpić w połogu, po septycznym poronieniu, jako powikłanie po zabiegach zwłaszcza ginekologicznych, przy stosowaniu mechanicznych środków antykoncepcyjnych i tamponów dopochwowych. Może również wystąpić w przebiegu schorzeń i uszkodzeń skóry, takich jak oparzenie, odmrożenie, rana skóry, ugryzienie przez owada.

Etiologia

[edytuj | edytuj kod]

Choroba wywołana jest przez jedną lub kilka toksyn wytwarzanych przez gronkowca złocistego. Najczęściej jest to toksyna TSST-1, rzadziej enterotoksyna B. Do rozwoju zespołu wstrząsu toksycznego dochodzi w przypadku, gdy dojdzie do kolonizacji organizmu (warunek wystarczający) lub infekcji gronkowcem złocistym wytwarzającym odpowiednią toksynę oraz u potencjalnego chorego musi występować niski poziom przeciwciał zabezpieczających przeciwko działaniu toksyny. Z uwagi, że przeciwciała te występują dopiero w populacji dorosłych (u 90%), choroba dotyczy najczęściej dzieci i młodych dorosłych.

Objawy chorobowe

[edytuj | edytuj kod]

Leczenie

[edytuj | edytuj kod]
  • oczyszczenie miejsca wytwarzania toksyny gronkowcowej
  • wyrównanie zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej
  • szerokospektrowa antybiotykoterapia, w fazie wstępnej empirycznie obejmująca gronkowca złocistego, a po uzyskaniu antybiogramu leczenie zgodnie z jego wynikiem (w początkowej fazie szczególnie polecane jest dożylne podawanie klindamycyny 3 razy dziennie po 900 mg wraz z antybiotykiem β-laktamowym lub wankomycyną)
  • w ciężkich przypadkach możliwe jest podanie preparatów immunoglobulin zawierających wysoki poziom przeciwciał przeciwko toksynom gronkowcowym
  • leczenie ewentualnych współistniejących objawów wstrząsu

Rokowanie

[edytuj | edytuj kod]

Około 2,5% przypadków związanych z miesiączką kończy się śmiercią, natomiast śmiertelność w innych przypadkach sięga 6,5%. Choroba nie pozostawia trwałej odporności, dlatego kobiety chore na tę chorobę nie powinny stosować tamponów dopochwowych i mechanicznych środków antykoncepcyjnych.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]